Acteur, regisseur, producent, auteur van verschillende boeken, kunsthistoricus. Hij doet wat hij wil zonder zich te bekommeren om de mening van anderen. Hetzelfde geldt voor de hoofdpersoon van de film Why Him? Layard gespeeld door James Franco. Hij is slim, rijk, excentriek en dat ergert de vader van zijn geliefde. We spraken met de acteur over hoe hij over de held van de film en over zichzelf denkt.
De belangrijkste karaktereigenschap van je personage Layard is het onvermogen om te liegen en te doen alsof, alleen maar om anderen te plezieren. Zelfs aan de vader van zijn geliefde, Ned...
James Franco: Ja, en daarom is de film zo populair! We hebben een belangrijke kwestie aan de orde gesteld die voor iedereen relevant is en zo oud is als de wereld: het conflict van generaties. De film laat zien dat het eeuwige conflict van vaders en kinderen ligt in de onwil om elkaar te accepteren. Het is zelfs niet zo dat mijn personage Layard helemaal niet past bij de dochter van Ned (Bryan Cranston). Sterker nog, ik ben heel goed voor haar. Het is meer dat Ned me niet begrijpt.
Ik voelde dat hier het conflict ligt. Layard is eigenlijk eerlijk en liefdevol, maar hij doet de dingen op zo'n manier dat het heel anders lijkt. En het was niet gemakkelijk om te spelen.
Als het vanaf het begin duidelijk was geweest dat hij een goed mens was, als het voor Ned duidelijk was geweest, was er geen film geweest. Daarom kan Layard er niet kalm en zachtaardig uitzien. Misschien was er gewoon een generatiekloof tussen deze twee mensen. Tijdens de familiebezichtiging staan de vaders aan de kant van Ned, en Layard zal zeker genieten van de kinderen.
Was het moeilijk om erachter te komen hoe je de komedie van je vijandschap met Brian kon benadrukken?
DF: Het was heel eenvoudig. Brian (Bryan Cranston – de vertolker van de rol van Ned. – Ongeveer red.) Is zo goed dat hij deze dingen voelt. Hij begrijpt perfect de fijne kneepjes van partnerschapswerk, vooral in komedie, waar veel wordt geïmproviseerd. Als je partner zo'n flair heeft, is het alsof je muziek maakt, jazz speelt. Je begrijpt en vult elkaar aan.
Ondanks dat de personages in de film elkaar niet begrijpen en daardoor constant in conflict zijn, hebben ze elkaar nodig. Het gedrag van mijn karakter hangt af van het karakter van Brian. Ik heb hem nodig als een obstakel om te overwinnen. Layard heeft Neds goedkeuring nodig om met zijn dochter te trouwen.
Brian hangt ook van mij af: mijn karakter zou hem van streek moeten maken en irriteren, omdat zijn dochter gaat trouwen met een man die totaal ongeschikt voor haar is. Als ik deze verstrooidheid en domme gedrag niet speel, zal hij niets hebben om op te reageren. En zomaar, als ik geen obstakel heb in de vorm van een vader die niet wil instemmen met het huwelijk, zal ik mijn rol niet kunnen spelen.
Je zegt 'wij' alsof je jezelf niet losmaakt van de held. Er is inderdaad een overeenkomst tussen jullie: je volgt je overtuigingen in de kunst, maar je wordt vaak bekritiseerd en verkeerd begrepen. Layard is ook een aardige vent, maar dat ziet Ned niet...
DF: Als je zo'n parallel trekt, ja, ik kan mijn publieke imago niet volledig beheersen. Het is slechts gedeeltelijk gerelateerd aan wat ik doe, maar grotendeels gebaseerd op de ideeën van andere mensen over mij. En deze representaties zijn verweven met mijn rollen en informatie uit tijdschriften en andere bronnen.
Op een gegeven moment maakte ik me geen zorgen meer over wat buiten mijn controle lag. Ik kan mensen niet anders naar me laten kijken. En ik begon het rustiger en zelfs met humor op te pakken.
In End of the World 2013: The Hollywood Apocalypse speelden we onszelf, wat makkelijk voor mij was. Ik kreeg te horen dat andere acteurs de regisseur minstens één keer vertelden dat ze in deze of gene aflevering wilden spelen. Dat had ik niet. Het was gemakkelijk voor mij omdat ik mijn publieke persoonlijkheid niet serieus neem.
Je bent een succesvol regisseur, je hebt uiteenlopende interesses in kunst. Helpen deze interesses bij het begrijpen van het werk van een acteur?
DF: Ik geloof dat alles wat ik doe met elkaar verbonden is. Ik denk graag dat al deze activiteiten me helpen om met de inhoud te werken. Als ik een idee heb, overweeg en analyseer ik het vanuit verschillende posities en kan ik er een optimale uitvoering voor bedenken. Voor sommige dingen is de ene vorm nodig, voor andere een heel andere. Ik vind het fijn als ik de mogelijkheid heb om zelf beslissingen te nemen en uit te voeren.
Alles is met elkaar verbonden. Wanneer je een film monteert, begrijp je hoe acteren er van buitenaf uitziet, welke technieken worden gebruikt en waarom. Wanneer je een script schrijft, leer je verhaallijnen op te bouwen, het belangrijkste te vinden en de structuur te veranderen afhankelijk van de betekenis. Al deze vaardigheden vullen elkaar aan. Ik geloof dat hoe meer interesses, en bij voorkeur diversen, hoe beter een persoon zich in elk van hen manifesteert.
Naar hen
James Franco: «Ik hou van deze zone — tussen»
“Ik heb vijf jaar in een serieuze, stabiele relatie geleefd. Ze is ook actrice. Alles was geweldig. We woonden samen in Los Angeles. En toen ging ik voor twee jaar naar New York om de filmschool te volgen en besloot nog twee jaar in New York te blijven voor de universiteit. En dit was blijkbaar het einde van de relatie voor haar. Ze kwam niet meer naar me toe en vermeed vergaderingen toen ik in Los Angeles belandde. Het is onmogelijk voor haar om samen te zijn zonder fysiek samen te zijn... Maar voor mij is het niet zo. Samen betekent samen. Maakt niet uit waar. Hetzelfde geldt voor professioneel en persoonlijk. Alles is persoonlijk, alleen verdeeld over verschillende levenszones. Er is geen scheiding in het leven - dit ben ik op het werk, maar dit ben ik met degene van wie ik hou. Ik ben altijd mezelf.»
Lees James Franco's gedachten over leven zonder doel, de essentie van acteren en tienerproblemen in ons interview. James Franco: "Ik hou van deze zone - tussen."