Herken de epileptische aanval

Omdat epilepsie wordt veroorzaakt door abnormale elektrische activiteit in neuronen, kunnen aanvallen elke door de hersenen gecoördineerde functie beïnvloeden. Tekenen en symptomen van aanvallen kunnen zijn:

• Perioden van bewustzijnsverlies of veranderd bewustzijn. Soms blijven de ogen open, met een vaste blik: de persoon reageert niet meer.
• Plotselinge val van de persoon zonder duidelijke reden.
• In sommige gevallen convulsies: langdurige en onwillekeurige spiersamentrekkingen van de armen en benen.
• Soms getransformeerde waarnemingen (smaak, geur, enz.).
• Luide ademhaling.
• De persoon wordt bang zonder duidelijke reden; ze kan zelfs in paniek raken of boos worden.
• Soms gaat een aura aan de aanval vooraf. De aura is een gewaarwording die van persoon tot persoon verschilt (een reukhallucinatie, een visueel effect, een déjà vu, enz.). Het kan zich manifesteren door prikkelbaarheid of rusteloosheid. In sommige gevallen kan de patiënt deze typische aura-sensaties herkennen en als hij tijd heeft, gaan liggen om een ​​val te voorkomen.

In de meeste gevallen heeft een persoon met epilepsie de neiging om elke keer hetzelfde type aanval te krijgen, dus de symptomen zullen van episode tot episode vergelijkbaar zijn.

Het is noodzakelijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen als een van de volgende situaties zich voordoet:

• De stuiptrekking duurt meer dan vijf minuten.
• De ademhaling of de bewustzijnsstaat keert niet terug nadat de aanval voorbij is.
• Onmiddellijk volgt een tweede stuiptrekking.
• De patiënt heeft hoge koorts.
• Hij voelt zich uitgeput.
• De persoon is zwanger.
• De persoon heeft suikerziekte.
• De persoon raakte gewond tijdens de aanval.
• Dit is de eerste epileptische aanval.

Mensen lopen risico

• Mensen met een familiegeschiedenis van epilepsie. Erfelijkheid kan een rol spelen bij verschillende vormen van epilepsie.
• Mensen die een hersentrauma hebben opgelopen als gevolg van een zware slag, beroerte, meningitis, etc. lopen iets meer risico.
• Epilepsie komt vaker voor in de kindertijd en na de leeftijd van 60 jaar.
• Mensen met dementie (bijv. de ziekte van Alzheimer). Dementie kan het risico op epilepsie bij oudere mensen verhogen.
• Mensen met een herseninfectie. Infecties zoals meningitis, die een ontsteking van de hersenen of het ruggenmerg veroorzaakt, kunnen het risico op epilepsie verhogen.

Diagnostisch

De arts zal de symptomen en medische geschiedenis van de patiënt beoordelen en verschillende tests uitvoeren om epilepsie te diagnosticeren en de oorzaak van de aanvallen te bepalen.

Neurologisch onderzoek. De arts zal het gedrag, de motoriek, de mentale functie en andere factoren van de patiënt beoordelen die het type epilepsie zullen bepalen.

Bloedtesten. Er kan een bloedmonster worden genomen om te zoeken naar tekenen van infecties, genetische mutaties of andere aandoeningen die verband kunnen houden met epileptische aanvallen.

De arts kan ook tests voorstellen om afwijkingen in de hersenen op te sporen, zoals:

• Het elektro-encefalogram. Het is de meest gebruikte test om epilepsie te diagnosticeren. Bij deze test plaatsen artsen elektroden op de hoofdhuid van de patiënt die de elektrische activiteit van de hersenen registreren.
• Een scanner.
• Een tomografie. Een tomografie maakt gebruik van röntgenstralen om beelden van de hersenen te krijgen. Het kan afwijkingen aan het licht brengen die epileptische aanvallen kunnen veroorzaken, zoals tumoren, bloedingen en cysten.
• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Een MRI kan ook laesies of afwijkingen in de hersenen detecteren die epileptische aanvallen kunnen veroorzaken.
• Positronemissietomografie (PET). PET gebruikt kleine hoeveelheden radioactieve stoffen die in een ader worden geïnjecteerd om actieve delen van de hersenen te bekijken en afwijkingen op te sporen.
• Geautomatiseerde Single Photon Emission Tomography (SPECT). Dit type test wordt voornamelijk gebruikt als de MRI en EEG de oorsprong van de aanvallen in de hersenen niet hebben geïdentificeerd.
• Neuropsychologische tests. Met deze tests kan de arts de cognitieve prestaties beoordelen: geheugen, vloeiendheid, enz. En bepalen welke hersengebieden zijn aangetast.