In het najaar van 2019 brak er een schandaal uit met de dienst Apple Card: bij de registratie gaf het verschillende kredietlimieten af voor mannen en vrouwen. Zelfs Steve Wozniak had pech:
Een jaar eerder werd bekend dat het Netflix-platform gebruikers verschillende posters en teasers laat zien, afhankelijk van hun geslacht, leeftijd en nationaliteit. Hiervoor werd de dienst beschuldigd van racisme.
Ten slotte wordt Mark Zuckerberg regelmatig berispt voor het zogenaamd verzamelen, verkopen en manipuleren van de gegevens van zijn gebruikers door Facebook. Door de jaren heen werd hij beschuldigd en zelfs berecht voor manipulatie tijdens de Amerikaanse verkiezingen, het helpen van de Russische speciale diensten, het aanzetten tot haat en radicale opvattingen, ongepaste reclame, het lekken van gebruikersgegevens, het belemmeren van onderzoeken tegen pedofielen.
Facebook-bericht van zuck
Tegelijkertijd publiceert de online service Pornhub jaarlijks rapporten over wat voor soort porno mensen van verschillende nationaliteiten, geslachten en leeftijden zoeken. En om de een of andere reden stoort dit niemand. Hoewel al deze verhalen vergelijkbaar zijn: in elk van hen hebben we te maken met big data, die in de XNUMXe eeuw "nieuwe olie" wordt genoemd.
Wat is bigdata
Big data – ook wel big data (eng. Big Data) of metadata genoemd – is een verzameling data die regelmatig en in grote hoeveelheden binnenkomt. Ze worden verzameld, verwerkt en geanalyseerd, wat resulteert in heldere modellen en patronen.
Een treffend voorbeeld zijn de data van de Large Hadron Collider, die continu en in grote hoeveelheden binnenkomt. Met hun hulp lossen wetenschappers veel problemen op.
Maar big data op het web zijn niet alleen statistieken voor wetenschappelijk onderzoek. Ze kunnen worden gebruikt om bij te houden hoe gebruikers van verschillende groepen en nationaliteiten zich gedragen, waar ze op letten en hoe ze omgaan met inhoud. Soms worden hiervoor gegevens niet uit één bron verzameld, maar uit meerdere, waarbij bepaalde patronen worden vergeleken en geïdentificeerd.
Over hoe belangrijk big data op het netwerk is, begonnen ze te praten toen er echt veel van was. Begin 2020 waren er 4,5 miljard internetgebruikers in de wereld, waarvan er 3,8 miljard geregistreerd waren op sociale netwerken.
Wie heeft toegang tot Big Data
Volgens onderzoeken gelooft meer dan de helft van onze landen dat hun gegevens op het netwerk door derden worden gebruikt. Tegelijkertijd plaatsen velen persoonlijke informatie, foto's en zelfs een telefoonnummer op sociale netwerken en applicaties.
Het moet hier worden uitgelegd: de eerste persoon is de gebruiker zelf, die zijn gegevens op elke bron of toepassing plaatst. Tegelijkertijd gaat hij akkoord (zet een vinkje in de overeenkomst) met de verwerking van deze gegevens tweede partij – dat wil zeggen, de eigenaren van de bron. Een derde partij is degene aan wie de eigenaren van de bron gebruikersgegevens kunnen overdragen of verkopen. Vaak staat dit in de gebruikersovereenkomst, maar niet altijd.
De derde partij zijn overheidsinstanties, hackers of bedrijven die gegevens kopen voor commerciële doeleinden. Eerstgenoemde kan gegevens verkrijgen bij beslissing van een rechtbank of een hogere instantie. Hackers gebruiken natuurlijk geen machtigingen - ze hacken gewoon de databases die op de servers zijn opgeslagen. Bedrijven hebben (wettelijk) alleen toegang tot gegevens als u dat zelf heeft toegestaan – door het vakje onder de overeenkomst aan te vinken. Anders is het illegaal.
Waarom gebruiken bedrijven Big Data?
Big data op commercieel gebied wordt al tientallen jaren gebruikt, alleen was het nog niet zo intensief als nu. Dit zijn bijvoorbeeld opnames van bewakingscamera's, gegevens van gps-navigators of online betalingen. Nu, met de ontwikkeling van sociale netwerken, online diensten en applicaties, kan dit allemaal met elkaar worden verbonden en krijgt u het meest complete beeld: waar potentiële klanten wonen, wat ze graag kijken, waar ze op vakantie gaan en welk merk auto ze hebben.
