"Hallo, ik ben Moby en ik ben veganist."
Zo begint een artikel geschreven door muzikant, zanger, songwriter, dj en dierenrechtenactivist Moby in het tijdschrift Rolling Stone. Deze eenvoudige introductie wordt gevolgd door een ontroerend verhaal over hoe Moby veganist werd. De aanzet was de liefde voor dieren, die al op zeer jonge leeftijd begon.
Na een foto te hebben beschreven die werd genomen toen Moby nog maar twee weken oud was, en waar hij in het gezelschap van huisdieren is, en ze kijken elkaar liever aan, schrijft Moby: "Ik weet zeker dat op dat moment de neuronen van mijn limbisch systeem in op zo'n manier, wat ik me realiseerde: dieren zijn erg aanhankelijk en cool. Vervolgens schrijft hij over de vele dieren die hij en zijn moeder thuis hebben gered en verzorgd. Onder hen was het kitten Tucker, die ze op een vuilnisbelt vonden, en waardoor een inzicht op Moby neerdaalde dat zijn leven voor altijd veranderde.
Moby haalt herinneringen op aan zijn geliefde kat en herinnert zich: “Toen ik op de trap zat, dacht ik: 'Ik hou van deze kat. Ik zal alles doen om hem te beschermen, hem gelukkig te maken en hem te beschermen tegen schade. Hij heeft vier poten, twee ogen, een geweldig brein en ongelooflijk rijke emoties. Zelfs in een biljoen jaar zou ik er nooit aan denken om deze kat kwaad te doen. Dus waarom eet ik andere dieren met vier (of twee) poten, twee ogen, geweldige hersens en ongelooflijk rijke emoties? En zittend op de trap in een buitenwijk van Connecticut met Tucker de kat, werd ik vegetariër.”
Twee jaar later begreep Moby het verband tussen dierenleed en de zuivel- en eierindustrie, en dit tweede inzicht bracht hem ertoe veganist te worden. 27 jaar geleden was dierenwelzijn de belangrijkste reden, maar sindsdien heeft Moby talloze redenen gevonden om veganist te blijven.
"Naarmate de tijd verstreek, werd mijn veganisme versterkt door kennis over gezondheid, klimaatverandering en het milieu", schrijft Moby. “Ik heb geleerd dat het eten van vlees, zuivel en eieren veel te maken heeft met diabetes, hartaandoeningen en kanker. Ik heb geleerd dat de commerciële veeteelt verantwoordelijk is voor 18% van de klimaatverandering (meer dan alle auto's, bussen, vrachtwagens, schepen en vliegtuigen samen). Ik heb geleerd dat voor het produceren van 1 pond sojabonen 200 gallons water nodig is, terwijl het produceren van 1 pond rundvlees 1800 gallons vereist. Ik leerde dat de belangrijkste oorzaak van ontbossing in het regenwoud het kappen van bossen voor weiden is. Ik heb ook geleerd dat de meeste zoönosen (SARS, gekkekoeienziekte, vogelgriep, enz.) het gevolg zijn van veeteelt. Nou, en als laatste argument: ik heb geleerd dat een dieet op basis van dierlijke producten en rijk aan vetten de belangrijkste oorzaak van impotentie kan zijn (alsof ik niet meer redenen nodig had om veganist te worden).”
Moby geeft toe dat hij in het begin erg agressief was in zijn opvattingen. Uiteindelijk realiseerde hij zich dat zijn preken meer kwaad dan goed doen en behoorlijk hypocriet zijn.
"Uiteindelijk realiseerde ik me dat schreeuwen tegen mensen [om vlees] niet de beste manier is om ze te laten luisteren naar wat je te zeggen hebt", schrijft Moby. “Toen ik tegen mensen schreeuwde, gingen ze in de verdediging en namen alles wat ik ze wilde vertellen vijandig op. Maar ik heb geleerd dat als ik respectvol met mensen praat en informatie en feiten met hen deel, ik ze echt kan laten luisteren en zelfs kan laten nadenken over waarom ik veganist ben geworden.”
Moby schreef dat hoewel hij veganist is en ervan geniet, hij niemand wil dwingen om veganist te worden. Hij zegt het zo: "Het zou ironisch zijn als ik weigerde mijn wil op te leggen aan dieren, maar graag mijn wil aan mensen zou opleggen." Door dit te zeggen, moedigde Moby zijn lezers aan om meer te weten te komen over de behandeling van dieren en wat er achter hun voedsel zit, en om producten van bio-industrie te vermijden.
Moby sluit het artikel vrij krachtig af: “Ik denk aan het einde, zonder de kwesties gezondheid, klimaatverandering, zoönosen, antibioticaresistentie, impotentie en aantasting van het milieu aan te pakken, ik u één simpele vraag zal stellen: kunt u een kalf in de ogen kijken en zeggen: “Mijn eetlust is belangrijker dan jouw lijden”?