We kennen deze magnifieke vrouw, actrice, model niet goed, hoewel elk kenmerk van haar gezichts- en lichaamslijn miljoenen bekend is. Ze praat weinig over zichzelf en beschermt haar persoonlijke leven tegen de roddelbladen. De ontmoeting met Monica Belucci is niet voor de pers, maar voor de ziel.
Voor het eerst en tot nu toe de enige keer dat ze afgelopen zomer naar Rusland kwam, voor de presentatie van Cartier, wiens gezicht ze een paar jaar geleden werd. Aangekomen voor slechts één dag. Toen ze Parijs verliet, werd ze verkouden, dus in Moskou zag ze er een beetje moe uit, alsof ze uitgestorven was. Vreemd genoeg bleek die vermoeidheid, een schaduw die in de hoeken van haar lippen lag en haar zwarte ogen nog dieper maakte, heel goed bij Monica Belucci te passen. Ze trekt iedereen aan: haar zwijgzaamheid, waarin je altijd een soort van geheimzinnigheid vermoedt, langzame, zelfverzekerde intonaties van een lage stem, zeer Italiaanse gebaren van onberispelijk mooie handen. Ze heeft een charmante manier van doen - raak tijdens een gesprek de gesprekspartner licht aan, alsof ze hypnotiseert, hem elektriserend met haar energie.
Monica houdt er niet van om in het openbaar toespraken te houden, zich blijkbaar realiserend dat de kijker meer geïnteresseerd is in haar halslijn dan in wat ze eigenlijk zegt. Het is jammer. Naar haar luisteren en met haar praten is interessant. Ons interview begint en na een paar minuten, na de eerste kennismakingszinnen en de onvermijdelijke algemene vragen over haar creatieve plannen en nieuwe films, 'laat ze los', houdt ze zichzelf eenvoudig, natuurlijk, zonder enige affectie. Met een glimlach merkt ze dat het natuurlijk leuk is om mooi te zijn, maar “schoonheid gaat voorbij, je moet gewoon afwachten.” We praten over haar persoonlijke leven en Monica geeft toe dat ze sinds zijn vaderschap met bijzondere tederheid naar Vincent Cassel, haar man, kijkt. Dan heeft ze spijt dat ze zich open heeft gesteld, vraagt ons om enkele zinnen uit het interview te verwijderen. We zijn het eens, en ze bedankt hiervoor: "Je respecteert me."
Kort en duidelijk
Wat waren de belangrijkste gebeurtenissen in uw leven de afgelopen jaren?
De manier waarop mijn carrière zich ontwikkelde en de geboorte van mijn dochter.
Wat hebben ze aan jou veranderd?
Carrièreontwikkeling gaf me vertrouwen en met de geboorte van mijn dochter leerde ik begrijpen wat echt belangrijk is in het leven en wat niet ...
Wat is luxe voor jou?
Heb persoonlijke tijd.
Tijdens de zwangerschap deed je yoga, je dochter kreeg een oosterse naam – Deva … Voel je je aangetrokken tot het Oosten?
Ja. Zowel geestelijk als lichamelijk.
Moet elke vrouw het moederschap ervaren?
Nee, iedereen beslist voor zichzelf. Het was van levensbelang voor mij.
Heeft u professionele beperkingen?
Deelname aan pornofilms.
Heeft een persoon fysieke schoonheid nodig in het leven?
Ik denk niet dat het nodig is. Maar het kan het leven tot op zekere hoogte gemakkelijker maken.
Vindt u het nodig om normen in acht te nemen in uiterlijk, in relaties?
Het concept van een standaard bestaat voor mij niet.
psychologie: Waarschijnlijk, zoals veel sterren, wordt u belast door de publiciteit van uw beroep?
Monica Bellucci: Ik probeer het te negeren... Sorry, maar ik laat mensen niet graag in mijn privéwereld. Ik heb het niet over ons huwelijk met Vincent - ik wil ons beschermen. Hoewel, om eerlijk te zijn, er voor mij niets nieuws is in wat jij publiciteit noemt. Waar ik ben geboren en getogen (Citta di Castello in de Italiaanse provincie Umbrië – SN), was er helemaal geen privacy. Iedereen kende iedereen, iedereen stond voor iedereen, en mijn tweeën bereikten het huis voor mij. En toen ik kwam, was mijn moeder al helemaal klaar om mijn gedrag te beoordelen. En de moraal was simpel: de mannen floten naar me en de vrouwen roddelden.
