Hoe kom je uit een creatieve blokkade als je ouder bent dan 30

"Ik verloor mezelf", begon Ira haar verhaal met deze zin. - Wat is het punt? Werk, gezin, kind? Alles is zinloos. Ik word nu al zes maanden 's ochtends wakker en begrijp dat ik niets wil. Er is geen inspiratie of vreugde. Het lijkt mij dat iemand op de nek zit en mij controleert. Ik weet niet wat ik nodig heb. Het kind is niet blij. Ik wil scheiden van mijn man. Het is niet in orde.»

Ira is 33 jaar oud, ze is een binnenhuisarchitect. Mooi, slim, dun. Ze heeft veel om trots op te zijn. In de afgelopen drie jaar 'stegen' ze onverwachts naar het hoogtepunt van haar creatieve carrière en veroverde ze haar Olympus. Haar diensten zijn gewild. Ze werkt samen met een beroemde ontwerper uit Moskou, van wie ze studeerde. Gezamenlijke seminars werden gehouden in Amerika, Spanje, Italië, Tsjechië en andere landen van de wereld. Haar naam begon te klinken in professionele kringen. Op dat moment had Ira al een gezin en een kind. Met vreugde stortte ze zich halsoverkop in creativiteit en keerde ze alleen terug naar huis om de nacht door te brengen.

WAT IS ER GEBEURD

Geheel onverwachts, tegen de achtergrond van opwindend werk en professionele erkenning, begon Ira leegte en zinloosheid te voelen. Plotseling merkte ze dat partner Igor, die ze verafgoodde, bang was voor rivaliteit en haar opzij begon te duwen: ze nam haar niet mee naar gezamenlijke programma's, sloot haar uit van wedstrijden en zei nare dingen achter haar rug om.

Ira vatte dit op als echt verraad. Ze wijdde drie jaar aan het creatieve project van haar partner en zijn persoonlijkheid, volledig "oplossend" in hem. Hoe kon dit gebeuren?

De situatie werd gecompliceerd door het feit dat haar man nu voor Ira alledaags en eenvoudig begon te lijken. Ze verheugde zich over zijn zorg. De echtgenoot betaalde voor Ira's studies, steunde haar in een poging zichzelf te bewijzen. Maar nu, tegen de achtergrond van een creatief partnerschap, begon de man saai te lijken, gesprekken met hem zijn banaal, het leven is oninteressant. Ruzies begonnen in het gezin, praten over echtscheiding, en dit was na 12 jaar huwelijk.

Ira werd depressief. Ze trok zich terug uit het project, bouwde haar privépraktijk terug en trok zich terug in zichzelf. In deze toestand kwam ze bij een psycholoog. Verdrietig, stil, gesloten. Tegelijkertijd zag ik in haar ogen diepgang, creatieve honger en verlangen naar hechte relaties.

ZOEKEN NAAR DE REDEN

Tijdens het werk kwamen we erachter dat Ira nooit intimiteit en warmte had met haar vader of haar moeder. Ouders begrepen haar niet en steunden haar creatieve "capriolen".

De vader toonde geen gevoelens voor zijn dochter. Hij deelde haar jeugdimpulsen niet: herschikkingen in het appartement, haar vriendinnen versieren met cosmetica, haar moeders kleren aandoen met geïmproviseerde optredens.

Moeder was ook «droog». Ze werkte veel en schold uit voor creatieve «onzin». En kleine Ira nam afstand van haar ouders. Wat bleef er voor haar over? Ze sloot haar kinderlijke, creatieve wereld af met een sleutel. Alleen met zichzelf kon Ira creëren, albums schilderen met verf en de weg met kleurpotloden.

Het gebrek aan begrip en steun van haar ouders 'zaaide' in Ira een gebrek aan vertrouwen in haar vermogen om iets nieuws te creëren.

DE WORTEL VAN HET PROBLEEM

Het geloof in onszelf als een uniek en creatief persoon komt tot ons dankzij onze ouders. Zij zijn onze eerste beoordelaars. Ons idee van onze uniciteit en het recht om te creëren hangt af van hoe ouders reageren op de stappen van onze eerste kinderen in de wereld van creativiteit.

Als ouders onze pogingen accepteren en goedkeuren, krijgen we het recht om onszelf te zijn en ons op welke manier dan ook uit te drukken. Als ze het niet accepteren, is het moeilijk voor ons om onszelf iets ongewoons te laten doen, en nog meer om het aan anderen te laten zien. In dit geval krijgt het kind geen bevestiging dat hij zichzelf op enigerlei wijze kan realiseren. Hoeveel getalenteerde mensen schrijven nog steeds «op tafel» of schilderen de muren van garages!

CREATIEVE ONZEKERHEID

Ira's creatieve onzekerheid werd gecompenseerd door de steun van haar man. Hij begreep en respecteerde haar creatieve aard. Geholpen met studies, financieel voorzien voor het leven. Stil geluisterd om te praten over «high», beseffend hoe belangrijk het is voor Ira. Hij deed wat in zijn macht lag. Hij hield van zijn vrouw. Het was zijn zorg en acceptatie aan het begin van de relatie die Ira 'omkocht' heeft.

Maar toen verscheen er een «creatieve» partner in het leven van het meisje. Ze vond steun bij Igor, niet beseffend dat ze met zijn dekmantel haar creatieve onzekerheid compenseert. De positieve beoordeling van haar werk en de publieke erkenning in het project gaven kracht.

Helaas gaf een snelle "start" Ira niet de kans om haar kracht te versterken en voet aan de grond te krijgen. Ze bereikte al haar doelen samen met een partner, en nadat ze had bereikt wat ze wilde, kwam ze in een creatieve impasse terecht.

