Grenzeloos Rusland is rijk aan verbazingwekkende bezienswaardigheden, waaronder natuurlijke anomalieën. De noordelijke Oeral staat bekend om zijn prachtige en mysterieuze plek genaamd het Manpupuner-plateau. Hier is een geologisch monument - verweringspilaren. Deze ongewone stenen sculpturen zijn een symbool geworden van de Oeral.
Zes stenen beelden staan op dezelfde lijn, op korte afstand van elkaar, en de zevende is dichtbij. Hun hoogte is van 30 tot 42 meter. Het is moeilijk voor te stellen dat hier 200 miljoen jaar geleden bergen waren, en geleidelijk aan werden ze vernietigd door de natuur - de brandende zon, sterke wind en stortbuien ondermijnden het Oeralgebergte. Dit is waar de naam "pilaren van verwering" vandaan komt. Ze zijn samengesteld uit harde sericiet-kwartsieten, waardoor ze tot op de dag van vandaag kunnen overleven.
Talloze legendes worden geassocieerd met deze plek. In oude heidense tijden waren de pilaren de voorwerpen van aanbidding van het Mansi-volk. Het beklimmen van Manpupuner werd als een doodzonde beschouwd en alleen sjamanen mochten hier komen. De naam Manpupuner is vertaald uit de Mansi-taal als "een kleine berg afgoden".
Een van de vele legendes zegt dat ooit de stenen beelden mensen waren van een stam van reuzen. Een van hen wilde trouwen met de dochter van de Mansi-leider, maar werd geweigerd. De reus was beledigd en besloot in een vlaag van woede het dorp aan te vallen waar het meisje woonde. Maar toen ze het dorp naderden, werden de aanvallers door de broer van het meisje in gigantische rotsblokken veranderd.
Een andere legende spreekt van kannibaalreuzen. Ze waren angstaanjagend en onoverwinnelijk. De reuzen trokken naar de Oeral om de Mansi-stam aan te vallen, maar de lokale sjamanen riepen de geesten op en veranderden de vijanden in stenen. De laatste reus probeerde te ontsnappen, maar ontsnapte niet aan een verschrikkelijk lot. Hierdoor is de zevende steen verder weg dan de andere.
Een mysterieuze plek met eigen ogen zien is niet zo eenvoudig. Je pad loopt door de ziedende rivieren, door de dove taiga, met harde wind en ijskoude regen. Deze wandeling is zelfs voor ervaren wandelaars moeilijk. Meerdere keren per jaar kunt u per helikopter het plateau bereiken. Deze regio behoort tot het Pechoro-Ilychsky-reservaat en voor een bezoek is een speciale vergunning vereist. Maar het resultaat is zeker de moeite waard.