Definitie van nachtmerries

Het is een slaapstoornis bij het kind dat midden in de nacht opstaat, begint te huilen en snikken. Het is dan ook erg zorgelijk voor ouders. Het is een parasomnia (para: naast, en somnia: slaap), motorisch of psychomotorisch gedrag dat optreedt tijdens het slapen, in slaap vallen of wakker worden,

En waar de persoon niet of niet volledig op de hoogte is van wat hij doet.

Nachtelijke paniekaanvallen komen vaak voor vóór de leeftijd van 6 jaar en zijn gekoppeld aan de rijping van de slaap, het vaststellen van slaapfasen en de installatie van slaap / waakritmes bij kinderen.

Symptomen van nachtmerries

Nachtangst manifesteert zich aan het begin van de nacht, tijdens de slaap en tijdens langzame, diepe slaap.

Plotseling (het begin is brutaal), het kind

– Rechtzetten,

- Open je ogen.

– Hij begint te schreeuwen, huilen, snikken, schreeuwen (we hebben het over een Hitchcockiaanse gehuil!)

– Hij lijkt angstaanjagende dingen te zien.

– Hij is niet echt wakker en we kunnen hem niet wakker maken. Als zijn ouders ze proberen te troosten, lijkt hij ze niet te horen, integendeel, het kan zijn angst vergroten en een ontsnappingsreflex veroorzaken. Hij lijkt ontroostbaar.

– Hij is bezweet,

- Het is rood,

– Zijn hartslagen worden versneld,

– Zijn ademhaling wordt versneld,

– Hij kan onbegrijpelijke woorden spreken,

– Hij kan worstelen of een defensieve houding aannemen.

– Het presenteert manifestaties van angst, terreur.

Daarna, na 1 tot 20 minuten,

– De crisis eindigt snel en plotseling.

– Hij herinnert zich de volgende dag niets (geheugenverlies).

De meeste kinderen met nachtmerries hebben meer dan één episode, bijvoorbeeld één episode per maand gedurende één tot twee jaar. Nachtelijke paniekaanvallen die elke nacht voorkomen, zijn zeldzaam.

Risicofactoren en risicofactoren voor nachtmerries

– Mensen die risico lopen zijn kinderen van 3 tot 6 jaar oud, een leeftijd waarop bijna 40% van de kinderen nachtmerries vertoont, met een iets hogere frequentie voor jongens. Ze kunnen beginnen bij 18 maanden en de frequentiepiek ligt tussen 3 en 6 jaar.

– Er is een factor van genetische aanleg tot nachtelijke paniekaanvallen. Het komt overeen met een genetische aanleg voor gedeeltelijk ontwaken in diepe, langzame slaap. Dit verklaart waarom andere parasomnia naast elkaar kunnen bestaan, zoals slaapwandelen of somniloquia (praten tijdens de slaap).

Risicofactoren voor nachtelijke paniekaanvallen:

Bepaalde externe factoren kunnen nachtelijke paniekaanvallen bij gepredisponeerde kinderen accentueren of uitlokken:

– Vermoeidheid,

- Slaaptekort,

– De onregelmatigheid van de slaapuren,

– De lawaaierige omgeving tijdens de slaap,

- Koorts,

– Ongewone lichamelijke inspanning (nachtsport)

– Bepaalde geneesmiddelen die inwerken op het centrale zenuwstelsel.

- Slaapapneu.

Preventie van nachtmerries

Nachtangst voorkomen is niet per se mogelijk omdat er een genetische aanleg bestaat en het meestal een normaal stadium van slaaprijping is.

– We kunnen echter inspelen op de risicofactoren, met name het gebrek aan slaap. Dit zijn de slaapbehoeften van kinderen op basis van hun leeftijd:

– 0 tot 3 maanden: 16 tot 20 uur / 24 uur.

– 3 tot 12 maanden: 13 tot 14 uur / 24 uur

– 1 tot 3 jaar: 12 tot 13 uur / 24u

– 4 tot 7 jaar: 10 tot 11 uur / 24 uur

– 8 tot 11 jaar: 9 tot 10 uur / 24 uur

– 12 tot 15 jaar: 8 tot 10 uur / 24u

Bij beperkte slaapduur is het mogelijk om het kind dutjes aan te bieden, wat een gunstig effect kan hebben.

– Beperk de tijd voor de schermen.

Tv-schermen, computers, tablets, videogames, telefoons zijn belangrijke bronnen van slaaptekort bij kinderen. Het lijkt daarom belangrijk om het gebruik ervan aanzienlijk te beperken en vooral 's avonds te verbieden om kinderen voldoende en goed te laten slapen.