Zelfstandigheid: een onbewuste keuze?

Ze verdedigen hun recht op onafhankelijkheid of klagen dat ze niemand ontmoeten. Wat drijft alleenstaande vrouwen echt? Wat zijn de onuitgesproken redenen voor langdurige eenzaamheid? Er kan een grote afstand en zelfs conflict zijn tussen verklaringen en diepe motieven. In hoeverre zijn 'eenlingen' vrij in hun keuze? Psychoanalytici delen hun gedachten over de paradoxen van de vrouwelijke psychologie.

Carolyn Eliacheff: Onze uitspraken komen vaak niet overeen met onze werkelijke verlangens, omdat veel verlangens onbewust zijn. En in tegenstelling tot wat veel vrouwen fel verdedigen, geven degenen die ik spreek toe dat ze graag met een partner zouden willen leven en kinderen willen hebben. Moderne vrouwen, zoals mannen, praten trouwens in termen van koppels en hopen dat er op een dag iemand zal verschijnen met wie ze een gemeenschappelijke taal zullen vinden.

Alain Waltier: Daar ben ik het mee eens! Mensen regelen een eenzaam leven bij gebrek aan een beter leven. Als een vrouw een man verlaat, doet ze dat omdat ze geen andere oplossing ziet. Maar ze kijkt er niet naar uit hoe ze alleen zal leven. Ze kiest ervoor om te vertrekken, en het resultaat is eenzaamheid.

KE: Toch vinden sommige vrouwen die bij mij komen met de wens om een ​​partner te vinden tijdens het therapieproces dat ze beter geschikt zijn om alleen te wonen. Tegenwoordig is het voor een vrouw gemakkelijker om alleen te zijn, omdat ze de situatie volledig onder controle heeft. Hoe meer onafhankelijkheid een vrouw heeft, hoe meer controle en hoe moeilijker het voor haar is om een ​​relatie met een partner op te bouwen, aangezien dit het vermogen vereist om macht los te laten. Je moet leren iets te verliezen, niet eens wetend wat je ervoor terugkrijgt. En voor moderne vrouwen is de bron van vreugde controle, en niet de wederzijdse concessies die nodig zijn om met iemand samen te leven. Ze hadden zo weinig controle over voorgaande eeuwen!

AV: Zeker. Maar in feite worden ze beïnvloed door de steun van het individualisme in de samenleving en de verkondiging van autonomie als fundamentele waarde. Eenzame mensen zijn een enorme economische kracht. Ze schrijven zich in bij fitnessclubs, kopen boeken, gaan zeilen, gaan naar de bioscoop. Daarom is de samenleving geïnteresseerd in het produceren van singles. Maar eenzaamheid draagt ​​de onbewuste, maar duidelijke afdruk van een te sterke band met het gezin van vader en moeder. En deze onbewuste verbinding laat ons soms niet de vrijheid om iemand te leren kennen of dicht bij hem te blijven. Om met een partner te leren leven, moet je naar iets nieuws gaan, dat wil zeggen, je inspannen en je losmaken van je familie.

KE: Ja, het is de moeite waard om na te denken over hoe de houding van de moeder ten opzichte van haar dochter het gedrag van de laatste in de toekomst beïnvloedt. Als een moeder een, wat ik noem, een platonische incestrelatie met haar dochter aangaat, dat wil zeggen een relatie die een derde persoon uitsluit (en de vader wordt de eerste uitgesloten derde), dan zal het voor de dochter vervolgens moeilijk zijn om iemand in haar leven - een man of een kind. Zulke moeders geven hun dochter noch de mogelijkheid om een ​​gezin te stichten, noch het vermogen tot moederschap door.

AV: Ik herinner me een patiënte die als kind door haar moeder te horen kreeg: «Jij bent de echte dochter van je vader!» Zoals ze tijdens de psychoanalyse besefte, was dit een verwijt, omdat haar geboorte haar moeder dwong om bij een onbeminde man te blijven. Ze realiseerde zich ook de rol die de woorden van haar moeder in haar eenzaamheid hadden gespeeld. Al haar vrienden vonden partners en ze bleef alleen achter. Aan de andere kant vragen vrouwen zich eerder af wat voor avontuur dit is: moderne relaties. Wanneer een vrouw vertrekt, hebben partners verschillende toekomsten. Dit is waar sociologie in het spel komt: de samenleving is toleranter voor mannen en mannen beginnen veel sneller nieuwe relaties.

KE: Ook het onbewuste speelt een rol. Ik merkte dat wanneer de relatie vele jaren duurde en de vrouw overlijdt, de man in de komende zes maanden een nieuwe relatie begint. Nabestaanden zijn verontwaardigd: ze begrijpen niet dat hij op deze manier hulde brengt aan de relatie die hij eerder had en aangenaam genoeg was voor hem om snel de wens te hebben om nieuwe te beginnen. Een man is trouw aan het idee van een gezin, terwijl een vrouw trouw is aan de man met wie ze samenleefde.

AV: Vrouwen wachten nog steeds op een knappe prins, terwijl voor mannen altijd een vrouw een ruilmiddel is geweest. Voor hem en voor haar spelen het fysieke en mentale een andere rol. Een man zoekt naar een soort ideale vrouw door uiterlijke tekens, aangezien mannelijke aantrekkingskracht vooral wordt gestimuleerd door uiterlijk. Betekent dit niet dat voor mannen vrouwen over het algemeen uitwisselbaar zijn?

