Volgens de Royal Society for the Prevention of Cruelty to Animals (RSPCA) komt meer dan tweederde van alle schapen en lammeren met ernstig lichamelijk letsel aan in het slachthuis en worden jaarlijks ongeveer een miljoen kippen verminkt als hun kop en poten vast komen te zitten tussen de tralies van de kooien, tijdens transport. Ik heb schapen en kalveren in zulke grote aantallen zien beladen dat hun poten uit de ventilatieopeningen van de vrachtwagen steken; dieren vertrappen elkaar tot de dood.
Voor dieren die naar het buitenland worden geëxporteerd, kan deze gruwelijke reis plaatsvinden per vliegtuig, veerboot of schip, soms tijdens zware stormen. De omstandigheden voor dergelijk transport kunnen bijzonder slecht zijn door slechte ventilatie, wat leidt tot oververhitting van het pand en als gevolg daarvan sterven veel dieren aan een hartaanval of dorst. Hoe geëxporteerde dieren worden behandeld, is geen geheim. Veel mensen zijn getuige geweest van deze behandeling en sommigen hebben het zelfs gefilmd als bewijs. Maar je hoeft geen verborgen camera te gebruiken om dierenmishandeling te filmen, iedereen kan het zien.
Ik zag hoe schapen met al hun kracht in het gezicht werden geslagen omdat ze te bang waren om van de achterkant van een vrachtwagen te springen. Ik zag hoe ze met stoten en trappen van de bovenste laag van de vrachtwagen (die ongeveer twee meter hoog was) op de grond moesten springen, omdat de laders te lui waren om een helling op te zetten. Ik zag hoe ze hun benen braken toen ze op de grond sprongen, en hoe ze vervolgens werden weggesleept en gedood in het slachthuis. Ik zag hoe varkens met ijzeren staven in het gezicht werden geslagen en hun neus werd gebroken omdat ze elkaar uit angst bijten, en een persoon legde uit: "Dus ze denken er niet eens meer aan om te bijten."
Maar misschien wel het meest gruwelijke dat ik ooit heb gezien, was een film gemaakt door de Compassionate World Farming-organisatie, die liet zien wat er gebeurde met een jonge stier die een gebroken bekkenbeen had terwijl hij op een schip werd vervoerd, en die niet kon staan. Een elektrische draad van 70000 volt was verbonden met zijn geslachtsdelen om hem te laten staan. Als mensen dit andere mensen aandoen, wordt dat marteling genoemd en de hele wereld veroordeelt het.
Ongeveer een half uur lang dwong ik mezelf om te kijken hoe mensen het kreupele dier bleven bespotten, en elke keer dat ze een elektrische ontlading lieten, brulde de stier van de pijn en probeerde hij op te staan. Uiteindelijk werd een ketting aan het been van de stier vastgemaakt en met een kraan gesleept, waarbij deze periodiek op de pier viel. Er ontstond ruzie tussen de kapitein van het schip en de havenmeester, en de stier werd opgepakt en terug op het dek van het schip gegooid, hij leefde nog, maar was al bewusteloos. Toen het schip de haven verliet, werd het arme dier in het water gegooid en verdronk.
Ambtenaren van de Britse rechterlijke macht zeggen dat een dergelijke behandeling van dieren vrij legaal is en stellen dat er in alle Europese landen bepalingen zijn die de voorwaarden voor het vervoer van dieren bepalen. Ze beweren ook dat ambtenaren de levensomstandigheden en de behandeling van dieren controleren. Wat er echter op papier staat en wat er daadwerkelijk gebeurt, zijn totaal verschillende dingen. De waarheid is dat de mensen die de controles moesten uitvoeren, toegeven dat ze nog nooit een enkele controle hebben gedaan, in welk land dan ook in Europa. Dat bevestigt de Europese Commissie in een rapport aan het Europees Parlement.
In 1995 waren veel mensen in het VK zo verontwaardigd over mensenhandel dat ze de straat op gingen om te protesteren. Ze hebben protesten gehouden in havens en luchthavens zoals Shoram, Brightlingsea, Dover en Coventry, waar dieren op schepen worden geladen en naar andere landen worden gestuurd. Ze probeerden zelfs de weg te blokkeren voor vrachtwagens die lammeren, schapen en kalveren naar havens en luchthavens vervoerden. Ondanks het feit dat de publieke opinie de demonstranten steunde, weigerde de Britse regering dit soort handel te verbieden. In plaats daarvan kondigde het aan dat de Europese Unie regelgeving heeft aangenomen die het verkeer van dieren door heel Europa zal reguleren. In feite was het slechts een officiële acceptatie en goedkeuring van wat er gebeurde.
Volgens de nieuwe regelgeving zouden schapen bijvoorbeeld 28 uur non-stop kunnen worden vervoerd, net lang genoeg voor een vrachtwagen om Europa van noord naar zuid te doorkruisen. Er waren geen voorstellen om de kwaliteit van de controles te verbeteren, zodat zelfs vervoerders de nieuwe transportregels kunnen blijven schenden, toch zal niemand ze controleren. De protesten tegen mensenhandel hielden echter niet op. Sommige demonstranten hebben ervoor gekozen om door te vechten door rechtszaken aan te spannen tegen de Britse regering, waaronder het Europese Hof van Justitie.
Anderen bleven protesteren in havens, luchthavens en veehouderijen. Velen probeerden nog steeds te laten zien in welke verschrikkelijke staat de geëxporteerde dieren zich bevonden. Als gevolg van al deze inspanningen zal hoogstwaarschijnlijk de export van levende goederen van Groot-Brittannië naar Europa worden stopgezet. Ironisch genoeg hielp het dodelijke schandaal rond rabiës-rundvlees in 1996 de export van kalveren naar het VK een halt toeroepen. De Britse regering erkende uiteindelijk dat mensen die rundvlees aten dat besmet was met hondsdolheid, een veel voorkomende ziekte bij kuddes in het VK, risico liepen, en het is niet verwonderlijk dat andere landen hebben geweigerd vee uit het VK te kopen. Het is echter onwaarschijnlijk dat de handel tussen Europese landen in de nabije toekomst zal stoppen. Varkens zullen nog steeds van Nederland naar Italië worden verscheept, en kalveren van Italië naar speciale fabrieken in Nederland. Hun vlees zal in het Verenigd Koninkrijk en over de hele wereld worden verkocht. Deze handel zal een zware zonde zijn voor degenen die vlees eten.