“Wat wil ik nu? Zou ik het zelf kunnen?» Dit soort vragen zijn eerlijkheid tegenover jezelf, en het kan pijnlijk zijn.

Ira dwong de ervaringen van creatieve zelftwijfel naar het onbewuste. Dit manifesteerde zich in een staat van apathie en zingeving: in het leven, in het werk, in het gezin en zelfs in het kind. Ja, afzonderlijk kan het niet de zin van het leven zijn. Maar wat is het punt? Hoe kom je uit deze staat?

ZOEK EEN WEG UIT DE CRISIS

We hebben contact gelegd met het kinderlijke deel van Ira, haar creativiteit. Ira zag haar «creatieve meisje» met lichte krullen, in een heldere, gekleurde jurk. "Wat wil je?" vroeg ze zich af. En voor haar innerlijke oog opende zo'n foto uit de kindertijd.

Ira staat op de top van een ravijn, waarachter de stadsrand met privéwoningen zichtbaar is. "Aims" met een blik op het huis dat ze leuk vindt. Het doel is gekozen - nu is het tijd om te gaan! Het meest interessante begint. Ira overwint een diep ravijn, tuimelend en vallend. Hij klimt omhoog en vervolgt zijn weg door onbekende huizen, verlaten schuren, kapotte hekken. Het onverwachte gebrul van een hond, het geschreeuw van kraaien en de nieuwsgierige blikken van vreemden winden haar op en geven haar een gevoel van avontuur. Op dit moment voelt Ira bij elke cel de kleinste details. Alles is levend en echt. Volledige aanwezigheid hier en nu.

Maar Ira herinnert zich het doelpunt. Ze geniet van het proces, is bang, verheugt zich, huilt, lacht, maar gaat door. Dit is een echt avontuur voor een zevenjarig meisje - om alle tests te doorstaan ​​en in haar eentje het doel te bereiken.

Als het doel bereikt is, voelt Ira zich het sterkst en rent met een overwinning uit alle macht naar huis. Nu wil ze er heel graag heen! Luistert zwijgend naar verwijten voor vuile knieën en een afwezigheid van drie uur. Wat maakt het uit of ze haar doel heeft bereikt? Gevuld, haar geheim bewarend, gaat Ira naar haar kamer om te "creëren". Tekent, beeldhouwt, bedenkt kleding voor poppen.

De ware verlangens van ons innerlijke kind zijn de bron van creativiteit en zelfrealisatie. Ira's jeugdervaring gaf haar de kracht om te creëren. Het blijft alleen om het innerlijke kind op volwassen leeftijd een plaats te geven.

WERK MET HET ONDERBEWUSTZIJN

Elke keer sta ik er weer versteld van hoe nauwkeurig ons onbewuste werkt, met de nodige beelden en metaforen. Als je de juiste sleutel vindt, kun je antwoord krijgen op alle vragen.

In het geval van Ira toonde het de bron van haar creatieve inspiratie - een duidelijk gekozen doel en een onafhankelijk avontuur om het te bereiken, en dan de vreugde van thuiskomen.

Alles viel op zijn plek. Ira's creatieve begin is een "avonturierkunstenaar". De metafoor kwam goed van pas en Ira's bewusteloos ving hem meteen op. Er stonden tranen in haar ogen. Ik zag duidelijk voor me een klein, vastberaden meisje met brandende ogen.

UIT DE CRISIS

Net als in de kindertijd is het ook vandaag de dag voor Ira belangrijk om een ​​doel te kiezen, zelf obstakels te overwinnen en met een overwinning naar huis terug te keren om te kunnen blijven creëren. Alleen zo wordt Ira sterk en komt ze volledig tot uiting.

Dat is de reden waarom een ​​snelle carrièrestart in partnerschap Ira niet bevredigde: hij had geen volledige onafhankelijkheid en keuze van zijn doel.

Bewustwording van haar creatieve scenario hielp Ira haar man te waarderen. Het is altijd even belangrijk voor haar geweest om te creëren en naar huis terug te keren, waar ze liefhebben en wachten. Nu realiseerde ze zich wat voor soort steun en steun haar geliefde man voor haar was, en vond veel manieren om creatief te zijn in relaties met hem.

Om contact te maken met het creatieve gedeelte hebben we de volgende stappen voor Ira voorgeschreven.

STAPPEN OM UIT DE CREATIEVE CRISIS TE KOMEN

1. Lees het boek The Artist's Way van Julia Cameron.

2. Heb wekelijks een «creatieve date met jezelf». Ga alleen waar je maar wilt: een park, een café, een theater.

3. Zorg voor het creatieve kind in jezelf. Luister en vervul zijn creatieve grillen en verlangens. Koop bijvoorbeeld een borduurring voor jezelf en borduur volgens je stemming.

4. Eens per anderhalve maand naar een ander land vliegen, al is het maar voor één dag. Dwaal alleen door de straten van de stad. Als dit niet mogelijk is, verander dan de omgeving.

5. Zeg 's morgens tegen jezelf: "Ik hoor mezelf en manifesteer mijn creatieve energie op de meest perfecte manier! Ik heb talent en dat weet ik te laten zien!”

***

Ira 'verzameld' zichzelf, kreeg nieuwe betekenissen, redde haar familie en stelde nieuwe doelen. Nu doet ze haar project en is ze gelukkig.

Een creatieve crisis is een behoefte om nieuwe betekenissen van een hogere orde te bereiken. Dit is een signaal om het verleden los te laten, nieuwe inspiratiebronnen te vinden en je volledig uit te drukken. Hoe? Vertrouwen op jezelf en je ware verlangens volgen. Alleen zo weten we waartoe we in staat zijn.