Foto's van microbolletjes in de oceaan zullen het hart misschien niet zo prikkelen als foto's van zeeschildpadden die gevangen zitten in plastic ringen, maar deze kleine plastics hopen zich ook op in onze waterwegen en bedreigen het leven van zeedieren.
Hoe komen microbeads van zeep in de oceaan? Op de meest natuurlijke manier worden deze kleine plastics na elke ochtendwassing door de afvoer gespoeld. En milieuactivisten zouden heel graag willen dat dit niet zou gebeuren.
Wat zijn microbeads?
Een microbead is een klein stukje plastic van ongeveer 1 millimeter of kleiner (ongeveer zo groot als een speldenknop).
Microbeads worden vaak gebruikt als schuurmiddelen of exfoliatoren omdat hun harde oppervlakken een effectief reinigingsmiddel zijn dat uw huid niet beschadigt en ze niet oplossen in water. Om deze redenen zijn microbeads een veelgebruikt ingrediënt geworden in veel producten voor persoonlijke verzorging. Producten die microbeads bevatten, zijn gezichtsscrubs, tandpasta, vochtinbrengende crèmes en lotions, deodorants, zonnebrandmiddelen en make-upproducten.
De eigenschappen die microbeads tot effectieve exfolianten maken, maken ze ook gevaarlijk voor het milieu. "Het effect is vergelijkbaar met plastic flessen en andere milieugevaarlijke kunststoffen die worden versnipperd en in de oceaan worden gegooid."
Hoe komen microbeads in de oceanen?
Deze kleine stukjes plastic lossen niet op in water, daarom zijn ze zo goed in het verwijderen van olie en vuil uit de poriën in de huid. En omdat ze zo klein zijn (minder dan 1 millimeter), worden microbeads niet uitgefilterd bij afvalwaterzuiveringsinstallaties. Hierdoor komen ze in grote hoeveelheden in de waterlopen terecht.
Volgens een studie gepubliceerd door de American Chemical Society in het tijdschrift Environmental Science & Technology, wassen Amerikaanse huishoudens dagelijks 808 biljoen microbeads uit. Bij de recyclingfabriek komen 8 biljoen microbeads rechtstreeks in waterwegen terecht. Dit is genoeg om 300 tennisbanen te dekken.
Hoewel de meeste microbeads van recyclingfabrieken niet direct in waterbronnen terechtkomen, hebben de kleine plastic stukjes een duidelijk pad dat uiteindelijk in rivieren en meren terechtkomt. De resterende 800 biljoen microbeads komen terecht in slib, dat later als meststof wordt toegepast op gras en grond, waar de microbeads via afvloeiing in waterbronnen kunnen komen.
Hoeveel schade kunnen microbeads aanrichten aan het milieu?
Eenmaal in het water komen microbeads vaak in de voedselketen terecht, omdat ze meestal even groot zijn als visseneieren, voedsel voor veel zeeleven. Volgens een 2013-studie zien meer dan 250 soorten zeedieren microbeads aan voor voedsel, waaronder vissen, schildpadden en meeuwen.
Wanneer ze worden ingenomen, ontnemen microbeads dieren niet alleen essentiële voedingsstoffen, maar kunnen ze ook hun spijsverteringskanaal binnendringen, pijn veroorzaken, voorkomen dat ze eten en uiteindelijk tot de dood leiden. Bovendien trekt het plastic in de microbeads giftige chemicaliën aan en absorbeert ze, zodat ze giftig zijn voor dieren in het wild die ze binnenkrijgen.
Hoe gaat de wereld om met het microbead-probleem?
Volgens een studie gepubliceerd door de American Chemical Society is de beste methode om besmetting met microbeads te voorkomen, het verwijderen van microbeads uit voedsel.
In 2015 hebben de Verenigde Staten een verbod aangenomen op het gebruik van plastic microbeads in zeep, tandpasta en lichaamswassingen. Sinds president Barack Obama de wet ondertekende, hebben grote bedrijven zoals Unilever, Procter & Gamble, Johnson & Johnson en L'Oréal beloofd het gebruik van microbeads in hun producten te elimineren, maar het is onduidelijk of alle merken deze belofte zijn nagekomen .
Daarna riepen leden van het Britse parlement op tot producten met microbeads. Canada heeft een soortgelijke wet uitgevaardigd als de VS, die het land verplichtte om alle producten met microbeads tegen 1 juli 2018 te verbieden.
Wetgevers zijn echter niet op de hoogte van alle producten die microbeads bevatten, waardoor een maas in het Amerikaanse verbod ontstaat waardoor fabrikanten bepaalde producten met microbeads kunnen blijven verkopen, waaronder wasmiddelen, zandstraalmaterialen en cosmetica.
Hoe kan ik de vervuiling door microbolletjes helpen bestrijden?
Het antwoord is simpel: stop met het gebruiken en kopen van producten die microbeads bevatten.
U kunt zelf controleren of het product microbeads bevat. Zoek naar de volgende ingrediënten op het etiket: polyethyleen (PE), polypropyleen (PP), polyethyleentereftalaat (PET), polymethylmethacrylaat (PMMA) en nylon (PA).
Als je exfoliërende producten wilt, zoek dan naar natuurlijke exfolianten zoals haver, zout, yoghurt, suiker of koffiedik. Daarnaast kun je een cosmetisch alternatief voor microbeads proberen: kunstzand.
Als je al producten met microbeads in huis hebt, gooi deze dan niet zomaar weg, anders komen de microbeads van de vuilstort alsnog in de waterafvoer terecht. Een mogelijke oplossing is om ze terug te sturen naar de fabrikant.