Vergeving kan worden gezien als een spirituele oefening die wordt onderwezen door Jezus, Boeddha en vele andere religieuze leraren. De derde editie van Webster's New International Dictionary definieert "vergeving" als "het loslaten van gevoelens van wrok en wrok jegens een aangedaan onrecht."
Deze interpretatie wordt goed geïllustreerd door het bekende Tibetaanse gezegde over twee monniken die elkaar ontmoeten enkele jaren nadat ze gevangen waren genomen en gemarteld:
Vergeving is de praktijk van het loslaten van de eigen negatieve gevoelens, het vinden van betekenis en leren van ergere situaties. Het wordt beoefend om jezelf te bevrijden van het geweld van je eigen woede. De behoefte aan vergeving bestaat dus primair bij de vergever om boosheid, angst en wrok los te laten. Wrok, of het nu woede is of een dof gevoel van onrechtvaardigheid, verlamt emoties, vernauwt je opties, blokkeert je van een bevredigend en bevredigend leven, verschuift de aandacht van wat er echt toe doet naar wat je vernietigt. Boeddha zei: . Jezus zei: .
Het is altijd moeilijk voor een persoon om te vergeven, omdat het onrecht dat hem is aangedaan "een sluier" over de geest werpt in de vorm van pijn, een gevoel van verlies en onbegrip. Aan deze emoties kan echter worden gewerkt. Veel complexere gevolgen zijn woede, wraak, haat en... een gehechtheid aan deze emoties waardoor iemand zich ermee identificeert. Een dergelijke negatieve identificatie is statisch van aard en blijft onveranderd in de tijd indien onbehandeld. Door zich in zo'n toestand te storten, wordt een persoon een slaaf van zijn zware emoties.
Het vermogen om te vergeven is een van de intenties waarmee het belangrijk is om door het leven te gaan. De Bijbel zegt: . Onthoud dat ieder van ons in de eerste plaats aandacht moet besteden aan onze eigen ondeugden, zoals hebzucht, haat, illusies, waarvan we ons er vele niet bewust zijn. Vergeving kan worden gecultiveerd door meditatie. Sommige westerse boeddhistische meditatieleraren beginnen de beoefening van vriendelijkheid door mentaal om vergeving te vragen aan al diegenen die we met woord, gedachte of daad hebben beledigd. We bieden dan onze vergeving aan aan iedereen die ons pijn heeft gedaan. Ten slotte is er zelfvergeving. Deze fasen worden verschillende keren herhaald, waarna de beoefening van vriendelijkheid zelf begint, waarbij er een bevrijding is van reacties die de geest en emoties vertroebelen en het hart blokkeren.
Webster's Dictionary geeft een andere definitie van vergeving: "bevrijding van het verlangen naar vergelding met betrekking tot de dader." Als u vorderingen blijft houden op de persoon die u heeft beledigd, heeft u de rol van slachtoffer. Het lijkt logisch, maar in werkelijkheid is het een vorm van zelfopsluiting in de gevangenis.
Een huilende vrouw komt naar de Boeddha met een net overleden baby in haar armen, smekend om het kind weer tot leven te brengen. De Boeddha gaat akkoord op voorwaarde dat de vrouw hem een mosterdzaadje brengt uit een huis dat geen dood kent. Een vrouw rent wanhopig van huis naar huis op zoek naar iemand die de dood niet heeft ontmoet, maar hem niet kan vinden. Als gevolg daarvan moet ze accepteren dat groot verlies bij het leven hoort.