Seksualisering van kinderen: wat is gevaarlijk en is er weerstand tegen?

Tegenwoordig hebben kinderen en tieners gemakkelijk toegang tot pornografische afbeeldingen, en Instagram (een extremistische organisatie die verboden is in Rusland) met zijn retoucheermogelijkheden zorgt ervoor dat veel mensen zich schamen voor hun 'imperfecte' lichaam.

“Vroege seksualisering treft vooral meisjes en jonge meisjes, zegt gezinstherapeut Catherine McCall. “Vrouwelijke beelden die een meisje omringen, worden een bron van rolmodellen waardoor ze leert zich te gedragen, te communiceren en haar identiteit op te bouwen. Als een meisje op jonge leeftijd heeft geleerd een vrouw te behandelen als een object van verlangen, kan ze problemen krijgen met het gevoel van eigenwaarde, verhoogde angst, eetstoornissen en verslavingen.

"Ik durf mijn foto's niet te plaatsen, ik ben niet perfect"

In 2006 heeft de American Psychological Association een taskforce opgericht om het probleem van seksualisering bij kinderen te evalueren.

Op basis van de resultaten van haar werk hebben psychologen geformuleerd: vier kenmerken die seksualisering onderscheiden van een gezonde perceptie van seksualiteit¹:

de waarde van een persoon wordt uitsluitend bepaald door hoe hij eruitziet en zich gedraagt;

uiterlijke aantrekkelijkheid wordt geïdentificeerd met seksualiteit, en seksualiteit met geluk en succes;

een persoon wordt beschouwd als een seksueel object, en niet als een onafhankelijk persoon met het recht van vrije keuze;

seksualiteit als belangrijkste succescriterium wordt agressief opgelegd in de media en de omgeving van het kind.

"Als ik naar Facebook ga (een extremistische organisatie die verboden is in Rusland), zie ik als eerste foto's van mensen die ik ken", zegt de 15-jarige Liza.. — Onder de mooiste van hen laten mensen honderden likes achter. Ik durf mijn foto's niet te plaatsen omdat ik denk dat ik net zo slank zou moeten zijn, met dezelfde goede huid en vaste kenmerken. Ja, ze geven me ook likes, maar minder - en dan begin ik me voor te stellen wat degenen die net keken en langsliepen denken. Het is verschrikkelijk!"

Ze worden te snel groot

"Het leven gaat te snel en we omarmen technologie voordat we beseffen hoe het ons leven verandert", legt Reg Baily, hoofd van Mothers Council UK, uit. "Als een kind een foto naar een vriend stuurt of deze openbaar deelt, realiseert hij zich niet altijd wat de gevolgen kunnen zijn."

Volgens hem negeren ouders deze onderwerpen vaak liever. Soms wordt technologie zelf een manier om weg te komen van ongemakkelijke gesprekken. Maar dit versterkt alleen maar het isolement van kinderen, waardoor ze alleen met hun angsten en zorgen moeten omgaan. Waarom gebeurt dit? Waar komt deze onhandigheid vandaan?

In 2015 voerde het Britse ouderschapsinformatieportaal Netmums een onderzoek uit waaruit bleek:

89% van de jonge ouders vindt dat hun kinderen te snel opgroeien - in ieder geval aanzienlijk sneller dan zijzelf.

"Ouders zijn in de war, ze weten niet hoe ze moeten praten met kinderen wiens ervaringen zo anders zijn dan die van henzelf", besluit Siobhan Freegard, oprichter van Netmums. En ze hebben een reden. Volgens peilingen is bij de helft van de ouders een mooi uiterlijk het belangrijkste in een persoon.

natuurlijk filter

Volwassenen zien de dreiging, maar kunnen er niets aan doen. Ze slagen er niet in de oorzaak van het probleem te vinden, omdat er niet echt één enkele bron is. Er is een explosieve mix van reclame, mediaproducten en relaties met leeftijdsgenoten. Dit alles brengt het kind in verwarring en dwingt hem zich voortdurend af te vragen: wat moet je doen en voelen om volwassen te zijn? Zijn zelfrespect wordt voortdurend van alle kanten aangevallen.” Kunnen deze aanvallen worden tegengegaan?

"Er is een natuurlijk filter dat negatieve informatie filtert - dit is emotionele stabiliteit, Reg Bailey zegt: "Kinderen die zich bewust zijn van de gevolgen van hun acties, kunnen onafhankelijke beslissingen nemen." Een team van de Universiteit van Pennsylvania (VS) ontdekte dat het verkeerd is om het kind te veel te beschermen tegen wat hem kan schaden - in dit geval zal hij gewoon geen natuurlijke "immuniteit" ontwikkelen².

Een betere strategie is volgens de auteurs een beheerst risico: laat hem de wereld verkennen, ook de wereld van internet, maar leer hem vragen te stellen en zijn gedachten en gevoelens te delen. “De taak van ouders is niet om het kind bang te maken met beelden van de vuile ‘volwassen’ wereld, maar om hun ervaringen te delen en samen moeilijke kwesties te bespreken.”

¹ Zie voor meer informatie de website van de American Psychological Association apa.org/pi/women/programs/girls/report.aspx.

² P. Wisniewski, et al. "ACM-conferentie over menselijke factoren in computersystemen", 2016.