Wat is biobrandstof en zijn soorten?
Biobrandstoffen bestaan in drie vormen: vloeibaar, vast en gasvormig. Massief is hout, zaagsel, gedroogde mest. Vloeistof zijn bioalcoholen (ethyl, methyl en butyl, enz.) en biodiesel. De gasvormige brandstof is waterstof en methaan geproduceerd door de vergisting van planten en mest. Veel planten kunnen worden verwerkt tot brandstof, zoals koolzaad, sojabonen, koolzaad, jatropha, enz. Ook verschillende plantaardige oliën zijn geschikt voor deze doeleinden: kokosnoot, palm, castor. Ze bevatten allemaal voldoende vet, waardoor je er brandstof van kunt maken. Meer recentelijk hebben wetenschappers algen ontdekt die groeien in meren die kunnen worden gebruikt om biodiesel te maken. Het Amerikaanse ministerie van Energie schat dat een met algen beplant meer van tien bij veertig meter tot 3570 vaten bio-olie kan produceren. Volgens experts is 10% van het Amerikaanse land dat aan dergelijke meren is toegewezen, in staat om alle Amerikaanse auto's een jaar lang van brandstof te voorzien. De ontwikkelde technologie was al in 2000 klaar voor gebruik in Californië, Hawaii en New Mexico, maar bleef door de lage olieprijs in de vorm van een project.
Biobrandstof verhalen
Als je naar het verleden van Rusland kijkt, dan kom je er ineens achter dat zelfs in de USSR al plantaardige biobrandstoffen werden gebruikt. Zo werd in de jaren '30 vliegtuigbrandstof aangevuld met biobrandstof (bio-ethanol). De eerste Sovjet R-1 raket liep op een mengsel van zuurstof en een waterige oplossing van ethylalcohol. Tijdens de Grote Patriottische Oorlog werden Polutorka-vrachtwagens niet getankt met benzine, die schaars was, maar met biogas dat werd geproduceerd door mobiele gasgeneratoren. In Europa werden in 1992 op industriële schaal biobrandstoffen geproduceerd. Achttien jaar later waren er al ongeveer tweehonderd industrieën die 16 miljoen ton biodiesel produceerden, in 2010 produceerden ze al 19 miljard liter. Rusland kan nog niet bogen op Europese biodieselproductievolumes, maar in ons land zijn er biobrandstofprogramma's in Altai en Lipetsk. In 2007 werd Russische biodiesel op basis van koolzaad getest op diesellocomotieven van de Voronezh-Kursk South-Eastern Railway, na de resultaten van de tests, spraken de leiders van de Russische Spoorwegen hun wens uit om het op industriële schaal te gebruiken.
In de moderne wereld ontwikkelen al meer dan een dozijn grote landen technologieën voor de productie van biobrandstoffen. In Zweden rijdt regelmatig een trein op biogas van de stad Jönköping naar Västervik, het is een mijlpaal geworden, de enige spijt is dat het gas ervoor wordt gemaakt van het afval van een lokaal slachthuis. Bovendien rijden in Jönköping de meeste bussen en vuilniswagens op biobrandstof.
In Brazilië wordt gewerkt aan grootschalige productie van bio-ethanol uit suikerriet. Daardoor rijdt bijna een derde van het transport in dit land op alternatieve brandstoffen. En in India worden biobrandstoffen in afgelegen gebieden gebruikt om generatoren aan te drijven die elektriciteit leveren aan kleine gemeenschappen. In China wordt biobrandstof voor verbrandingsmotoren gemaakt van rijststro en in Indonesië en Maleisië van kokosnoten en palmbomen, waarvoor deze planten speciaal op uitgestrekte gebieden worden aangeplant. In Spanje wordt de nieuwste trend in de productie van biobrandstoffen ontwikkeld: zeeboerderijen die snelgroeiende algen kweken die worden verwerkt tot brandstof. En in de VS werd olieachtige brandstof voor vliegtuigen ontwikkeld aan de Universiteit van North Dakota. In Zuid-Afrika doen ze hetzelfde, ze lanceerden het Waste to Wing-project, waarbinnen ze brandstof voor vliegtuigen gaan maken uit plantaardig afval, ze worden ondersteund door WWF, Fetola, SkyNRG.
Voordelen van biobrandstoffen
· Snelle terugwinning van grondstoffen voor productie. Als het honderden jaren duurt om olie te vormen, dan duurt het enkele jaren voordat planten groeien.
· Milieuveiligheid. Biobrandstof wordt door de natuur bijna volledig verwerkt; in ongeveer een maand kunnen micro-organismen die in water en bodem leven het in veilige elementen demonteren.
· Verminder de uitstoot van broeikasgassen. Voertuigen op biobrandstof stoten beduidend minder CO2 uit. Eigenlijk gooien ze precies zoveel weg als de plant het tijdens het groeiproces heeft opgenomen.
Voldoende beveiliging. Biobrandstoffen moeten boven de 100°C zijn om te ontbranden, waardoor ze veilig zijn.
Nadelen van biobrandstoffen
· De kwetsbaarheid van biobrandstoffen. Bio-ethanol en biodiesel kunnen vanwege de geleidelijke ontleding maximaal drie maanden worden bewaard.
Gevoeligheid voor lage temperaturen. In de winter is het nodig om vloeibare biobrandstof te verwarmen, anders werkt het niet.
· Vervreemding van vruchtbare gronden. De noodzaak om goede grond weg te geven voor de teelt van grondstoffen voor biobrandstoffen, waardoor landbouwgrond afneemt.
Waarom er geen biobrandstof is in Rusland
Rusland is een groot land met enorme voorraden olie, gas, kolen en uitgestrekte bossen, dus niemand gaat dergelijke technologieën nog op grote schaal ontwikkelen. Andere landen, zoals Zweden, die dergelijke reserves aan natuurlijke hulpbronnen niet hebben, proberen organisch afval te hergebruiken en er brandstof van te maken. Maar er zijn knappe koppen in ons land die proefprojecten lanceren voor de productie van biobrandstoffen uit planten, en wanneer de noodzaak zich voordoet, zullen ze massaal worden ingevoerd.
Conclusie
De mensheid heeft ideeën en werkende prototypes van brandstof- en energietechnologieën die ons in staat zullen stellen te leven en te ontwikkelen zonder de ondergrondse hulpbronnen uit te putten en zonder de natuur te vervuilen. Maar om dit werkelijkheid te laten worden, is de algemene wens van mensen noodzakelijk, het is noodzakelijk om de gebruikelijke consumentistische kijk op planeet Aarde te verlaten en harmonieus samen te leven met de buitenwereld.