KE: 30 jaar geleden kwamen cliënten naar een therapeut omdat ze niemand konden vinden om mee samen te leven. Vandaag komen ze om te proberen de relatie te redden. Paren worden in een oogwenk gevormd en daarom is het logisch dat een aanzienlijk deel ervan snel uit elkaar gaat. De echte vraag is hoe de relatie te verlengen. In haar jeugd verlaat het meisje haar ouders, begint alleen te leven, studeert en maakt, indien gewenst, geliefden. Vervolgens bouwt ze relaties op, krijgt ze een baby of twee, gaat ze mogelijk scheiden en is ze een paar jaar vrijgezel. Dan hertrouwt ze en bouwt ze een nieuw gezin. Ze kan dan weduwe worden en dan gaat ze weer alleen wonen. Zo is het leven van een vrouw nu. Alleenstaande vrouwen bestaan ​​niet. Vooral alleenstaande mannen. Een heel leven alleen leven, zonder ook maar één poging tot een relatie, is iets uitzonderlijks. En de krantenkoppen "30-jarige schoonheden, jong, slim en vrijgezel" verwijzen naar degenen die nog geen gezin hebben gesticht, maar het gaan doen, zij het later dan hun moeders en grootmoeders.

AV: Tegenwoordig zijn er ook vrouwen die klagen dat er geen mannen meer zijn. Sterker nog, ze verwachten altijd van een partner wat hij niet kan geven. Ze wachten op liefde! En ik weet niet zeker of dat is wat we in de familie vinden. Na zoveel jaren oefenen, weet ik nog steeds niet wat liefde is, want we zeggen "hou van wintersport", "hou van deze laarzen" en "hou van een persoon" op dezelfde manier! Familie betekent connecties. En in deze verbanden is er niet minder agressie dan tederheid. Elk gezin maakt een staat van koude oorlog door en moet veel moeite doen om een ​​wapenstilstand te sluiten. Het is noodzakelijk om projecties te vermijden, dat wil zeggen, het toeschrijven aan de partner die gevoelens die u zelf onbewust ervaart. Omdat het niet ver verwijderd is van het projecteren van gevoelens tot het gooien van echte voorwerpen. Samenleven vereist het leren sublimeren van zowel tederheid als agressie. Als we ons bewust zijn van onze gevoelens en in staat zijn toe te geven dat een partner ons nerveus maakt, zullen we er geen reden voor scheiden van maken. Vrouwen met turbulente relaties en een pijnlijke echtscheiding die achter de rug is, ondergaan lijden vooraf, dat kan worden opgewekt, en zeggen: «Nooit meer».

KE: Het is alleen mogelijk om projecties te weigeren als we in staat zijn om tot op zekere hoogte alleen te blijven in onze relaties. Of we nu met iemand samenwonen of alleen, het is noodzakelijk om alleen te kunnen zijn. Dit is waar sommige vrouwen niet tegen kunnen; voor hen impliceert het gezin volledige eenheid. “Je alleen voelen als je met iemand samenwoont is niets ergers”, zeggen ze en kiezen voor volledige eenzaamheid. Vaak krijgen ze ook de indruk dat ze door een gezin te stichten veel meer verliezen dan mannen. Onbewust draagt ​​elke vrouw het verleden van alle vrouwen, vooral haar moeder, en tegelijkertijd leeft ze haar leven hier en nu. Sterker nog, het is belangrijk dat zowel mannen als vrouwen zich kunnen afvragen wat je wilt. Dit zijn de beslissingen die we constant moeten nemen: een baby krijgen of niet? Single blijven of samenwonen? Bij je partner blijven of hem verlaten?

AV: We leven misschien in een tijd waarin uit elkaar gaan makkelijker voor te stellen is dan het opbouwen van een relatie. Om een ​​gezin te stichten, moet je alleen en tegelijkertijd samen kunnen leven. De maatschappij laat ons denken dat het eeuwige gebrek aan iets dat inherent is aan het menselijk ras kan verdwijnen, dat we volledige bevrediging kunnen vinden. Hoe kun je dan het idee accepteren dat al het leven alleen is gebouwd en tegelijkertijd iemand zoals jij ontmoeten de moeite waard kan zijn, aangezien dit een gunstige omstandigheid is om te leren samenleven met een ander die zijn eigen kenmerken heeft? Relaties opbouwen en onszelf opbouwen zijn één en hetzelfde: het is in een hechte relatie met iemand dat er iets in ons wordt gecreëerd en aangescherpt.

KE: Op voorwaarde dat we een waardige partner vinden! Vrouwen, voor wie het gezin slavernij zou betekenen, hebben nieuwe kansen gekregen en benutten die. Vaak zijn dit hoogbegaafde vrouwen die het zich kunnen veroorloven zich volledig te wijden aan het behalen van maatschappelijk succes. Ze zetten de toon en laten anderen die minder begaafd zijn in de bres springen, ook al vinden ze daar dergelijke voordelen niet. Maar kiezen we er uiteindelijk voor om alleen te wonen of met iemand? Ik denk dat de echte vraag voor de mannen en vrouwen van vandaag is om erachter te komen wat ze voor zichzelf kunnen doen in de situatie waarin ze zich bevinden.