Kunnen planten voelen? Kunnen ze pijn ervaren? Voor de scepticus is het idee dat planten gevoelens hebben absurd. Sommige onderzoeken suggereren echter dat planten, net als mensen, kunnen reageren op geluid. Sir Jagadish Chandra Bose, een Indiase plantenfysioloog en natuurkundige, wijdde zijn leven aan het bestuderen van de reactie van planten op muziek. Hij concludeerde dat planten reageren op de stemming waarmee ze worden gekweekt. Ook bewees hij dat planten gevoelig zijn voor omgevingsfactoren als licht, kou, warmte en geluid. Luther Burbank, een Amerikaanse tuinder en botanicus, onderzocht hoe planten reageren als ze hun natuurlijke habitat worden ontnomen. Hij sprak met planten. Op basis van de gegevens van zijn experimenten ontdekte hij zo'n twintig soorten sensorische gevoeligheid in planten. Zijn onderzoek werd geïnspireerd door Charles Darwin's "Changing Animals and Plants at Home", gepubliceerd in 1868. Als planten reageren op hoe ze worden gekweekt en zintuiglijke gevoeligheid hebben, hoe reageren ze dan op geluidsgolven en trillingen die worden gecreëerd door de geluiden van muziek? Aan deze kwesties zijn talrijke studies gewijd. Zo voerde Dr. TK Singh, hoofd van de afdeling Plantkunde aan de Annamalai University, in 1962 experimenten uit waarin hij het effect van muzikale geluiden op de groei van planten bestudeerde. Hij ontdekte dat Amyris-planten 20% in hoogte en 72% in biomassa wonnen toen ze muziek kregen. Aanvankelijk experimenteerde hij met klassieke Europese muziek. Later wendde hij zich tot muzikale raga's (improvisaties) uitgevoerd op de fluit, viool, harmonium en veena, een oud Indiaas instrument, en vond vergelijkbare effecten. Singh herhaalde het experiment met veldgewassen met een specifieke raga, die hij speelde met een grammofoon en luidsprekers. De grootte van de planten is toegenomen (met 25-60%) in vergelijking met standaardplanten. Hij experimenteerde ook met de vibratie-effecten die worden gecreëerd door dansers op blote voeten. Nadat de planten waren "geïntroduceerd" in de Bharat Natyam-dans (de oudste Indiase dansstijl), zonder muzikale begeleiding, bloeiden verschillende planten, waaronder petunia en calendula, twee weken eerder dan de rest. Op basis van experimenten kwam Singh tot de conclusie dat de klank van de viool het krachtigste effect heeft op de plantengroei. Hij ontdekte ook dat als zaden met muziek werden 'gevoed' en vervolgens ontkiemen, ze zouden uitgroeien tot planten met meer bladeren, grotere afmetingen en andere verbeterde eigenschappen. Deze en soortgelijke experimenten hebben bevestigd dat muziek de groei van planten beïnvloedt, maar hoe is dit mogelijk? Hoe beïnvloedt geluid de groei van planten? Om dit uit te leggen, kijk eens naar hoe wij mensen geluiden waarnemen en horen.
Geluid wordt overgedragen in de vorm van golven die zich voortplanten door lucht of water. Golven zorgen ervoor dat deeltjes in dit medium gaan trillen. Wanneer we de radio aanzetten, creëren de geluidsgolven trillingen in de lucht die ervoor zorgen dat het trommelvlies gaat trillen. Deze drukenergie wordt door de hersenen omgezet in elektrische energie, die het omzet in iets dat we waarnemen als muzikale geluiden. Evenzo genereert de druk die wordt gegenereerd door geluidsgolven trillingen die door planten worden gevoeld. Planten "horen" geen muziek. Ze voelen de trillingen van de geluidsgolf.
