Wat is de gevaarlijkste kernramp in de geschiedenis? Velen zullen vol vertrouwen antwoorden dat dit een ongeluk is in de kerncentrale van Tsjernobyl, wat niet waar is. In 2011 vond er een aardbeving plaats, die het gevolg is van een andere ramp in Chili. Bevingen veroorzaakten een tsunami die de kernsmelting veroorzaakte van verschillende reactoren van de TEPCO-kerncentrale in Fukushima. Vervolgens was er een kolossale uitstoot van straling in het aquatisch milieu. In de eerste drie maanden na het tragische ongeval is een enorme hoeveelheid gevaarlijke stoffen in de Stille Oceaan terechtgekomen, waarvan het totale volume groter is dan de totale uitstoot als gevolg van het ongeval in Tsjernobyl. Opgemerkt moet worden dat er geen officiële gegevens over vervuiling zijn ontvangen en dat alle indicatoren voorwaardelijk zijn.
Ondanks de ernstige gevolgen blijft Fukushima regelmatig grote hoeveelheden schadelijke stoffen in de oceaan dumpen. Volgens sommige schattingen komt er elke dag ongeveer 300 ton radioactief afval in het water! Een kerncentrale kan het milieu voor onbepaalde tijd blijven vervuilen. Zelfs met robottechnologie kan het lek vanwege de extreme temperaturen niet worden gerepareerd. Vandaag kunnen we vol vertrouwen zeggen dat Fukushima het hele oceaangebied in 5 jaar tijd met afval heeft verontreinigd.
Het ongeluk in Fukushima zou wel eens de ergste milieuramp in de menselijke geschiedenis kunnen zijn. Ondanks de verschrikkelijke gevolgen komt deze kwestie praktisch niet aan bod in de wereldmedia. Politici en wetenschappers verzwijgen dit probleem liever.
TEPCO is een dochteronderneming van 's werelds grootste bedrijf General Electric (GE), dat invloed heeft op zowel de politieke krachten als de media. Dit feit verklaart het gebrek aan berichtgeving over het ongeval, dat voortdurend zijn stempel drukt op de ecologische toestand van onze planeet.
Het is bekend dat het management van het GE-bedrijf de deplorabele toestand van de Fukushima-reactoren volledig begrijpt, maar geen maatregelen heeft genomen om de situatie te verbeteren. Onverantwoordelijke houding leidde tot tragische gevolgen. Inwoners van het westelijk deel van de Noord-Amerikaanse kust hebben de gevolgen van de gebeurtenissen van vijf jaar geleden al gevoeld. In Canada zwemmen scholen vissen dood. De lokale overheid negeert deze “ziekte” liever. Tegenwoordig is de ichthyofauna van de regio met 10% afgenomen.
In het westen van Canada werd een sterke stijging van het stralingsniveau met maar liefst 300% geregistreerd! Volgens gepubliceerde onderzoeken daalt dit niveau niet, maar stijgt het gestaag. Wat is de reden voor de onderdrukking van deze gegevens door de lokale media? Waarschijnlijk zijn de autoriteiten van de Verenigde Staten en Canada bang voor paniek in de samenleving.
In Oregon begonnen zeesterren na de tragedie in Fukushima eerst hun benen te verliezen en vervolgens volledig uit elkaar te vallen onder invloed van straling. De omvang van de dood van deze mariene organismen is kolossaal. De hoge mortaliteit van zeesterren vormt een grote bedreiging voor het hele oceanische ecosysteem. Amerikaanse functionarissen letten liever niet op de pessimistische voorspellingen. Ze hechten niet veel belang aan het feit dat na het ongeval het stralingsniveau in tonijn meerdere malen is toegenomen. De regering zegt dat de bron van de straling onbekend is en dat de lokale bevolking zich geen zorgen hoeft te maken.