Behandeling van angststoornissen is gebaseerd op medicamenteuze en/of psychologische interventies. In alle gevallen is medische zorg nodig om een ​​adequate therapie op te zetten, aangepast aan de behoeften van de patiënt, zijn symptomen en zijn gezins- en sociale situatie.

Psychologische zorg

Een steun psychologisch nodig is bij angststoornissen.

Afhankelijk van de ernst van de stoornissen en de verwachtingen van de betrokken persoon kan het zelfs de enige behandeling zijn, of in verband worden gebracht met een farmacologische behandeling.

Cognitieve gedragstherapie is de therapie die het meest is bestudeerd bij de behandeling van angststoornissen, waaronder sociale fobie, paniekstoornis en obsessief-compulsieve stoornis. Door te focussen op de factoren die angst veroorzaken en in stand houden en door de patiënt handvatten te geven voor controle, is deze vorm van therapie over het algemeen duurzaam effectief (12 tot 25 sessies van 45 minuten in het algemeen). Volgens de HAS zijn gestructureerde cognitieve en gedragstherapieën zelfs even effectief als medicamenteuze behandelingen.

Andere soorten therapie, zoals mindfulness-therapie, zijn ook effectief gebleken in klinische onderzoeken. Het doel is om aandacht te besteden aan en je te concentreren op het huidige moment, en zo te leren je angst te beheersen.

Analytische psychotherapie kan worden gestart om de oorsprong van angst te begrijpen, maar de effectiviteit ervan op symptomen is langzamer en minder erkend.

Farmacologisch beheer

Als de symptomen te intens zijn en psychotherapie niet voldoende is om ze onder controle te krijgen (bijvoorbeeld bij gegeneraliseerde angst), kan medicamenteuze behandeling noodzakelijk zijn.

Verschillende medicijnen staan ​​bekend om hun effectiviteit tegen angst, in het bijzonder anxiolytica (benzodiazepinen, buspiron, pregabaline) die werken snelle manier, en bepaalde antidepressiva die de achtergrondbehandeling, namelijk selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) en serotonine- en noradrenalineheropnameremmers (SNRI's).

Deze geneesmiddelen kunnen de angst verergeren bij het begin van de behandeling en daarom is strikt medisch toezicht noodzakelijk.

Vanwege het risico afhankelijkheid moeten benzodiazepinen tijdelijk worden voorgeschreven (idealiter niet langer dan 2 tot 3 weken). Zowel de start als de stopzetting van de behandeling dient onder toezicht van de arts te gebeuren.

Omdat pregabaline geen risico op afhankelijkheid veroorzaakt en de effectiviteit ervan onmiddellijk is, wordt soms de voorkeur gegeven boven benzodiazepinen.