Inhoud
- Ouders: Wanneer wilden jullie een baby?
- Waarom kies je voor een “ambachtelijk” ontwerp?
- Het is dan vijf jaar voor de geboorte van Solal …
- Wat zijn uw banden met de stamvader?
- Moest je Solal adopteren?
- Hoe kijken andere mensen naar uw gezin?
- Hoe ga je om met het feit dat je ouders bent geworden?
- Wat zijn je favoriete momenten met Solal?
- Nooit zorgen dan?
Ouders: Wanneer wilden jullie een baby?
Maud: Na een maand chatten op het internet, ontmoeten Clem en ik elkaar en het is liefde op het eerste gezicht. We zien elkaar in het weekend, we wonen bij onze ouders. In 2011 namen we een studio. In 2013 een groter appartement. Onze professionele situaties zijn stabiel (ik ben secretaresse en Clem werkt in de drukkerij). We ijsberen, we beginnen aan een baby te denken en krijgen informatie op internet...
Waarom kies je voor een “ambachtelijk” ontwerp?
Openheid voor geassisteerde voortplanting voor iedereen, we praten er al sinds 2012 over in Frankrijk, maar concreet moet je nog naar België of Spanje om ervan te profiteren! We wilden deze stap niet zetten. Het is erg medisch. En je moet weg zodra 'de tijd rijp is', een gynaecoloog zoeken die hier de recepten maakt, ze laten vertalen... Je moet ook een psychologisch gesprek ondergaan. En de deadlines zijn lang. Kortom, van forums tot verenigingen, we richtten ons liever op een vrijwillige donor in Frankrijk.
Het is dan vijf jaar voor de geboorte van Solal …
Ja, we hebben niet echt tijd bespaard. We vonden de donor echter vrij snel. Als je hem ontmoet, gaat de stroming goed. Aan de vaderkant, geen zorgen. Het is dan dat het dikker wordt. Er werd besloten dat ik het kind zou baren. Maar ik heb een miskraam gehad toen ik een maand zwanger was. Het maakt ons van streek en we hebben een jaar nodig voordat het verlangen naar kinderen terugkeert. Maar ik heb de diagnose endometriose en polycysteus ovariumsyndroom. Kortom, het is ingewikkeld. Dan biedt Clem aan om de baby te dragen. In het begin heb ik moeite met dit idee, dan klik ik, het "offer" verandert in "opluchting". Clem, die sindsdien uit de kast is gekomen als transman, wordt bij de tweede poging zwanger.
Wat zijn uw banden met de stamvader?
We geven hem af en toe nieuws over Solal. Maar hij is geen vriend. Wij wilden geen co-ouderschap en hij was het met dat principe eens. We wilden ook geen intiem contact met hem. Bij elke testbaby kwam hij thuis koffie drinken. De eerste keer voelt het raar. Toen ontspande het. Wat hij moest doen, deed hij alleen. We hadden een klein steriel potje om het sperma op te vangen en een pipet voor inseminatie. Het was helemaal niet eng.
Moest je Solal adopteren?
Ja, dat was de enige manier om officieel zijn ouder te zijn. Ik begon de procedures tijdens de zwangerschap met een advocaat. Solal was 20 maanden oud toen de rechtbank van Parijs de volledige adoptie beval. Je moet documenten meenemen, naar de notaris gaan, bewijzen dat je fit bent, dat je het kind kent, dit alles voor de politie. Om nog maar te zwijgen van de maanden van juridisch vacuüm toen Clem de enige ouder was... Wat een stress! Sterk dat de wet evolueert.
Hoe kijken andere mensen naar uw gezin?
Onze ouders verheugden zich op een baby. Onze vrienden zijn dolblij voor ons. En op de kraamafdeling was het team aardig. De verloskundige heeft mij betrokken bij de voorbereiding op de bevalling en de bevalling van Solal. Ik "haalde het er bijna zelf uit" en legde het op Clems buik. Voor de rest zijn we altijd bang voor de ogen van anderen voordat we ze ontmoeten, maar tot nu toe hebben we nooit een probleem gehad.
Hoe ga je om met het feit dat je ouders bent geworden?
In het begin was het moeilijk, vooral omdat we in Parijs woonden. We namen om de beurt een deeltijdbaan van elk zes maanden. Ons levensritme werd op zijn kop gezet, plus de vermoeidheid van de nachten en de angsten. Maar we vonden snel de oplossing: vrienden opzoeken, eten in een restaurant… Sindsdien hebben we een goede balans gevonden: we verhuisden naar een huis met tuin, en we hadden het geluk een plek te hebben in een kinderdagverblijf met een geweldige moeder assistent.
Wat zijn je favoriete momenten met Solal?
Clem vindt het heerlijk om op zondagochtend met Solal over het platteland te wandelen, terwijl ik kleine gerechten kook! Wij drieën houden ook van dineren, verhalen vertellen, Solal zien opgroeien met onze twee katten …
Nooit zorgen dan?
Ja natuurlijk ! Er waren kleine refluxen die moesten worden aangepakt, mini-crisisjes van frustratie... Maar we passen ons aan, we blijven kalm, het is een vicieuze cirkel. En met ons Insta-account kunnen we onze gevoelens delen en vrienden maken.