Berkowitz L. Psychologische procedures voor het beheersen van agressie

Agressie kan met geweld worden beheerst, althans in sommige situaties. Met de juiste omgeving kan de samenleving gewelddadige criminaliteit terugdringen door potentiële overtreders te intimideren met het vooruitzicht op onvermijdelijke straf. Dergelijke voorwaarden zijn echter nog niet overal gecreëerd. In sommige gevallen krijgen potentiële criminelen er vertrouwen in dat ze aan gerechtigheid kunnen ontsnappen. Tegelijkertijd, zelfs als ze er niet in slagen een welverdiende straf te ontlopen, zullen de ernstige gevolgen ervan hen lange tijd treffen, zelfs na het plegen van geweld tegen het slachtoffer, wat hen een gevoel van voldoening gaf, en als als gevolg hiervan zal hun agressieve gedrag extra worden bekrachtigd.

Het is dus mogelijk dat het gebruik van alleen afschrikmiddelen niet voldoende is. Natuurlijk is de samenleving in sommige gevallen verplicht geweld te gebruiken, maar tegelijkertijd moet ze ernaar streven de manifestatie van agressieve neigingen van haar leden te verminderen. Gebruik hiervoor een speciaal correctiesysteem. Psychologen hebben verschillende manieren voorgesteld om het te gebruiken.

Catharsis: gewelddadige motivaties verminderen door agressieve uitbarstingen

De traditionele ethische regels staan ​​de openlijke manifestatie van agressie en zelfs het genot van haar opdracht niet toe. Het onderdrukken van agressie begint met de ouderlijke eis om stiller te zijn, geen bezwaar te maken, geen ruzie te maken, niet te schreeuwen of tussenbeide te komen. Wanneer agressieve communicatie in bepaalde relaties wordt geblokkeerd of onderdrukt, of ze nu terloops of aanhoudend zijn, gaan mensen de werkelijkheid verstorende, oneerlijke overeenkomsten aan. Agressieve gevoelens, waarvoor de bewuste uiting in de loop van gewone relaties verboden is, manifesteren zich plotseling op een andere manier in een actieve en ongecontroleerde vorm. Wanneer de opgehoopte en verborgen gevoelens van wrok en vijandigheid uitbreken, wordt de veronderstelde 'harmonie' van de relatie plotseling verbroken (Bach & Goldberg, 1974, pp. 114-115). Zie →

Catharsis-hypothese

Dit hoofdstuk gaat in op de gevolgen van agressie - gedrag dat erop is gericht iemand of iets schade toe te brengen. Agressie komt tot uiting in de vorm van een verbale of fysieke belediging en kan echt (slaan) of denkbeeldig zijn (een fictieve tegenstander neerschieten met een speelgoedgeweer). Het moet duidelijk zijn dat, hoewel ik het concept van «catharsis» gebruik, ik niet probeer een «hydraulisch» model toe te passen. Het enige wat ik in gedachten heb is om de drang tot agressie te verminderen, niet om een ​​hypothetische hoeveelheid nerveuze energie af te voeren. Dus, voor mij en vele andere (maar lang niet alle) psychotherapeut-onderzoekers, bevat het concept van catharsis het idee dat elke agressieve actie de kans op daaropvolgende agressie vermindert. In deze sectie worden vragen onderzocht of catharsis daadwerkelijk optreedt, en zo ja, onder welke omstandigheden. Zie →

Nawerking van echte agressie

Hoewel denkbeeldige agressie de agressieve neigingen niet vermindert (behalve wanneer het de agressor in een goed humeur brengt), zullen onder bepaalde omstandigheden meer reële vormen van aanval op de dader de wens verminderen om hem in de toekomst kwaad te doen. Het mechanisme van dit proces is echter vrij complex en voordat u het begrijpt, moet u bekend zijn met enkele van de functies ervan. Zie →

