Pijn temmen: een paar oefeningen om je beter te voelen

We creëren een helende bron

Vladimir Snigur, psychotherapeut, specialist in klinische hypnose

Hypnose en zelfhypnose werken vaak met de verbeelding. Hiermee kunt u zich niet alleen concentreren op het symptoom zelf, maar ook op de middelen die nodig zijn om het te genezen. Daarom is de belangrijkste wens in de hypnotische benadering om open te staan ​​voor creativiteit. Immers, als pijn iets bekends voor ons is en we ons het op de een of andere manier voorstellen, dan is het "elixer" voor genezing ons onbekend. Een volledig onverwacht beeld kan worden geboren, en je moet klaar zijn om het te accepteren, en hiervoor moet je goed naar jezelf luisteren.

Deze techniek werkt goed bij kiespijn, hoofdpijn, blauwe plekken of cyclische vrouwelijke pijn. Een zittende of halfliggende houding is voldoende. Het belangrijkste is om comfortabel te zijn, liggend is er een risico om in slaap te vallen. We kiezen voor een stabiele en ontspannen houding met het lichaam: de voeten staan ​​volledig op de grond, er is geen spanning in de benen en in de handen op de knieën. Je moet comfortabel en ontspannen zijn.

We vinden pijn in het lichaam en creëren het beeld ervan. Iedereen zal zijn eigen hebben - voor iemand is het een bal met naalden, voor iemand is het roodgloeiend metaal of stroperige moerasmodder. We verplaatsen deze afbeelding naar een van de handen. De tweede hand is voor het hulpbronbeeld dat het onbewuste voor je moet vinden. Om dit te doen, kun je jezelf zo'n intern verzoek geven - om een ​​spontaan onbewust beeld van een helende bron te vinden.

We nemen het eerste dat in onze verbeelding verschijnt. Het kan een steen zijn of een vuur, of een gevoel van warmte of kou, of een soort geur. En dan richten we het naar de hand waar we het beeld van pijn hebben. Je kunt het neutraliseren door een derde afbeelding in je verbeelding te creëren. Misschien is het handiger voor iemand om in fasen te handelen: eerst de pijn 'weggooien' en deze vervolgens vervangen door een hulpmiddel dat de pijn verlicht of volledig wegneemt.

Voor het gemak kunt u de instructie opnemen op audio, deze voor uzelf inschakelen en alle acties zonder aarzeling uitvoeren.

Praten met ziekte

Marina Petraš, psychodramatherapeut:

In psychodrama werken lichaam, gevoelens en gedachten samen. En soms is er in een van deze gebieden of aan hun grens een intern conflict. Stel dat ik heel boos ben, maar ik kan deze ervaring niet aan (ik geloof bijvoorbeeld dat het verboden is om boos te zijn op een kind) of ik kan geen boosheid tonen. Het terugtrekken van gevoelens heeft meestal invloed op het lichaam en het begint pijn te doen. Het komt voor dat we ziek worden voor een belangrijke gebeurtenis, wanneer we iets niet willen of bang zijn.

We zijn op zoek naar: wat voor soort intern conflict, waarop het lichaam reageert met pijntjes, migraine of pijntjes? Om jezelf te helpen, is autodrama geschikt: psychodrama voor één. Een optie is om de pijn zelf onder ogen te zien, de andere is om met het lijdende deel van het lichaam te praten. We kunnen in onze verbeelding een ontmoeting met hen naspelen of voorwerpen op tafel leggen die "rollen spelen": hier is "pijn", en hier is "ik". Hier heb ik kiespijn. Ik leg "kiespijn" en mezelf (alle objecten die verband houden met pijn en met mezelf) op het tafeltafereel, leg mijn hand op "pijn" en probeer het te zijn, hardop denkend: "Wat ben ik? Welke kleur, maat, hoe voelt het? Waarom heb ik mijn minnares nodig en wat wil ik haar vertellen? Ik zeg dit tegen het tweede onderwerp (mijzelf) in naam van pijn.

Dan verschuif ik mijn hand naar het tweede object (ikzelf) en luister mentaal naar wat de pijn me antwoordt. Ze zegt: 'De wereld redden is goed. Maar je moet wel op tijd naar de tandarts. Je moet eerst voor jezelf zorgen. En niet alleen als de tanden al uit elkaar vallen. Jij, Marina, neemt te veel op je.' 'Oké,' antwoord ik, terwijl ik mijn hand op een voorwerp leg waarop ik ben afgebeeld (bijvoorbeeld een kopje), 'ik ben echt moe, ik moet rusten. Dus ik ga op vakantie. Ik moet voor mezelf zorgen en leren rusten, niet alleen met de hulp van de ziekte.

Er is een techniek waarmee we de pijn kunnen uitstellen voor een tijd dat we begrijpen dat het serieus moet worden behandeld door de dokter, maar nu hebben we een dringende kwestie - een optreden of werk. Dan nemen we elk onderwerp dat we associëren met bijvoorbeeld migraine. En we zeggen: “Ik weet dat je bestaat, ik weet dat ik je er nog niet helemaal uit kan halen, maar ik heb 15 minuten nodig om een ​​belangrijke taak af te ronden. Blijf in dit item, ik breng je later terug.

