De dij (van het Latijnse coxa, heup) komt overeen met het deel van het onderste lidmaat dat zich tussen de heup en de knie bevindt.

Dij skelet. De dij bestaat uit één enkel bot: het langwerpige dijbeen (1). Het bovenste of proximale uiteinde van het dijbeen articuleert met het heupbot om de heup te vormen. Het onderste of distale uiteinde articuleert met de tibia, fibula (of fibula) en patella om de knie te vormen.

Dijspieren. De dij bestaat uit drie spiercompartimenten (2):

• Het voorste compartiment, gelegen voor het dijbeen, bestaat uit de sartorius en de quadriceps.
• Het achterste compartiment, gelegen aan de achterkant van het dijbeen, bestaat uit de hamstrings, de semi-tendineuze, semi-membraneuze en biceps femoris.
• Het interne compartiment bevat het pectineum, de gracilius en de adductoren die de adductor longus, de adductor brevis en de adductor magnus zijn.

Vascularisatie. De vascularisatie van de dij wordt verzorgd door de femorale slagader.

innervatie. De spieren van de voorste en achterste compartimenten worden respectievelijk geïnnerveerd door de femorale zenuw en de heupzenuw. De spieren van het interne compartiment worden voornamelijk geïnnerveerd door de nervus obturator, maar ook door de heup- en femorale zenuwen (2).

Gewichtstransmissie. De dij, vooral via het dijbeen, brengt het gewicht van het lichaam over van het heupbot naar het scheenbeen. (3)

Lichaamsdynamiek. De spieren en gewrichten van de dij ter hoogte van de heup en de knie nemen deel aan het vermogen van het organisme om te bewegen en de standplaats rechtop te houden. Inderdaad, de spieren van de dij laten in het bijzonder de bewegingen van flexie, extensie, rotatie, adductie van de dij en ook op bepaalde bewegingen van het been toe (2).

Dijpijn die in de dij wordt gevoeld, kan verschillende oorzaken hebben.

• Bot laesies. Ernstige pijn in de dij kan te wijten zijn aan een gebroken dijbeen.
• Bot pathologieën. Dijpijn kan te wijten zijn aan een botziekte zoals osteoporose.
• Spierpathologieën. De dijspieren kunnen pijn hebben zonder letsel, zoals krampen of het aanhouden van spierletsel, zoals spannen of spannen. In de spieren kunnen de pezen ook pijn in de dij veroorzaken, vooral tijdens tendinopathieën zoals tendinitis.
• Vasculaire pathologieën. Bij veneuze insufficiëntie in de dij kan een gevoel van zware benen worden gevoeld. Het manifesteert zich met name door tintelingen, tintelingen en gevoelloosheid. De oorzaken van symptomen van zware benen zijn gevarieerd. In sommige gevallen kunnen andere symptomen optreden, zoals spataderen als gevolg van verwijding van de aderen of flebitis als gevolg van de vorming van bloedstolsels.
• Zenuwpathologieën. De dijen kunnen ook de plaats zijn van zenuwpathologieën zoals bijvoorbeeld ischiasneuralgie. Als gevolg van schade aan de heupzenuw wordt dit gemanifesteerd door intense pijn die langs de dij wordt gevoeld.

Medicamenteuze behandelingen. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie kunnen verschillende behandelingen worden voorgeschreven om pijn en ontsteking te verminderen en om botweefsel te versterken.

Symptomatische behandeling. In het geval van vasculaire pathologieën kan elastische compressie worden voorgeschreven om de verwijding van de aderen te verminderen.

Chirurgische behandeling. Afhankelijk van het type pathologie dat wordt gediagnosticeerd, kan een operatie worden uitgevoerd.

Orthopedische behandeling. Afhankelijk van het type breuk kan de installatie van een pleister of een hars worden uitgevoerd.

Fysieke behandeling. Fysiotherapieën kunnen via specifieke beweegprogramma's worden voorgeschreven, zoals fysiotherapie of fysiotherapie.

Fysiek onderzoek. Eerst wordt een klinisch onderzoek uitgevoerd om de door de patiënt waargenomen symptomen te observeren en te beoordelen.

Medische analyse. Om bepaalde pathologieën te identificeren, kunnen bloed- of urineanalyses worden uitgevoerd zoals bijvoorbeeld de dosering van fosfor of calcium.

Medisch beeldvormend onderzoek. Röntgen-, CT- of MRI-scintigrafieonderzoeken, of zelfs botdensitometrie voor botpathologieën, kunnen worden gebruikt om de diagnose te bevestigen of te verdiepen.

Doppler-echografie. Deze specifieke echo maakt het mogelijk om de bloedstroom te observeren.

De sartorius, gracilis en semi-tendineuze spieren worden ook wel "kraaienpootspieren" genoemd. Deze naam is gekoppeld aan het inbrengen van de pezen van deze spieren ter hoogte van het scheenbeen, waardoor het een vorm krijgt die lijkt op een kraaienpoot (4).