Uit bovenstaande voorbeelden blijkt duidelijk dat bedrijven met behulp van big data in de eerste plaats advertenties willen targeten. Dat wil zeggen, om producten, diensten of individuele opties alleen aan de juiste doelgroep aan te bieden en zelfs het product aan te passen aan een specifieke gebruiker. Daarnaast wordt adverteren op Facebook en andere grote platformen steeds duurder en is het helemaal niet rendabel om het aan iedereen achter elkaar te laten zien.
Informatie over potentiële klanten uit open bronnen wordt actief gebruikt door verzekeringsmaatschappijen, privéklinieken en werkgevers. Die kunnen bijvoorbeeld de verzekeringsvoorwaarden wijzigen als ze zien dat je vaak op zoek bent naar informatie over bepaalde ziekten of medicijnen, en werkgevers kunnen beoordelen of je vatbaar bent voor conflicten en asociaal gedrag.
Maar er is nog een andere belangrijke taak die de afgelopen jaren heeft geworsteld: dicht bij het meest solvabele publiek komen. Dit is niet zo eenvoudig om te doen, hoewel de taak aanzienlijk wordt vergemakkelijkt door betalingsdiensten en elektronische controles via één OFD (fiscal data operator). Om zo dichtbij mogelijk te komen, proberen bedrijven zelfs potentiële klanten van kinds af aan op te sporen en te 'koesteren'.: via online games, interactief speelgoed en educatieve diensten.
Hoe werkt het?
De grootste kansen voor gegevensverzameling zijn afkomstig van internationale bedrijven die meerdere diensten tegelijk bezitten. Facebook heeft nu meer dan 2,5 miljard actieve gebruikers. Tegelijkertijd bezit het bedrijf ook andere diensten: Instagram – meer dan 1 miljard, WhatsApp – meer dan 2 miljard en andere.
Maar Google heeft nog meer invloed: Gmail wordt gebruikt door 1,5 miljard mensen in de wereld, nog eens 2,5 miljard door het mobiele Android-besturingssysteem, meer dan 2 miljard door YouTube. En dan tellen de Google-zoek- en Google Maps-apps, de Google Play Store en de Chrome-browser niet mee. Het blijft om uw online bank te beveiligen - en Google zal letterlijk alles over u kunnen weten. Overigens is Yandex in dit opzicht al een stap voor, maar het dekt alleen het Russisch sprekende publiek.
???? Allereerst zijn bedrijven geïnteresseerd in wat we posten en leuk vinden op sociale netwerken. Als de bank bijvoorbeeld ziet dat je getrouwd bent en actief meisjes leuk vindt op Instagram of Tinder, keur je eerder een consumentenlening goed. En de hypotheek op het gezin is weg.
Ook is het belangrijk op welke advertenties u klikt, hoe vaak en met welk resultaat.
(Ie De volgende stap zijn privéberichten: die bevatten veel meer informatie. Er werden berichten gelekt op VKontakte, Facebook, WhatsApp en andere instant messengers. Volgens hen is het trouwens gemakkelijk om de geolocatie te volgen op het moment dat het bericht wordt verzonden. Het is je vast al opgevallen: als je met iemand bespreekt iets te kopen of gewoon pizza te bestellen, verschijnt er direct relevante reclame in de feed.
🚕 Big data wordt actief gebruikt en ‘gelekt’ door bezorg- en taxidiensten. Ze weten waar je woont en werkt, waar je van houdt, wat je geschatte inkomen is. Uber laat bijvoorbeeld de prijs hoger zien als je van de bar naar huis rijdt en natuurlijk overdreven. En als je een heleboel andere aggregators op je telefoon hebt, zullen ze integendeel goedkopere aanbieden.
(Ie Er zijn diensten die foto's en video's gebruiken om zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Bijvoorbeeld bibliotheken voor computervisie - Google heeft er een. Ze scannen jou en je omgeving om te zien welke maat of lengte je hebt, welke merken je draagt, in welke auto je rijdt, of je kinderen of huisdieren hebt.
