Met een schofthoogte van ongeveer 28 tot 31 cm en een ideaal gewicht van 6 tot 7,5 kg is de Cairn Terrier een kleine hond. Zijn kop is klein en zijn staart kort. Beide zijn in verhouding tot het lichaam en goed gevoerd met haar. De kleur kan crème, tarwekleurig, rood, grijs of bijna zwart zijn. De vacht is een heel belangrijk punt. Het moet dubbel en weerbestendig zijn. De bovenvacht is zeer overvloedig, hard zonder grof te zijn, terwijl de ondervacht kort, soepel en strak is.

De Cairn Terrier is geboren op de westelijke eilanden van Schotland, waar hij al eeuwenlang als werkhond wordt gebruikt. Zijn vroegere naam weerspiegelde bovendien beter zijn Schotse afkomst, aangezien hij de "Shorthaired Skye Terrier" werd genoemd naar het gelijknamige eiland in de Binnen-Hebriden ten westen van Schotland.

Schotse terriërhonden hebben een gemeenschappelijke oorsprong en zijn voornamelijk gebruikt door herders, maar ook door boeren, om de verspreiding van vossen, ratten en konijnen onder controle te houden. Het was pas in het midden van de 1910e eeuw dat de rassen uit elkaar gingen en werden onderscheiden van Schotse terriërs en West Highland White Terriers. Pas veel later, in XNUMX, werd het ras voor het eerst erkend in Engeland en werd de Cairn Terrier Club geboren onder leiding van mevrouw Campbell uit Ardrishaig.

De Fédération Cynologique Internationale beschrijft hem als een hond die “de indruk moet wekken actief, levendig en rustiek te zijn. Onverschrokken en speels van aard; zelfverzekerd, maar niet agressief.

Over het algemeen is hij een levendige en intelligente hond.

De Cairn Terrier is een sterke en van nature gezonde hond. Volgens de 2014 Kennel Club Purebred Dog Health Survey in het VK kan de levensverwachting van de Cairn Terrier oplopen tot 16 jaar met een gemiddelde van iets meer dan 11 jaar. Nog steeds zijn volgens het onderzoek van de Kennel Club levertumoren en ouderdom de belangrijkste doodsoorzaken of euthanasie. Net als andere rashonden kan hij ook onderhevig zijn aan erfelijke ziekten, waarvan mediale patelladislocatie, craniomandibulaire osteopathie, portosystemische shunt en testiculaire ectopie de meest voorkomende zijn. (3 -4)

Portosystemische shunts

De portosystemische shunt is een erfelijke afwijking van de poortader (degene die bloed naar de lever brengt). Bij een shunt is er een verbinding tussen de poortader en de zogenaamde “systemische” circulatie. In dit geval bereikt een deel van het bloed de lever niet en wordt daarom niet gefilterd. Giftige stoffen zoals ammoniak kunnen zich dan ophopen in het bloed en de hond vergiftigen. (5 – 7)

De diagnose wordt met name gesteld door een bloedtest die hoge niveaus van leverenzymen, galzuren en ammoniak aan het licht brengt. De shunt kan echter alleen worden gevonden met behulp van geavanceerde technieken zoals scintigrafie, echografie, portografie, medische resonantiebeeldvorming (MRI) of zelfs kijkchirurgie.

Voor veel honden zal de behandeling bestaan ​​uit dieetcontrole en medicatie om de productie van gifstoffen door het lichaam te beheersen. In het bijzonder is het noodzakelijk om de eiwitinname te beperken en een laxeermiddel en antibiotica toe te dienen. Als de hond goed reageert op medicamenteuze behandeling, kan een operatie worden overwogen om de shunt te proberen en de bloedstroom naar de lever om te leiden. De prognose voor deze ziekte is nog vrij somber. (5 – 7)

Mediale patella dislocatie

Mediale dislocatie van de patella is een veel voorkomende orthopedische aandoening waarvan de oorsprong meestal aangeboren is. Bij aangetaste honden ligt de knieschijf niet goed in de trochlea. Dit veroorzaakt loopstoornissen die al heel vroeg kunnen optreden bij puppy's van 2 tot 4 maanden oud. De diagnose wordt gesteld door palpatie en radiografie. Een operatieve behandeling kan een goede prognose hebben, afhankelijk van de leeftijd van de hond en het stadium van de ziekte. (4)

Cranio-mandibulaire osteopathie

Craniomandibulaire osteopathie tast de platte botten van de schedel aan, in het bijzonder de onderkaak en het kaakgewricht (onderkaak). Het is een abnormale botproliferatie die optreedt rond de leeftijd van 5 tot 8 maanden en die kauwstoornissen en pijn veroorzaakt bij het openen van de kaak.

De eerste tekenen zijn hyperthermie, een vervorming van de onderkaak en een indicatie voor de diagnose die wordt gesteld door middel van radiografie en histologisch onderzoek. Het is een ernstige pathologie die kan leiden tot de dood door anorexia. Gelukkig stopt het verloop van de ziekte spontaan aan het einde van de groei. In sommige gevallen kan ook een operatie nodig zijn en is de prognose variabel, afhankelijk van de omvang van de botbeschadiging.

Testiculaire ectopie

Testiculaire ectopie is een afwijking in de positie van een of beide testikels, die op de leeftijd van 10 weken in het scrotum moet zijn. De diagnose is gebaseerd op inspectie en palpatie. De behandeling kan hormonaal zijn om de indaling van de testikels te stimuleren, maar een operatie kan ook nodig zijn. De prognose is meestal goed als de ectopie niet gepaard gaat met de ontwikkeling van een testiculaire tumor.

Cairns terriers zijn zeer actieve honden en hebben daarom dagelijks een wandeling nodig. Een leuke activiteit zal ook aan een deel van hun bewegingsbehoeften voldoen, maar spelen kan hun behoefte om te lopen niet vervangen. Houd er rekening mee dat honden die niet van dagelijkse wandelingen houden, meer kans hebben om gedragsproblemen te ontwikkelen.