De paradox van de oceaan is de belangrijkste mondiale hulpbron op planeet Aarde en tegelijkertijd een enorme stortplaats. We gooien immers alles in onze prullenbak en denken dat het afval vanzelf in het niets zal verdwijnen. Maar de oceaan kan de mensheid veel eco-oplossingen bieden, zoals alternatieve energiebronnen. Hieronder staan zeven grote problemen die de oceaan momenteel ervaart, maar er is licht aan het einde van de tunnel!
Het is bewezen dat de enorme hoeveelheid gevangen vis kan leiden tot uithongering van zeedieren. De meeste zeeën vereisen al een visverbod als er nog een manier is om de populatie te herstellen. Ook de vismethoden laten veel te wensen over. Zo vernietigt bodemtrawlvisserij de bewoners van de zeebodem, die niet geschikt zijn voor menselijke voeding en worden weggegooid. De intensieve visserij drijft veel soorten op de rand van uitsterven.
De redenen voor de achteruitgang van de vispopulaties liggen zowel in het feit dat mensen vis vangen voor voedsel, als in hun productie voor de productie van gezondheidsproducten, zoals visolie. De eetbare kwaliteit van zeevruchten betekent dat het zal blijven worden geoogst, maar de oogstmethoden moeten voorzichtig zijn.
Naast overbevissing verkeren haaien in kritieke toestand. Tientallen miljoenen individuen per jaar worden geoogst, meestal voor hun vinnen. Dieren worden gevangen, hun vinnen worden afgesneden en terug in de oceaan gegooid om te sterven! Haaienribben worden gebruikt als ingrediënt in soep. Haaien staan bovenaan de voedselpiramide van roofdieren, wat betekent dat ze een langzame reproductiesnelheid hebben. Het aantal predatoren reguleert ook het aantal andere soorten. Wanneer roofdieren uit de keten vallen, beginnen lagere soorten te overbevolkten en stort de neerwaartse spiraal van het ecosysteem in.
Om het evenwicht in de oceaan te behouden, moet het doden van haaien worden gestopt. Gelukkig helpt het begrijpen van dit probleem om de populariteit van haaienvinnensoep te verminderen.
De oceaan absorbeert CO2 via natuurlijke processen, maar met de snelheid waarmee de beschaving CO2 in de atmosfeer afgeeft door de verbranding van fossiele brandstoffen, kan de pH-balans van de oceaan het niet bijhouden.
"Zeeverzuring vindt nu sneller plaats dan ooit in de geschiedenis van de aarde, en als je naar de partiële druk van koolstofdioxide kijkt, zul je zien dat het niveau vergelijkbaar is met de situatie van 35 miljoen jaar geleden." zei Jelle Bizhma, voorzitter van het Euroclimate-programma.
Dit is een zeer beangstigend feit. Op een gegeven moment zullen de oceanen zo zuur worden dat ze geen leven meer kunnen dragen. Met andere woorden, er zullen veel soorten sterven, van schelpdieren tot koralen tot vissen.
Het behoud van koraalriffen is een ander actueel milieuprobleem. Koraalriffen ondersteunen het leven van een groot aantal kleine zeedieren, en staan daarom een stap hoger op de mens, en dit is niet alleen een voedsel, maar ook een economisch aspect.
De opwarming van de aarde is een van de belangrijkste oorzaken van het uitsterven van koralen, maar er zijn ook andere negatieve factoren. Wetenschappers werken aan dit probleem, er zijn voorstellen om beschermde mariene gebieden in te stellen, aangezien het bestaan van koraalriffen rechtstreeks verband houdt met het leven van de oceaan als geheel.
Dode zones zijn gebieden waar geen leven is door gebrek aan zuurstof. Opwarming van de aarde wordt beschouwd als de belangrijkste boosdoener voor het ontstaan van dode zones. Het aantal van dergelijke zones groeit schrikbarend, nu zijn het er ongeveer 400, maar dit aantal neemt voortdurend toe.
De aanwezigheid van dode zones toont duidelijk de onderlinge verbondenheid van alles wat op de planeet bestaat. Het blijkt dat de biodiversiteit van gewassen op aarde de vorming van dode zones kan voorkomen door het gebruik van meststoffen en pesticiden die afvloeien in de open oceaan te verminderen.
De oceaan is helaas vervuild met veel chemicaliën, maar kwik brengt een verschrikkelijk gevaar met zich mee dat het op de eettafel van mensen belandt. Het trieste nieuws is dat het kwikgehalte in de oceanen van de wereld zal blijven stijgen. Waar komt het vandaan? Volgens de Environmental Protection Agency zijn kolencentrales de grootste industriële bron van kwik. Kwik wordt eerst opgenomen door organismen onderaan de voedselketen en gaat rechtstreeks naar de menselijke voeding, voornamelijk in de vorm van tonijn.
Weer een teleurstellend bericht. We kunnen het niet helpen, maar zien de gigantische met plastic beklede plek in Texas-formaat midden in de Stille Oceaan. Als je ernaar kijkt, moet je nadenken over het toekomstige lot van het afval dat je weggooit, vooral het afval dat veel tijd nodig heeft om te ontbinden.
Gelukkig heeft de Great Pacific Garbage Route de aandacht getrokken van milieuorganisaties, waaronder het Kaisei Project, dat de eerste poging doet om de vuilnisbelt op te ruimen.