Een van je collega-actrices gaf toe dat toen ze een tiener was, het uiterlijk van volwassen mannen haar zwaar maakte. Heb je iets soortgelijks gevoeld?
M.B.: Ik was nogal verdrietig als ze me niet aankeken! (Lacht). Nee, het lijkt mij dat men niet van schoonheid kan spreken als een soort last. Het is niet eerlijk. Schoonheid is een grote kans, daar kun je alleen maar dankbaar voor zijn. Trouwens, het gaat over, je moet gewoon wachten. Zoals iemand die niet dom is zei, de actie duurt slechts drie minuten, en dan zou je jezelf in de gaten moeten kunnen houden. Op een dag schrok ik van deze gedachte: "Mooie vrouwen zijn gemaakt voor fantasieloze jongens." Ik ken veel mooie mensen wiens leven een totale verschrikking is. Omdat ze niets dan schoonheid hebben, omdat ze zichzelf vervelen, omdat ze alleen bestaan in de ogen van anderen.
Lijdt u omdat mensen zich meer aangetrokken voelen tot uw schoonheid dan uw persoonlijkheid?
M.B.: Ik hoop dat dit me niet al te veel zorgen baart. Er is zo'n stabiel idee: als een vrouw er goed uitziet, dan is ze zeker dom. Ik vind het een erg achterhaald idee. Persoonlijk, als ik een mooie vrouw zie, is het eerste waar ik aan denk niet dat ze dom zal blijken te zijn, maar dat ze gewoon mooi is.
Maar je schoonheid zorgde ervoor dat je vroeg je huis verliet, een model werd ...
M.B.: Ik ging niet weg vanwege schoonheid, maar omdat ik de wereld wilde leren kennen. Mijn ouders gaven me zoveel zelfvertrouwen, gaven me zoveel liefde dat het me tot de rand vulde, me sterk maakte. Ik ging tenslotte voor het eerst naar de rechtenfaculteit van de Universiteit van Perugia, ik moest mijn studies betalen en ik begon extra geld te verdienen als fotomodel ... Ik hoop dat ik van mijn dochter kan houden zoals mijn ouders van mij hielden . En haar opvoeden om onafhankelijk te zijn. Ze is al begonnen met lopen op de leeftijd van acht maanden, dus ze moet vroeg uit het nest fladderen.
Heb je er ooit van gedroomd om te leven als een gewoon persoon - niet beroemd, geen ster?
M.B.: Ik ben graag in Londen – ik ben daar minder bekend dan in Parijs. Maar naar mijn mening veroorzaken we zelf agressie bij mensen en creëren we een zekere afstand tussen hen en onszelf. En ik leid een normaal leven: ik loop over straat, eet in restaurants, ga naar winkels … soms. (Lacht.) En ik zou nooit zeggen: "Schoonheid en roem zijn mijn probleem." Ik heb dit recht niet. Dat is niet het probleem. Het echte probleem is wanneer je ziek bent, wanneer er niets is om de kinderen te voeden...
Je zei ooit: "Als ik geen actrice was geworden, zou ik met een lokale man zijn getrouwd, drie kinderen voor hem hebben gebaard en zelfmoord hebben gepleegd." Denk je dat nog steeds?
M.B.: God, ik denk dat ik dat echt heb gezegd! Ja, ik denk van wel. (Lacht). Ik heb vriendinnen die gemaakt zijn voor thuis, huwelijk, moederschap. Zij zijn prachtig! Ik bezoek ze graag, ze koken als godinnen, ik heb het gevoel dat ze mijn moeder hebben: ze zijn zo zorgzaam, staan altijd klaar om te helpen. Ik ga naar ze toe en ik weet dat ik ze altijd thuis zal vinden. Het is geweldig, het is als een betrouwbare achterkant! Ik zou zo graag hetzelfde willen zijn, een rustig, afgemeten leven leiden. Maar ik heb een ander karakter. En als ik zo'n leven had, zou ik het gevoel hebben dat ik gevangen zit.
Hoe voel je je over je lichaam? Van de buitenkant lijkt het alsof je er heel blij mee bent. Is dit waar of slechts een impressie uit de films?