(Ie Degenen die sms-gateways aan banken bieden voor hun mailings, kunnen uw aankopen op de kaart volgen – de laatste 4 cijfers en een telefoonnummer kennen – en deze gegevens vervolgens aan iemand anders verkopen. Vandaar al die spam met kortingen en pizza als cadeau.
🤷️ Tot slot lekken we zelf onze data naar de linkse diensten en applicaties. Denk aan die hype rond Getcontact, toen iedereen graag zijn telefoonnummer invulde om erachter te komen hoe het door anderen was geschreven. En zoek nu hun akkoord en lees wat er staat over de overdracht van uw gegevens (spoiler: de eigenaren kunnen ze naar eigen goeddunken overdragen aan derden):
Bedrijven kunnen jarenlang met succes gebruikersgegevens verzamelen en zelfs verkopen, totdat het tot een rechtszaak komt – zoals gebeurde met datzelfde Facebook. En toen werd de doorslaggevende rol gespeeld door de schending door het bedrijf van de AVG – een wet in de EU die het gebruik van gegevens veel strikter beperkt dan de Amerikaanse. Een ander recent voorbeeld is het antivirusschandaal van Avast: een van de dochterondernemingen van het bedrijf verzamelde en verkocht gegevens van 100 tot 400 miljoen gebruikers.
Maar heeft dit alles voordelen voor ons?
Hoe helpt big data ons allemaal?
Ja, er is ook een positieve kant.
Big data helpen criminelen te vangen en terroristische aanslagen te voorkomen, vermiste kinderen op te sporen en hen te beschermen tegen gevaar.
Met hun hulp kunnen wij we krijgen toffe aanbiedingen van banken en persoonlijke kortingen. Dankzij hen wij we betalen niet voor veel diensten en sociale netwerken die alleen verdienen aan advertenties. Anders zou alleen Instagram ons enkele duizenden dollars per maand kosten.
Facebook alleen al heeft 2,4 miljard actieve gebruikers. Tegelijkertijd bedroeg hun winst voor 2019 $18,5 miljard. Het blijkt dat het bedrijf via advertenties tot $ 7,7 per jaar verdient aan elke gebruiker.
Tot slot is het soms gewoon handig: als de diensten al weten waar je bent en wat je wilt, en je niet zelf hoeft te zoeken naar de informatie die je nodig hebt.
Een ander kansrijk gebied voor de toepassing van Big Data is het onderwijs.
In een van de Amerikaanse universiteiten in Virginia is een onderzoek uitgevoerd om gegevens te verzamelen over studenten van de zogenaamde risicogroep. Dit zijn degenen die slecht studeren, lessen missen en op het punt staan af te haken. Feit is dat in de Verenigde Staten elk jaar ongeveer 400 mensen worden afgetrokken. Dat is niet alleen slecht voor de universiteiten, die hun rating hebben verlaagd en hun bekostiging hebben verlaagd, maar ook voor de studenten zelf: velen nemen leningen aan voor onderwijs, die na aftrek nog steeds moeten worden terugbetaald. Om nog maar te zwijgen over verloren tijd en carrièremogelijkheden. Met behulp van big data is het mogelijk om achterstanden in de tijd te signaleren en hen een bijlesdocent, bijlessen en andere gerichte hulp aan te bieden.
Dit is trouwens ook geschikt voor scholen: dan verwittigt het systeem leerkrachten en ouders – ze zeggen, het kind heeft problemen, laten we hem samen helpen. Big Data helpt je ook te begrijpen welke leerboeken beter werken en welke docenten de stof makkelijker uitleggen.
Een ander positief voorbeeld is loopbaanprofilering.: dit is wanneer tieners worden geholpen bij het kiezen van hun toekomstige beroep. Hier kunt u met big data informatie verzamelen die niet met traditionele tests kan worden verkregen: hoe de gebruiker zich gedraagt, waar hij op let, hoe hij omgaat met de inhoud.
In dezelfde VS is er een loopbaanbegeleidingsprogramma – SC ACCELERATE. Het maakt onder meer gebruik van CareerChoice GPS-technologie: ze analyseren gegevens over de aard van studenten, hun neigingen tot vakken, sterke en zwakke punten. De gegevens worden vervolgens gebruikt om tieners te helpen bij het kiezen van de juiste hogescholen voor hen.
Abonneer u en volg ons op Yandex.Zen — technologie, innovatie, economie, onderwijs en delen in één kanaal.