Nieuwe manieren van gedrag ontwikkelen

Als de uitleg in de vorige paragraaf correct is, dan zullen mensen die zich bewust zijn van hun opgewonden toestand hun acties niet beperken totdat ze geloven dat vijandig of agressief gedrag in een bepaalde situatie verkeerd is en hun agressie kunnen onderdrukken. Sommige individuen zijn echter niet bereid om hun recht om andere mensen aan te vallen in twijfel te trekken en kunnen zich er nauwelijks van weerhouden te reageren op provocerende acties. Alleen zulke mannen en vrouwen op hun onaanvaardbare agressiviteit wijzen, is niet genoeg. Ze moeten geleerd worden dat het vaak beter is om vriendelijk te zijn dan bedreigend. Het kan ook nuttig zijn om hen sociale communicatieve vaardigheden bij te brengen en hen te leren hun emoties onder controle te houden. Zie →

Voordelen van samenwerking: ouderlijk toezicht op kinderen met problemen verbeteren

Het eerste curriculum dat we zullen bekijken, is ontwikkeld door Gerald Patterson, John Reid en anderen van het Center for Social Learning van het Oregon Research Institute. Hoofdstuk 6, over de ontwikkeling van agressiviteit, analyseerde de verschillende resultaten die deze wetenschappers hadden verkregen bij het onderzoeken van kinderen die antisociaal gedrag vertonen. Zoals u zich echter zult herinneren, benadrukte dit hoofdstuk de rol die verkeerde acties van ouders spelen in de ontwikkeling van dergelijke probleemkinderen. Volgens onderzoekers van het Oregon Institute hebben vaders en moeders in veel gevallen, als gevolg van onjuiste opvoedingsmethoden, zelf bijgedragen aan de vorming van agressieve neigingen bij hun kinderen. Zo bleken ze vaak te inconsequent in hun pogingen om het gedrag van hun zonen en dochters te disciplineren - ze waren te kieskeurig met hen, moedigden niet altijd goede daden aan, legden straffen op die ontoereikend waren voor de ernst van het wangedrag. Zie →

Verminderde emotionele reactiviteit

Ondanks het nut van gedragsinterventieprogramma's voor sommige agressieve individuen om hen te leren dat ze de gewenste resultaten kunnen bereiken door coöperatief te zijn en op een vriendelijke en sociaal goedgekeurde manier te handelen, zijn er nog steeds mensen die voortdurend bereid zijn geweld te gebruiken, voornamelijk vanwege hun verhoogde prikkelbaarheid en onvermogen tot zelfbeheersing. Momenteel worden er steeds meer psychologische trainingsprogramma's ontwikkeld met als doel dit soort emotionele reactiviteit te veranderen. Zie →

Wat kan gevolgen hebben voor gedetineerden die in de gevangenis zitten?

Tot nu toe hebben we het gehad over procedures voor het opnieuw leren die kunnen worden gebruikt en die al worden gebruikt voor mensen die niet in open conflict komen met de samenleving, met andere woorden, haar wetten niet overtreden. Maar hoe zit het met degenen die een geweldsmisdrijf hebben gepleegd en achter de tralies zijn beland? Kan men hen leren hun gewelddadige neigingen te beheersen door andere middelen dan de dreiging met straf? Zie →

Samengevat

Dit hoofdstuk analyseert enkele niet-bestraffende psychologische benaderingen om agressie af te schrikken. Vertegenwoordigers van de eerste van de beschouwde wetenschappelijke scholen beweren dat het in bedwang houden van irritatie de oorzaak is van veel medische en sociale ziekten. Psychiaters die dergelijke opvattingen hebben, moedigen mensen aan om hun gevoelens vrijelijk te uiten en zo een louterend effect te bereiken. Om dit standpunt adequaat te kunnen analyseren, is het allereerst noodzakelijk om een ​​duidelijk beeld te krijgen van het begrip «vrije manifestatie van irritatie», dat verschillende betekenissen kan hebben. Zie →

Deel 5. De invloed van biologische factoren op agressie

Hoofdstuk 12

Dorst naar haat en vernietiging? Zijn mensen bezeten door het instinct van geweld? Wat is instinct? Kritiek op het traditionele begrip instinct. Erfelijkheid en hormonen. "Geboren om de hel te ontwaken"? invloed van erfelijkheid op agressiviteit. Sekseverschillen in de manifestatie van agressie. Invloed van hormonen. Alcohol en agressie. Zie →