We klemmen onze kaken op elkaar en grommen

Alexey Ezhkov, lichaamsgerichte therapeut, specialist in bio-energetische analyse van Lowen

Soms wordt pijn geboren uit gedachten en gevoelens. Lichaamsoefeningen moeten worden toegepast als we klaar zijn om te beseffen welke gevoelens we nu hebben, welke niet worden uitgedrukt. Bijvoorbeeld onder wie of onder wat we "gewelfd" hebben zodat we de onderrug verfrommeld hebben. Vaak verschijnt pijn als een signaal dat onze grenzen zijn overschreden. We zijn ons misschien niet eens bewust van de invasie: iemand is constant aardig voor ons, maar dringt zachtjes, "partijdig" ons grondgebied binnen. Het resultaat is hoofdpijn.

Het basisprincipe van het wegwerken van een emotie die 'vastzit' in het lichaam, is deze te realiseren en uit te drukken, om te zetten in actie. Spreken is trouwens ook een handeling. Zijn we gegrepen door woede, die in de samenleving niet gebruikelijk is om openlijk te uiten? We nemen een handdoek, maken er een buis van en klemmen hem stevig vast met onze kaken. Op dit moment kun je grommen en schreeuwen, de stem heeft een helende werking, want dit is onze eerste actie in het leven.

Spierspanning verdwijnt paradoxaal genoeg als we de spieren overbelasten. Of je kunt met je handen in de handdoek knijpen en een boos gegrom laten horen. Herhaal dit als het niet wordt losgelaten. Maar misschien krijgt u te maken met de hoofdoorzaak: het overschrijden van grenzen.

Door diep en langzaam adem te halen, word je je bewust van wat er gebeurt en verhoog je je energieniveau. Het kan zittend worden uitgevoerd, maar het is beter om te staan ​​of te gaan liggen, als de situatie dit toelaat. Je kunt de pijn 'ademen': stel je een zere plek voor, adem in en adem erdoor uit. Er heeft zich een onaangename spanning in het lichaam opgehoopt? Het zal verdwijnen als aarding wordt uitgevoerd. Doe je schoenen uit en voel de grond onder je voeten - sta stevig, stevig, voel de spanning en vraag jezelf af waar het mee te maken heeft. Als je het nog niet helemaal hebt losgelaten, is de volgende stap om te verhuizen.

Spanning is hoogstwaarschijnlijk een soort van gestopte actie. Pijn in uw arm of been? Check zelf: wat wil je ermee doen? Schop de lucht? Stomp? Met al je kracht haasten? Met je vuisten slaan? Gun jezelf dit!

Wij bewaken de staat

Anastasia Preobrazhenskaya, klinisch psycholoog

We hebben drie hoofdopties om met pijnlijke ervaringen om te gaan. Ten eerste: samenvoegen. Lijden omvat alles, het is onze enige realiteit. Ten tweede: vermijding, wanneer we de aandacht afleiden en onszelf afleiden met activiteiten. Hier lopen we het risico het effect van een samengedrukte veer te krijgen: wanneer deze zich opent, zullen we een oncontroleerbare krachtige ervaring tegenkomen die ons zal vangen en ons naar niemand weet waarheen zal voeren. De derde optie: onze niet-betrokken geest observeert de interne processen zonder zich los te maken van het heden.

Zich afzonderen van gedachten, sensaties, emoties en de toestand van een neutrale waarnemer isoleren, met behulp van de beoefening van volledig bewustzijn (mindfulness), wordt aangeleerd door acceptatie- en verantwoordelijkheidstherapie (afgekort als ACT van de Engelse naam: Acceptance and Commitment Therapy). Het is onze taak om alle waarnemingsmodaliteiten (visueel: "zien"; auditief: "horen"; kinesthetisch: "voelen") die betrokken zijn bij het ervaren van pijn, te onderzoeken en rustig op te merken wat er met ons gebeurt.

Stel dat ik nu spanning ervaar rond de ogen. Ik voel pijn, die mijn slapen samendrukt als een hoepel (kinesthetisch). Er zit een rode kleur in de ogen (visueel beeld), en ik herinner me: twee jaar geleden had ik ook hoofdpijn toen ik het examen niet kon halen. En nu hoor ik de stem van mijn moeder: “Hou vol, wees sterk, laat aan niemand zien dat je je rot voelt” (auditief beeld). Het is alsof ik de overgang van modaliteit naar modaliteit van een afstand bekijk, niet samensmeltend en de toestand vermijdend, maar weggaand, terwijl ik “hier en nu” ben.

Het hele proces duurt 10-15 minuten. Het is te vergelijken met een golf: hij komt naar ons toe en we raken hem aan, maar we duiken niet. En ze rolt terug.