Je houdt van een persoon, je bent er zeker van dat hij "de ware" is en over het algemeen is alles in orde met jou. Maar om de een of andere reden ontstaan er voortdurend ruzies vanwege onzin: vanwege een ongewassen kopje, onzorgvuldige woorden. Wat is de reden? Psychologe Julia Tokarskaya is er zeker van dat onze grieven automatische reacties zijn die worden veroorzaakt door de ervaring van het leven in het ouderlijk gezin. Om te voorkomen dat je in dezelfde valkuilen trapt, moet je leren jezelf de juiste vragen te stellen en deze eerlijk te beantwoorden.
We denken zelden na over hoeveel bagage we meebrengen uit het verleden, hoeveel de ervaring die is opgedaan in het ouderlijk gezin ons beïnvloedt. Het lijkt erop dat we, als we het hebben verlaten, in staat zullen zijn om onze eigen te bouwen - compleet anders. Maar als dit niet gebeurt, slaat de teleurstelling toe.
We hebben allemaal ruzie: de een wat vaker, de ander minder. Conflict is nodig om spanningen tussen partners te verlichten, maar het is belangrijk hoe we conflicteren en omgaan met spanningen. Bezwijkend voor emoties, niet in staat om ons op een kritiek moment in te houden, laten we zinnen vallen of doen we dingen waar we later spijt van krijgen. Je partner zag net dat er een stapel vuile vaat in de gootsteen lag. Het lijkt een kleinigheid, maar een storm van emoties overspoelde je, er was ruzie.
Het is belangrijk om de oorzaak van je uitbarstingen te leren begrijpen, om te leren omgaan met emoties - en dus om weloverwogen, logische beslissingen te nemen en effectiever te handelen.
Zin en zin
Voor onze twee belangrijkste vermogens: voelen en denken zijn respectievelijk de emotionele en cognitieve systemen verantwoordelijk. Wanneer de eerste wordt ingeschakeld, beginnen we instinctief te handelen, automatisch. Het cognitieve systeem stelt je in staat om na te denken, de betekenis en consequenties van je acties te realiseren.
Het vermogen om onderscheid te maken tussen gedachten en gevoelens wordt het niveau van differentiatie van een persoon genoemd. In feite is het het vermogen om gedachten van gevoelens te scheiden. Een hoge mate van differentiatie is het vermogen om op deze manier te denken: “Ik begrijp dat ik nu gegrepen ben door emoties. Ik zal geen overhaaste beslissingen nemen, laat staan actie ondernemen.”
Het vermogen (of onvermogen) om gedachten en gevoelens te scheiden, komt vooral tot uiting in stressvolle situaties en wordt in eerste instantie door ons geërfd van de ouderlijke familie. Interessant is dat we ook een partner kiezen met een vergelijkbaar niveau van differentiatie, ook al lijkt hij ons in eerste instantie terughoudender of juist impulsiever dan wij.
Wat de reden voor het conflict ook is, de wortels van de reactie, de gevoelens en emoties die we ervaren, zijn terug te vinden in ons verleden. Een paar vragen helpen je daarbij.
Als een paar woorden voldoende zijn om je de sterkste emotionele reactie te bezorgen, denk dan na en probeer eerlijk te antwoorden wat de oorzaak was. Onthoud voor de duidelijkheid drie typische ruzies met een partner: wat voor soort woorden doen je pijn?
Na het vinden van "onze" partner, het aangaan van een huwelijk of een serieuze relatie, wachten we op mentale en emotionele troost
Probeer te analyseren welke emoties en gevoelens achter deze reacties schuilgaan. Wat zijn de gevoelens? Voel je de druk van je partner, denk je dat ze je willen vernederen?
Probeer je nu te herinneren waar en wanneer, in welke situaties in je ouderlijk gezin je iets soortgelijks hebt meegemaakt. Hoogstwaarschijnlijk zal je geheugen je een "sleutel" geven: misschien hebben je ouders beslissingen voor je genomen, ongeacht je mening, en voelde je je onbelangrijk, onnodig. En nu lijkt het je dat je partner je op dezelfde manier behandelt.
Je was in staat om de emotie te volgen, te begrijpen wat het veroorzaakte, aan jezelf uit te leggen dat het het resultaat is van ervaringen uit het verleden en dat wat er gebeurde helemaal niet betekent dat de partner je specifiek wilde beledigen. Nu kun je dingen anders doen, zoals uitleggen wat je precies pijn doet en waarom, en uiteindelijk conflicten vermijden.
Na het vinden van "onze" partner, het aangaan van een huwelijk of een serieuze relatie, verwachten we spirituele en emotionele troost. Het lijkt erop dat bij deze persoon onze pijnpunten het minst worden beïnvloed. Maar het is niet voor niets dat ze zeggen dat relaties werk zijn: je zult veel moeten werken, jezelf kennende. Alleen hierdoor kunnen we onze gevoelens beter begrijpen, wat erachter zit en hoe deze "bagage" de relaties met anderen beïnvloedt.