M.B.: Het lichaam van de actrice spreekt precies zoals haar gezicht. Het is een werkinstrument en ik kan het gebruiken als een object om mijn rol sterker te spelen. In de beroemde verkrachtingsscène in de film Irreversible bijvoorbeeld, gebruikte ik mijn lichaam op deze manier.
In deze film speelde je een zeer brute verkrachtingsscène die 9 minuten duurde en naar verluidt in één take zou zijn opgenomen. Heeft deze rol je veranderd? Of ben je ooit vergeten dat dit maar een film is?
M.B.: Zelfs het voorbereide publiek van het filmfestival van Cannes - en ze verliet dit podium! Maar waar denk je dat deze mensen heen gaan als ze de bioscoopdeur achter zich sluiten? Dat klopt, de echte wereld. En de werkelijkheid is soms veel wreder dan films. Film is natuurlijk een spel, maar zelfs als je acteert, verstoort een onbewuste factor je leven en daar moet je rekening mee houden. Wanneer je het rijk van het onbewuste binnengaat, weet je nooit tot welke diepten van jezelf je kunt gaan. Deze rol in Irreversible raakte me meer dan ik dacht. Ik hield echt van de jurk van mijn heldin, en in eerste instantie wilde ik hem voor mezelf houden. Ik wist dat het tijdens de verkrachtingsscène zou worden gescheurd, dus voor mij persoonlijk legden ze nog een van dezelfde soort opzij. Maar na het filmen kon ik er niet eens aan denken om het te dragen. Ik kon niet eens naar hem kijken! In het spel kun je, net als in het leven, elk technisch probleem oplossen, maar niet het onbewuste.
In Irreversible speelde je een overlevende van een verkrachting. Nu in Bertrand Bliers film How long Do You Love Me? – een prostituee … Ben je geïnteresseerd in de status of rechten van vrouwen?
M.B.: Ja. Ik werd al heel vroeg onafhankelijk en ik weet niet eens hoe het is om een man om iets te vragen. Ik kan op mezelf rekenen en dat vind ik belangrijk. "Bewaarde vrouw" in het Italiaans zal mantenuta zijn, letterlijk "degene die in de hand wordt gehouden". En ik wil niet dat iemand me in zijn hand houdt. Dit is waar de onafhankelijkheid voor een vrouw begint. Ik begrijp hoeveel geluk ik heb als actrice: al drie maanden na de geboorte van mijn dochter kon ik terugkeren naar de schietpartij en haar meenemen. Maar de meeste vrouwen worden gedwongen een kind van drie maanden naar een kinderdagverblijf te brengen: om 7 uur 's ochtends brengen ze hem,' s avonds brengen ze hem weg en weten niet wat hij de hele dag zonder hen heeft gedaan. Het is ondraaglijk, het is oneerlijk. Mannen die wetten maken, hebben bepaald dat een vrouw haar kind drie maanden nadat ze hem voor het eerst heeft gezien, mag verlaten. Dit is complete onzin! Ze weten niets van kinderen! De gruwel is dat we zo gewend zijn aan zulk onrecht dat we het normaal vinden! Een vrouw wordt mishandeld met behulp van wetten die mannen 'smokkelen'! Of hier is er nog een: de Italiaanse regering heeft besloten dat in-vitrofertilisatie en het gebruik van donorsperma alleen mogen worden toegestaan aan officiële paren. Dit betekent dat als je niet hebt getekend, als je niet al deze zegels hebt geplaatst, de wetenschap je niet kan helpen! Religieuze dogma's en alledaagse vooroordelen beheersen opnieuw het lot van mensen. De moslimwereld verbiedt een vrouw om met haar hoofd onbedekt te lopen, maar in ons land is het haar verboden te wachten op hulp van de wetenschap, en ze zal geen moeder worden als ze niet aan dezelfde formele vereisten van de samenleving voldoet, zoals het dragen van een hoofddoek ! En dit in een modern Europees land! toen deze wet werd aangenomen. Ik verwachtte een baby. Ik was blij en het onrecht jegens anderen maakte me woedend! Wie is het slachtoffer van de wet? Nogmaals, vrouwen, vooral arme. Ik heb publiekelijk gezegd dat dit een schande is, maar dit leek me niet genoeg. Ik protesteerde als model en actrice: ik poseerde helemaal naakt voor de cover van Vanity Fair. Nou, dat weet je... In de zevende maand van de zwangerschap.
