Syncope - oorzaken, typen, diagnostiek, eerste hulp, preventie

Bewezen inhoud

Syncope is een kortdurend verlies van bewustzijn, gevoel en bewegingsvermogen als gevolg van onvoldoende zuurstofvoorziening van de hersenen geassocieerd met ischemie. Pijn, angst of het zien van bloed kan ook een andere oorzaak zijn van flauwvallen. Het gaat meestal gepaard met een bleek gezicht en cyanose van de lippen.

Wat is flauwvallen?

Syncope is een aandoening die wordt gekenmerkt door een kortdurend bewustzijnsverlies als gevolg van onvoldoende zuurstoftoevoer naar de hersenen. Flauwvallen duurt meestal enkele seconden tot enkele minuten, sommigen beschrijven het gevoel als "duisternis voor de ogen". Flauwvallen wordt meestal voorafgegaan door symptomen zoals:

1. bleek gezicht
2. sinica warg,
3. koud zweet op het voorhoofd en de slapen.

In de meeste gevallen zou flauwvallen geen probleem moeten zijn, vooral als er geen andere medische aandoeningen achter zitten. Een indicatie voor een doktersbezoek is flauwvallen dat meer dan eens per maand optrad. Bij dergelijke personen moeten cardiale oorzaken die het risico op overlijden verhogen, worden uitgesloten. Het risico op flauwvallen neemt sterk toe bij mensen ouder dan 70 jaar.

De oorzaken van flauwvallen

Er kunnen momenten zijn waarop flauwvallen optreedt zonder duidelijke reden. Het kan echter door veel factoren worden veroorzaakt, waaronder:

1. sterke emotionele ervaringen,
2. angst,
3. lage bloeddruk,
4. ernstige pijn,
5. uitdroging,
6. lage bloedsuikerspiegel
7. langdurig verblijf in een staande positie,
8. te snel opstaan,
9. lichamelijke activiteit uitoefenen bij hoge temperatuur,
10. overmatig alcoholgebruik,
11. drugs gebruiken,
12. overmatige inspanning bij het passeren van ontlasting,
13. sterke hoest,
14. aanvallen
15. snelle en oppervlakkige ademhaling.

Naast de bovengenoemde oorzaken, kunnen medicijnen die u gebruikt ook het risico op flauwvallen vergroten. Preparaten die worden gebruikt bij de behandeling van hoge bloeddruk, evenals antidepressiva en anti-allergische middelen, zijn van bijzonder belang. In de groep patiënten die een bijzonder risico lopen om flauw te vallen, zijn er patiënten met diabetes, aritmie en die lijden aan angstaanvallen en hartblokkades.

Soorten syncope

Er zijn verschillende soorten syncope:

1. orthostatische syncope: dit zijn herhaalde episodes waarin de bloeddruk daalt tijdens het staan. Dit type syncope kan worden veroorzaakt door problemen met de bloedsomloop;
2. Reflex syncope: In dit geval voorziet het hart de hersenen korte tijd niet van voldoende bloed. De reden voor de vorming is een onjuiste impulsoverdracht door de reflexboog, die op zijn beurt een fragment van het zenuwstelsel is. Na zo'n flauwte kan de persoon normaal functioneren, weet wat er is gebeurd en beantwoordt logisch de gestelde vragen;
3. flauwvallen geassocieerd met ziekten van de cerebrale vaten,
4. flauwvallen door hartritmestoornissen.

De meest voorkomende zijn reflexsyncope, ook wel neurogene syncope genoemd. Dit type syncope is gebaseerd op een reflexreactie die vasodilatatie of bradycardie veroorzaakt. Ze komen het meest voor bij jonge mensen die niet geassocieerd zijn met organische hartaandoeningen. Reflexsyncope kan ook optreden bij ouderen of mensen met organische hartaandoeningen, bijv. aortastenose of na een hartinfarct. Symptomen van dit type flauwvallen zijn onder meer:

1. geen symptomen van organische hartziekte;
2. flauwvallen door een onverwachte stimulus als gevolg van langdurig staan,
3. flauwvallen tijdens een verblijf in een overvolle warme kamer,
4. flauwvallen wanneer u uw hoofd draait of als gevolg van druk op het gebied van de halsslagader,
5. flauwvallen tijdens of na een maaltijd.

Dit type syncope wordt gediagnosticeerd op basis van een gedetailleerde medische geschiedenis met de patiënt, waarbij de omstandigheden van de syncope worden bepaald. Als het lichamelijk onderzoek en het ECG-resultaat normaal zijn, zijn geen verdere diagnostische tests vereist.

