Volgens de rasstandaard wordt de Poedel ingedeeld in 4 maten: groot (45 tot 60 cm) – medium (35 tot 45 cm) – dwerg (28 tot 35 cm) – speelgoed (onder 28 cm). Zijn gekrulde, gekrulde of geribde vacht kan vijf verschillende kleuren hebben: zwart, wit, bruin, grijs en abrikoos. Alle poedels hebben hun staart hoog ter hoogte van de nieren. Ze hebben rechte, evenwijdige en stevige ledematen. Zijn hoofd is evenredig met het lichaam.

De International Cytological Federation classificeert hem in de 9-groep van keurings- en gezelschapshonden.

Oorspronkelijk gefokt in Duitsland als een soort waterhond, werd de standaard voor het ras gevestigd in Frankrijk. Volgens de Federation Cynologique Internationale heeft het Franse woord "caniche" de etymologie van het woord "riet", de vrouwelijke eend, terwijl dit woord in andere landen verwijst naar de actie van het peddelen. Het werd aanvankelijk ook gebruikt voor de jacht op watervogels. Hij stamt af van een andere hond van het Franse ras, de Barbet, waarvan hij bovendien veel fysieke en gedragskenmerken heeft behouden.

De poedel is nu erg populair als huisdier, vooral vanwege zijn vriendelijke en vrolijke karakter, maar zeker ook de mogelijkheid om te kiezen uit de 4 maten van de rasstandaard.

De poedel staat bekend om zijn loyaliteit en zijn vermogen om zowel te leren als te worden getraind.

de ziekte van Addison

De ziekte van Addison of hypocortisolisme is een endocriene aandoening waarbij de bijnieren niet genoeg steroïdhormonen produceren en daarom een ​​tekort aan natuurlijke corticosteroïden veroorzaken. De ziekte treft vooral jonge of volwassen vrouwtjes.

De waargenomen symptomen, zoals depressie, braken, eetstoornissen of zelfs diarree, zijn rechtstreeks het gevolg van het tekort aan corticosteroïden, maar kunnen indicatoren zijn van vele andere pathologieën. Een meer diepgaand onderzoek dat een ionogram en een biochemisch onderzoek van het bloed combineert, kan het mogelijk maken een diagnose te stellen en andere pathologieën uit te sluiten. De aanleg van ras en geslacht is ook een criterium voor de oriëntatie van de diagnose, maar kan niet voldoende zijn.

Langdurige behandeling bestaat uit het verstrekken van een permanente toevoer van glucocorticoïden en mineralocorticoïden. Het is een zware en beperkende behandeling. Het kan ook belastend zijn voor de eigenaar.

De ziekte kan zich ook voordoen in de vorm van aanvallen die "Addison-aanvallen" worden genoemd. In dit geval is het management een spoedbehandeling die bestaat uit het corrigeren van de shocktoestand, omdat het leven van de hond op het spel staat. (2)

Tracheale collaps

Tracheale collaps is een aandoening van de luchtwegen. Het wordt gekenmerkt door een ingeklapte luchtpijp die de luchtwegen blokkeert en kan leiden tot verstikking.

Miniatuur- en speelgoedpoedels behoren tot de rassen die vatbaar zijn voor de ontwikkeling van tracheale collaps. De ziekte kan honden van elke leeftijd en ongeacht het geslacht treffen. Overgewicht en obesitas zijn echter verzwarende factoren van de aanleg.

Een sterke aanhoudende hoest bij een ras met aanleg voor tracheale collaps is een diagnostische aanwijzing, maar aanvullende onderzoeken zoals palpatie en een röntgenfoto zijn essentieel om de collaps te bevestigen.

De behandeling is anders als de verzorging van het dier plaatsvindt tijdens een acute crisis waarbij de hond grote ademhalingsmoeilijkheden heeft of langdurig.

Tijdens een crisis is het essentieel om de hoest te kalmeren met hoestonderdrukkers en het dier indien nodig met kalmerende middelen. Het kan ook nodig zijn om hem in slaap te brengen en hem te intuberen om de ademhaling te herstellen.

Op langere termijn kan de hond luchtwegverwijders en corticosteroïden krijgen. Het plaatsen van een stent om de opening van de luchtpijp te vergroten kan worden overwogen, maar tot op heden kan geen enkele behandeling de tracheale collaps genezen. Als het dier zwaarlijvig is, kan gewichtsverlies worden overwogen. (3)

Coxofemorale dysplasie

De poedel is een van de hondenrassen die vatbaar zijn voor heup-femorale dysplasie. Het is een erfelijke ziekte die het gevolg is van een misvormd heupgewricht. Het gewricht zit los en het pootbeen van de hond is misvormd en beweegt door het gewricht en veroorzaakt pijnlijke slijtage, tranen, ontstekingen en artrose. (4)

Diagnose en stadiëring van dysplasie wordt gedaan door x-ray.

Hoewel het een erfelijke ziekte is, ontwikkelt dysplasie zich met de leeftijd en de diagnose wordt soms gesteld bij een oudere hond, wat het beheer kan compliceren.

De eerstelijnsbehandeling is vaak anti-inflammatoire geneesmiddelen of corticosteroïden om artrose te verminderen. In de meest ernstige gevallen kunnen chirurgische ingrepen of zelfs het plaatsen van een heupprothese worden overwogen. Het is nog steeds belangrijk op te merken dat deze ziekte niet onvermijdelijk is en met de juiste medicatie de betreffende honden een goed leven kunnen hebben.

De poedel is erg zachtaardig en vindt het heerlijk om tegen zijn baasjes aan te kruipen. Maar hij is een atleet die van lange wandelingen houdt en het ras blinkt ook uit in vele disciplines van hondentraining, zoals behendigheid, dansen met honden, speuren, cavage, ect.

Laatste positieve punt, maar niet het minste, hij laat zijn haar niet vallen in huis!