Het lijkt erop dat u tussen de luchthavens van drie landen woont: Italië, Frankrijk, de VS. Had u met de komst van uw dochter het verlangen om een time-out te nemen?
M.B.: Ik heb het negen maanden geslikt. Tijdens mijn zwangerschap gaf ik alles op, zorgde alleen voor mijn maag en deed niets.
En nu gaat alles weer hetzelfde? Zijn er belangrijke veranderingen geweest?
M.B.: Tegen. Ik heb het belangrijkste voor mezelf bepaald, en nu doe ik alleen dat. Maar zelfs deze belangrijkste dingen in mijn leven zijn te veel. Ik zeg tegen mezelf dat ik niet voor altijd in dit ritme zal bestaan. Nee, ik denk dat ik nog iets voor mezelf moet ontdekken, iets voor mezelf moet bewijzen, iets moet leren. Maar waarschijnlijk zal er op een dag een moment komen waarop ik niet alleen zal stoppen met mezelf te verbeteren - ik zal gewoon zo'n verlangen verliezen.
Denk je dat het mogelijk is om lief te hebben en toch vrij te zijn?
M.B.: Voor mij is dit de enige manier om lief te hebben. Liefde leeft alleen als er respect is voor elkaar en vrijheid. Het verlangen om een ander als ding te bezitten is absurd. Niemand behoort ons toe, noch onze echtgenoten, noch onze kinderen. We kunnen alleen iets delen met de mensen van wie we houden. En probeer ze niet te veranderen! Als het je lukt om iemand te 'remake', hou je op van ze te houden.
Kort voor de geboorte van uw dochter zei u: “Films kunnen je hele leven gemaakt worden. Maar kinderen zijn niet toegestaan.” Nu heb je een kind, en een carrière, en creativiteit... Is er iets dat je mist?
M.B.: Waarschijnlijk niet, ik heb genoeg! Ik heb zelfs het gevoel dat ik teveel heb. Nu is alles in orde, er is harmonie in het leven, maar ik begrijp dat dit niet voor altijd zal duren. De tijd verstrijkt, mensen gaan ermee weg ... Ik word niet jonger en daarom streef ik ernaar om elk moment zo helder mogelijk te leven.
Heb je je ooit tot psychotherapie gewend?
M.B.: Ik heb geen tijd. Maar ik weet zeker dat zelf studeren interessant is. Misschien doe ik het wel als ik ouder ben. Ik heb al zoveel activiteiten voor mezelf bedacht voor die jaren dat ik oud ben! Het wordt een geweldige tijd! Ik kan niet wachten! (Lacht.)
Particuliere onderneming
- 1969 Geboren op 30 september in de stad Citta di Castello, provincie Umbrië, Midden-Italië.
- 1983 Betreedt de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Perugia.
- 1988 Werkt voor het beroemde modellenbureau Elite in Milaan.
- 1992 Film “Dracula” FF Coppola, waar hij haar uitnodigde om te acteren na het zien van een van Monica's fashion shoots.
- 1996 Op de set van J. Mimouni's film “The Apartment” ontmoet hij zijn toekomstige echtgenoot, acteur Vincent Cassel.
- 1997 Nominatie voor de hoofdfilmprijs van Frankrijk "Cesar" voor zijn rol in "The Apartment".
- 1999 Huwelijk met Vincent Cassel.
- 2000 De eerste serieuze filmrol – in de film van J. Tornatore “Malena”; Naaktfoto's voor Max- en Pirelli-kalenders.
- 2003 Het epische "The Matrix" verzekert de status van een internationale ster voor Bellucci. Het filmen in "Tears of the Sun" met Bruce Willis doet geruchten ontstaan over de relatie van de acteurs.
- 2004 Geboorte van de dochter van Deva (vertaald uit het Sanskriet – “goddelijk”). Films “Secret Agents” van F. Shenderfer en “The Passion of the Christ” van M. Gibson.
- 2005 De rol van de boze tovenares in The Brothers Grimm door T. Gilliam. Tegelijkertijd werkt hij aan nog vijf filmprojecten.