Vlees is het voedsel dat enkelen consumeren ten koste van velen. Om vlees te krijgen, wordt graan, dat nodig is voor menselijke voeding, aan het vee gevoerd. Volgens het Amerikaanse ministerie van landbouw wordt meer dan 90% van al het in Amerika geproduceerde graan gebruikt om vee en pluimvee te voeren.
Statistieken van het Amerikaanse ministerie van landbouw tonen aan dat: om een kilo vlees te krijgen, moet je het vee 16 kilo graan voeren.
Beschouw de volgende figuur: 1 hectare sojabonen levert 1124 pond waardevol eiwit op; 1 acres rijst levert 938 pond op. Voor maïs is dat 1009. Voor tarwe 1043. Denk eens na: 1 hectare bonen: maïs, rijst of tarwe om een os te voeden die slechts 125 pond eiwit zou leveren! Dit leidt ons tot een teleurstellende conclusie: paradoxaal genoeg wordt honger op onze planeet geassocieerd met het eten van vlees. |
In zijn boek Diet for a Small Planet schrijft Frans Moore Lappe: “Stel je voor dat je in een kamer zit voor een bord biefstuk. Stel je nu voor dat 20 mensen in dezelfde kamer zitten en dat elk van hen een leeg bord voor zich heeft. Het graan dat aan één biefstuk wordt besteed, zou voldoende zijn om de borden van deze 20 mensen met pap te vullen.
Een inwoner van Europa of Amerika die vlees eet, verbruikt gemiddeld 5 keer meer voedselbronnen dan een inwoner van India, Colombia of Nigeria. Bovendien gebruiken Europeanen en Amerikanen niet alleen hun producten, maar kopen ze ook granen en pinda's (die qua eiwitgehalte niet onderdoen voor vlees) in arme landen – 90% van deze producten wordt gebruikt om vee vet te mesten.
Dergelijke feiten geven reden om te beweren dat het hongerprobleem in de wereld kunstmatig is gecreëerd. Bovendien is vegetarisch eten veel goedkoper.
Het is niet moeilijk voor te stellen wat een positief effect op de economie van het land zal zijn voor de overgang naar een vegetarisch dieet van de inwoners. Dit zal miljoenen hryvnia besparen.