Syncope – diagnose

Eenmalig flauwvallen bij een patiënt in goede algemene toestand vereist geen medische tussenkomst. Een indicatie voor een medisch bezoek zijn situaties waarin de patiënt dergelijke episodes niet eerder heeft meegemaakt, maar meerdere keren verzwakt. Dan zal het nodig zijn om de oorzaak van deze aandoening te bepalen. De arts moet worden geïnformeerd over de omstandigheden waaronder het flauwvallen is opgetreden (wat is er gedaan, wat was de toestand van de patiënt). Daarnaast is informatie over vroegere ziekten en eventuele medicijnen die u gebruikt, zowel op recept als vrij verkrijgbaar, belangrijk. Afhankelijk van de uitslag van het medisch onderzoek zal de arts aanvullende onderzoeken laten doen (bijv. bloedonderzoek op bloedarmoede). Testen op hartaandoeningen wordt ook vaak gedaan, bijvoorbeeld:

1. ECG-test - registratie van de elektrische activiteit van het hart,
2. hartecho - toont een bewegend beeld van het hart,
3. EEG-test – het meten van de elektrische activiteit van de hersenen,
4. Holtertest – het hartritme bewaken met een draagbaar apparaat dat 24 uur per dag werkt.

De moderne methode die wordt gebruikt om het werk van het hart te controleren, is: ILR-aritmierecorderdie onder de huid op de borst wordt geïmplanteerd. Het is kleiner dan een luciferdoosje en heeft geen draden om het met het hart te verbinden. U moet zo'n recorder dragen totdat u voor het eerst flauwvalt. Het ECG-record wordt sequentieel uitgelezen met behulp van een speciale kop. Dit maakt het mogelijk om te bepalen wat de oorzaak was van het flauwvallen.

Waarover moet de arts nog meer worden geïnformeerd tijdens het gesprek?

1. vertel uw arts over de symptomen die voorafgingen aan het flauwvallen en de symptomen die optraden nadat u weer bij bewustzijn was gekomen (bijv. duizeligheid, misselijkheid, hartkloppingen, ernstige angst);
2. informeren over bestaande hartaandoeningen of de ziekte van Parkinson;
3. vermeld ook gevallen van plotselinge familiesterfte als gevolg van hartaandoeningen;
4. Vertel het uw arts als dit de eerste keer is dat u flauwvalt of als u in het verleden dergelijke episodes heeft gehad.

Eerste hulp bij flauwvallen

In welke gevallen is dringende medische hulp nodig tijdens een flauwvallen?

– de patiënt ademt niet,

– de patiënt komt enkele minuten niet weer bij bewustzijn,

– de patiënte is zwanger,

– de zieke heeft bij een val verwondingen opgelopen en bloedt,

– de patiënt lijdt aan diabetes,

Pijn op de borst hebben

– het hart van de patiënt klopt onregelmatig,

– de patiënt kan de ledematen niet bewegen,

– u moeite heeft met spreken of zien,

- convulsies verschenen,

– de patiënt kan het werk van zijn blaas en darmen niet beheersen.

Behandeling van syncope hangt af van de diagnose die door de arts wordt gesteld. Als geen andere aandoening de syncope veroorzaakt, is behandeling over het algemeen niet nodig en is de prognose op lange termijn goed.

Eerste hulp

Als je flauwvalt, leg dan je hoofd op je rug met je hoofd naar achteren gekanteld, een kussen of een opgerolde deken onder je rug. Je moet hem van frisse lucht voorzien door de knopen van kledingstukken los te maken, zoals: kraag, stropdas, riem. Je kunt koud water op je gezicht sprenkelen, het inwrijven met alcohol of een wattenstaafje bevochtigd met ammoniak op een flauwgevallen geur doen. De stroom van bloed naar de hersenen maakt het gemakkelijker om de benen van een flauwgevallen persoon op te tillen.

Als u flauwvalt of flauwvalt, geef dan niets te drinken omdat u dan kunt stikken. Nadat de patiënt weer bij bewustzijn is gekomen, moet hij enige tijd blijven liggen. Pas later kan hem koffie of thee worden geserveerd.

BELANGRIJK!

1. een patiënt die flauwvalt, mag geen eten of drinken krijgen;
2. de patiënt mag geen eigen medicijnen krijgen (inclusief neusdruppels);
3. giet geen koud water over een flauwvallende persoon, omdat dit een schok kan veroorzaken; het is de moeite waard om zijn gezicht en nek af te vegen met een handdoek gedrenkt in koud water.

Flauwvallen - preventie

Onder de methoden om syncope te voorkomen als gevolg van aandoeningen van de zelfregulatie van de spanning van bloedvaten, worden de volgende genoemd:

1. veel drinken,
2. verhoging van het gehalte aan elektrolyten en zout in de voeding,
3. uitvoering van matige lichamelijke activiteit (bijv. zwemmen),
4. slapen met het hoofd boven het lichaam,
5. het uitvoeren van orthostatische training, waarbij u tegen een muur moet staan ​​(een dergelijke oefening moet 1-2 keer per dag gedurende minimaal 20 minuten worden uitgevoerd).

Belangrijk! Als u zich zwak voelt en op het punt staat flauw te vallen, ga dan zitten of liggen (uw benen moeten hoger zijn dan uw hoofd). Vraag iemand om even bij je te komen zitten.

Flauwvallen - lees er meer over