Is het oké om tegen iedereen aardig te zijn?

Als je naar je omgeving kijkt, zul je zeker iemand vinden die de definitie van 'goed' zou krijgen. Hij is een niet-confronterende, sympathieke persoon, altijd beleefd en vriendelijk, klaar om op elk moment te helpen en te ondersteunen. En je wilt vaak hetzelfde zijn. Waarom?

Van kinds af aan hebben we bepaalde gedragspatronen die ons helpen ons aan te passen aan het leven in de samenleving. Een van deze modellen is 'goed zijn'. Het helpt om zonder veel moeite steun en erkenning te krijgen. Kinderen leren snel: je zult braaf zijn, je krijgt een geschenk van je ouders en de leraar zal gunstiger voor je zijn dan voor een pestkop. Na verloop van tijd kan dit model de basis worden van al onze levens, zakelijke en persoonlijke relaties. Waar leidt dit toe en welke problemen wacht een ‘goed’ mens?

1. Je offert je eigen belangen op ter wille van anderen.

Beleefdheid en de wens om conflicten te vermijden, kunnen ertoe leiden dat we op een gegeven moment onze eigen belangen beginnen op te offeren ter wille van anderen. Dit komt door de angst om afgewezen te worden (door vrienden op school, collega's). Het is belangrijk voor ons om te voelen dat alles met ons in orde is en dat er van ons gehouden wordt, want dat geeft een gevoel van veiligheid.

De wens om iedereen om ons heen te plezieren zorgt ervoor dat we ons merk altijd en overal behouden, goed zijn in een taxi, winkel, metro. We willen automatisch iets doen om de chauffeur te plezieren, en nu geven we al meer fooien dan we zouden moeten. En we doen het geheel onverwacht voor onszelf. Of we gaan de kapper entertainen met gesprekken, in plaats van alleen maar te relaxen in een stoel. Of we maken geen opmerking tegen de manicure die ongelijkmatig vernis heeft aangebracht - dit is onze favoriete salon, waarom zou je een goede indruk van jezelf bederven?

Als gevolg hiervan verschuift onze focus van intern naar extern: in plaats van middelen te gebruiken om aan onszelf te werken, besteden we al onze inspanningen aan externe tekens. Het is voor ons belangrijker wat zij over ons denken en zeggen, en we doen er alles aan om ervoor te zorgen dat we gewaardeerd en goedgekeurd worden.

Zelfs ons eigen welzijn interesseert ons niet meer: ​​we schaden onszelf door iets te doen wat we niet leuk vinden, of we zwijgen als onze belangen worden geschonden. We geven onszelf op ter wille van anderen.

Soms is dit precies de reden voor een scherpe stemmingswisseling, wanneer een conflictvrij en beleefd persoon in een gezin een echt monster wordt. Goed zijn met vreemden is vrij eenvoudig, maar thuis doen we het masker af en trekken het onze dierbaren aan - we schreeuwen, vloeken, straffen kinderen. De familie houdt immers al van ons en "zal nergens heen gaan", je kunt niet op de ceremonie staan, ontspannen en eindelijk jezelf worden.

Iedereen moet dergelijk gedrag afleren - een grote baas of een kleine klerk, een kind of een ouder. Omdat het een kwestie is van de balans van ons leven, van wat we zelf geven en ontvangen. En als we niet in natura reageren op degenen die dicht bij ons staan ​​die ons zoveel geven, kan ons leven een rol spelen: het gezin valt uit elkaar, vrienden keren zich af.

2. Je raakt verslaafd aan de goedkeuring van iemand anders.

Dit gedragspatroon vormt een pijnlijke afhankelijkheid van de goedkeuring van iemand anders. Van 's morgens tot' s avonds moeten we complimenten horen, erkenning van talent of schoonheid. Alleen zo voelen we ons zelfverzekerd, geïnspireerd, kunnen we iets doen. Het werkt als een energiedrank. We beginnen het nodig te hebben om de innerlijke leegte te overbruggen.

Zo'n schema leidt tot een categorische perceptie van alles wat ons overkomt. Een levendig voorbeeld is iemand die pijnlijk reageert op elke opmerking, zelfs op opbouwende kritiek. In zijn model wordt feedback slechts op twee indicatoren waargenomen: "Ik ben goed" of "Ik ben slecht". Als gevolg hiervan maken we geen onderscheid meer tussen waar zwart is en waar wit, waar waarheid is en waar vleierij. Het wordt steeds moeilijker voor mensen om met ons te communiceren - want in iedereen die ons niet bewondert, zien we een "vijand", en als iemand ons bekritiseert, is er maar één reden - hij is gewoon jaloers.

3. Je verspilt je energie

Je vrienden hadden ruzie en je wilt met beiden op goede voet blijven? Dat gebeurt niet. In de woorden van de dichter: «het is onmogelijk om bij die en die te zijn zonder die en die te verraden.» Als je ernaar streeft om zowel daar als daar goed te zijn, of altijd een neutrale positie inneemt, zal dit vroeg of laat leiden tot een gevoel van verwoesting. En hoogstwaarschijnlijk zullen beide vrienden zich verraden voelen en verlies je beide.

Er is nog een probleem: je doet zo je best om nuttig te zijn voor anderen, je doet zoveel voor hen, dat je op een gegeven moment dezelfde houding naar jezelf begint te eisen. Er is een interne angst, wrok, je begint iedereen de schuld te geven. Deze verslaving werkt net als elke andere verslaving: het leidt tot vernietiging. De persoon verliest zichzelf.

Het gevoel van verspilde moeite, tijd, energie verlaat je niet. Je hebt tenslotte zoveel moeite gedaan, maar er zijn geen dividenden. En je bent failliet, energiek en persoonlijk. Je voelt eenzaamheid, irritatie, het lijkt alsof niemand je begrijpt. En op een gegeven moment snap je het echt niet meer.

Natuurlijk wil iedereen omringd zijn door “goede mensen”. Maar een echt goed mens is niet degene die altijd het voorbeeld van anderen volgt en het in alles eens is met de mening van anderen. Dit is iemand die weet hoe hij eerlijk en openhartig moet zijn, die zichzelf kan zijn, die bereid is te geven, maar die tegelijkertijd zijn belangen, overtuigingen en waarden verdedigt, met behoud van zijn waardigheid.

Zo iemand is niet bang om zijn donkere kant te laten zien en accepteert gemakkelijk de tekortkomingen van anderen. Hij weet mensen, het leven adequaat waar te nemen en vraagt ​​niets terug voor zijn aandacht of hulp. Dit zelfvertrouwen geeft hem een ​​gevoel van succes op het werk en in persoonlijke relaties. Je hoeft immers niets bijzonders te doen om de liefde van ouders, leraren of klasgenoten te verdienen. We zijn al liefde waard, omdat ieder van ons al een goed mens in zichzelf is.