Protoplasma, een doorschijnende levende materie die alle cellen van plantaardige en dierlijke organismen vormt, is in een staat van constante beweging. De trillingen die door de plant worden opgevangen, versnellen de beweging van het protoplasma in de cellen. Vervolgens beïnvloedt deze stimulatie het hele lichaam en kan het de prestaties verbeteren, bijvoorbeeld de productie van voedingsstoffen. De studie van de activiteit van het menselijk brein laat zien dat muziek verschillende delen van dit orgel stimuleert, die worden geactiveerd tijdens het luisteren naar muziek; het spelen van muziekinstrumenten stimuleert nog meer hersengebieden. Muziek beïnvloedt niet alleen planten, maar ook het menselijk DNA en kan het transformeren. Dus, dr. Leonard Horowitz ontdekte dat een frequentie van 528 hertz beschadigd DNA kan genezen. Hoewel er niet genoeg wetenschappelijke gegevens zijn om licht op deze vraag te werpen, zegt Dr. Horowitz kreeg zijn theorie van Lee Lorenzen, die de frequentie van 528 hertz gebruikte om "geclusterd" water te creëren. Dit water valt uiteen in kleine, stabiele ringen of clusters. Menselijk DNA heeft membranen waar water doorheen kan sijpelen en vuil kan wegspoelen. Omdat "cluster" water fijner is dan gebonden (kristallijn), stroomt het gemakkelijker door celmembranen en verwijdert het effectiever onzuiverheden. Gebonden water stroomt niet gemakkelijk door celmembranen en daardoor blijft er vuil achter, wat op den duur ziektes kan veroorzaken. Richard J. Cically van de University of California in Berkeley legde uit dat de structuur van het watermolecuul vloeistoffen speciale eigenschappen geeft en een sleutelrol speelt in het functioneren van DNA. DNA dat voldoende hoeveelheden water bevat, heeft een groter energiepotentieel dan zijn variëteiten die geen water bevatten. Professor Sikelli en andere genetische wetenschappers van de University of California in Berkeley hebben aangetoond dat een lichte afname van het volume van energetisch verzadigd water dat de genmatrix baadt, ervoor zorgt dat het DNA-energieniveau daalt. Biochemicus Lee Lorenzen en andere onderzoekers hebben ontdekt dat zeszijdige, kristalvormige, zeshoekige, druifvormige watermoleculen de matrix vormen die het DNA gezond houdt. Volgens Lorenzen is de vernietiging van deze matrix een fundamenteel proces dat letterlijk alle fysiologische functies negatief beïnvloedt. Volgens biochemicus Steve Chemisky verdubbelen de zeszijdige transparante clusters die DNA ondersteunen de spiraalvormige vibratie bij een specifieke resonantiefrequentie van 528 cycli per seconde. Dit betekent natuurlijk niet dat de frequentie van 528 hertz DNA direct kan repareren. Als deze frequentie echter in staat is om waterclusters positief te beïnvloeden, kan het helpen om vuil te verwijderen, zodat het lichaam gezond wordt en de stofwisseling in balans is. In 1998, Dr. Glen Rhine, van het Quantum Biology Research Laboratory in New York City, voerde experimenten uit met DNA in een reageerbuis. Vier muziekstijlen, waaronder Sanskrietzang en Gregoriaanse gezangen, die een frequentie van 528 hertz gebruiken, werden omgezet in lineaire audiogolven en afgespeeld via een cd-speler om de pijpen in het DNA te testen. De effecten van de muziek werden bepaald door te meten hoe de geteste monsters van DNA-buisjes ultraviolet licht absorbeerden na een uur 'luisteren' naar de muziek. De resultaten van het experiment toonden aan dat klassieke muziek de absorptie met 1.1% verhoogde, en rockmuziek veroorzaakte een afname van dit vermogen met 1.8%, dat wil zeggen dat het niet effectief bleek te zijn. Het gregoriaans veroorzaakte echter een afname van de absorptie van 5.0% en 9.1% in twee verschillende experimenten. Chanting in het Sanskriet produceerde een vergelijkbaar effect (respectievelijk 8.2% en 5.8%) in twee experimenten. Beide soorten heilige muziek hadden dus een significant "onthullend" effect op het DNA. Het experiment van Glen Raine geeft aan dat muziek kan resoneren met menselijk DNA. Rock en klassieke muziek hebben geen invloed op het DNA, maar koren en religieuze hymnes wel. Hoewel deze experimenten zijn gedaan met geïsoleerd en gezuiverd DNA, is het waarschijnlijk dat de frequenties die bij dit soort muziek horen, ook zullen resoneren met het DNA in het lichaam.