In de loop van langdurige experimenten was het mogelijk om een nieuwe effectieve methode te ontwikkelen voor het innemen van geneesmiddelen die ontstekingsremmende en kankerbestrijdende effecten hebben. Het is bekend dat elke, zelfs dure, medicatie een lijst heeft met ongewenste gevolgen en bijwerkingen die het veroorzaakt bij orale inname.
Tot op de dag van vandaag wordt er intensief gewerkt aan nieuwe medicijnen die een minimaal negatief effect hebben op het lichaam. Het idee is dat het medicijn alleen zou moeten werken op zieke, door ziekte beschadigde weefsels en organen. Tegelijkertijd moeten gezonde organen gezond blijven zonder blootgesteld te worden aan chemicaliën. Om de verspreiding van deze stoffen naar gezonde lichaamssystemen te verminderen, werd besloten om de dosering van een of ander medicijn te verlagen.
In laboratoriumomstandigheden slaagden wetenschappers er nog steeds in om ervoor te zorgen dat de medicinale stof zich alleen naar een bepaalde plaats verspreidde, terwijl andere organen van het lichaam er niet onder lijden. Het gebruik van deze methoden verhoogt echter de kosten van medicijnen meerdere keren, wat niet helemaal acceptabel is voor gebruik in de dagelijkse praktijk.
Niettemin werd het probleem opgelost dankzij het gezamenlijke werk van Amerikaanse en Russische specialisten van de Novosibirsk University. De nieuwe methode bleek goedkoper en effectiever in relatie tot ongezonde weefsels en organen.
Wat is het probleem met moderne medicijnen?
Zoals al is bewezen, wordt een bepaalde dosis van de werkzame stoffen van medicijnen niet gebruikt voor het beoogde doel, omdat ze terechtkomen op organen en weefsels waarvoor geen medische tussenkomst nodig is.
De meeste van de gebruikte medicijnen worden niet volledig opgenomen door het maag-darmkanaal. Een ander probleem dat de penetratie van de noodzakelijke stoffen in de cel verhindert, is de selectiviteit van het celmembraan. Om dit probleem op te lossen, moeten patiënten vaak de doses medicijnen verhogen, zodat ten minste enkele van hen hun bestemming bereiken. Deze situatie kan worden opgelost met behulp van injecties die het medicijn aan de gewenste organen en weefsels afleveren, waarbij het spijsverteringskanaal wordt omzeild. Deze methode is echter niet altijd veilig en moeilijk bij dagelijks thuisgebruik.
De oplossing is gevonden. Nu zijn clathraten verantwoordelijk voor de doorgang naar de cel door het membraan.
De natuur heeft zelf geholpen bij het vinden van deze methode om het probleem op te lossen. Professor van het Novosibirsk Institute of Organic Chemistry, bioloog Tatyana Tolstikova legde uit dat er speciale eiwitverbindingen in het lichaam zijn die onopgeloste stoffen helpen doordringen tot het gewenste orgaan. Deze eiwitten, die transporters worden genoemd, kunnen niet alleen stoffen door het lichaam verplaatsen, maar ook de cel binnendringen en het membraan breken.
Met behulp van deze eiwitten experimenteerden wetenschappers van de Universiteit van Novosibirsk met de beweging van medicijnmoleculen. Na verschillende experimenten werd duidelijk dat glycyrrhizinezuur, dat kan worden gesynthetiseerd uit zoethoutwortel, de beste manier is om de benodigde stoffen te transporteren.
Deze verbinding heeft unieke eigenschappen. Door 4 moleculen van dit zuur met elkaar te verbinden, ontstaat een raamwerk, hol van binnen. Binnen dit kader ontstond het idee om de moleculen van het gewenste medicijn te plaatsen. Stoffen die deze structuur kunnen vormen, worden in de chemie clathraten genoemd.
Stof testresultaten
Voor de ontwikkeling en het onderzoek waren veel wetenschappers betrokken bij het werk, waaronder die van de IHTTMC en IHKG van de Siberische tak van de Academie van Wetenschappen. Ze identificeerden een specifieke technologie voor het genereren van clathraten en losten het probleem van hun penetratie door de celmembraanwand op. De werkingstheorie van deze stof is getest in experimenten met dieren. Experimenten hebben aangetoond dat deze methode echt een minimaal effect heeft op gezonde lichaamssystemen en alleen ongezonde cellen aantast. Dit maakt de behandeling zo effectief mogelijk en stelt u in staat om de dosering van medicijnen aanzienlijk te verminderen, wat niet altijd mogelijk is met traditionele behandelmethoden. Een ander positief aspect van deze methode is dat de negatieve impact op het spijsverteringsstelsel aanzienlijk wordt verminderd.
Preparaten op basis van zoethoutwortel zullen naar verwachting wijdverbreid zijn in tal van medische gebieden. Bijvoorbeeld het gebruik in zichtpreparaten die luteïne bevatten. Het heeft een positief effect op het netvlies, maar het lichaam neemt het niet goed op. Wanneer het zich in de schaal van de transportband bevindt, zal het effect van het medicijn honderden keren verbeteren.