Hope Bohanek is al meer dan 20 jaar dierenrechtenactivist en publiceerde onlangs The Last Betrayal: Will You Be Happy Eating Meat? Hope heeft haar organisatorische talenten ontketend als leider van de Campaign for Animals en is curator van de jaarlijkse Berkeley Conscious Food-conferentie en Vegfest. Ze werkt momenteel aan haar tweede boek, Misleidingen van het humanisme.
1. Hoe en wanneer ben je begonnen met je activiteit als dierenadvocaat? Wie heeft je geïnspireerd?
Van jongs af aan hield ik van en voelde ik me aangetrokken tot dieren. Overal in mijn kamer hingen foto's van dieren en ik droomde ervan om met ze te werken toen ik opgroeide. Ik wist niet precies wat mijn activiteit zou zijn – misschien in wetenschappelijk onderzoek, maar mijn rebelse tienerkarakter trok me aan tot leiderschap.
Mijn eerste inspiratie kwam begin jaren 90 met de Greenpeace-beweging. Ik werd weggeblazen door hun gedurfde demonstraties die ik op tv zag, en ik bood me aan voor de East Coast Unit. Ik kende de benarde situatie van de houtkap van sequoia's in Noord-Californië, dus ik pakte mijn spullen en ging erheen. Al snel zat ik al op de rails en verhinderde houttransport. Daarna bouwden we kleine houten platformen om 100 meter hoog te leven in bomen die dreigden te worden gekapt. Ik heb daar drie maanden in een hangmat tussen vier bomen doorgebracht. Het was heel gevaarlijk, een van mijn vrienden stortte neer, viel neer … Maar ik was iets ouder dan 20, en naast zulke moedige mensen voelde ik me op mijn gemak.
Tijdens mijn tijd bij Earth First heb ik gelezen en geleerd over het lijden van dieren op boerderijen. Ik was toen al veganist, maar koeien, kippen, varkens, kalkoenen… riepen ze me toe. Ze leken mij de meest onschuldige en weerloze wezens, met meer kwelling en lijden dan andere dieren op aarde. Ik verhuisde naar het zuiden naar Sonoma (slechts een uur ten noorden van San Francisco) en begon de tactieken te blokkeren die ik in Earth First had geleerd. We verzamelden een kleine groep onverschrokken veganisten, blokkeerden het slachthuis en onderbraken het werk voor de hele dag. Er waren arrestaties en een rekening voor een enorm bedrag, maar het bleek veel effectiever dan andere vormen van propaganda, minder riskant. Zo kwam ik tot het inzicht dat veganisme en de strijd voor dierenrechten de zin van mijn leven is.
2. Vertel ons over uw huidige en toekomstige projecten – presentaties, boeken, campagnes en meer.
Nu werk ik in het Poultry Concern (KDP) als projectmanager. Ik ben vereerd met een baas als Karen Davis, oprichter en voorzitter van de KDP, en een echte held van onze beweging. Ik heb veel van haar geleerd. Onze projecten vinden het hele jaar door plaats, de Internationale Dag voor de Bescherming van Kippen, evenals presentaties en conferenties in het hele land, werden een bijzonder belangrijke gebeurtenis.
Ik ben ook de uitvoerend directeur van de non-profit veganistische organisatie Compassionate Living. We sponsoren Sonoma VegFest en vertonen films en andere videocontent op campussen. Een van de hoofdrichtingen van de organisatie is de bekendmaking van de zogenaamde “humane labelling”. Veel mensen kopen dierlijke producten met het label "vrije uitloop", "humaan", "biologisch". Dit is een klein percentage van de markt voor deze producten, maar het groeit snel en ons doel is om mensen te laten zien dat dit oplichterij is. In mijn boek heb ik het bewijs geleverd dat ongeacht wat de boerderij is, de dieren erop lijden. Wreedheid in de veehouderij kan niet worden weggenomen!
3. We weten dat je hebt deelgenomen aan de organisatie van VegFest in Californië. Ook ben je curator van de jaarlijkse Conscious Eating Conference in Berkeley. Welke kwaliteiten moet je hebben om zulke grootschalige evenementen te organiseren?
Volgend jaar vindt de zesde Conscious Eating-conferentie en het derde jaarlijkse Sonoma VegFest plaats. Ook hielp ik bij het organiseren van World Vegan Day in Berkeley. Ik heb in de loop der jaren de vaardigheden ontwikkeld om dergelijke evenementen te plannen. Je moet mensen veel informatie geven en ook vegetarisch eten, allemaal op één dag. Het is als een uurwerk met veel wielen. Alleen een nauwgezette organisator kan het hele plaatje zien en tegelijkertijd in de kleinste details. Deadlines zijn cruciaal – of we nu zes maanden, vier maanden of twee weken hebben, we hebben nog steeds te maken met een deadline. Nu vinden er in verschillende steden veganistische festivals plaats en we helpen graag iedereen die hun organisatie op zich neemt.
4. Hoe ziet u de toekomst, zal het vegetarisme, de strijd voor dierenvrijheid en andere aspecten van sociale rechtvaardigheid zich ontwikkelen?
Ik kijk met optimisme naar de toekomst. Mensen houden van dieren, ze zijn onder de indruk van hun schattige gezichten en de overgrote meerderheid wil ze geen leed aandoen. Als ze een gewond dier langs de kant van de weg zien, zullen de meesten vertragen, zelfs als ze gevaar lopen, om te helpen. In de diepten van de ziel van elke persoon, in zijn beste diepte, leeft mededogen. Historisch gezien zijn boerderijdieren een onderklasse geworden en de mensheid heeft zichzelf ervan overtuigd om ze op te eten. Maar we moeten het mededogen en de liefde wekken die in iedereen leeft, dan zullen mensen begrijpen dat het opvoeden van een dier voor voedsel moord is.
Het zal een langzaam proces zijn omdat diepgewortelde overtuigingen en tradities het moeilijk maken om de hoek om te gaan, maar de vooruitgang van de afgelopen drie decennia is inspirerend. Het is bemoedigend te bedenken dat we aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt bij de bescherming van de rechten van vrouwen, kinderen en minderheden. Ik geloof dat het wereldwijde bewustzijn al klaar is om het idee van geweldloosheid en mededogen voor onze kleinere broeders te accepteren - de eerste stappen zijn al gezet.
5. Kun je eindelijk afscheidswoorden en advies geven aan alle dierenrechtenactivisten?
Activisme is als sojamelk, hou niet van de ene soort, probeer een andere, iedereen heeft een andere smaak. Als je niet erg goed bent in een activiteit, verander deze dan in een alternatieve activiteit. Je kunt je kennis en vaardigheden toepassen op verschillende gebieden die te maken hebben met dierenbescherming, van brieven schrijven tot boekhouden. Je werk op dit gebied moet stabiel en plezierig zijn. Dieren verwachten dat je iets teruggeeft op elk gebied van activiteit, en door dit te onthouden, word je een betere en effectievere activist. Dieren rekenen op je en wachten op precies zoveel als we ze kunnen geven, niet meer.