De medulla oblongata, ook wel de langwerpige medulla genoemd, maakt deel uit van de hersenstam, behoort tot het centrale zenuwstelsel en speelt een essentiële rol bij overlevingsfuncties.

Positie. De medulla oblongata vormt het onderste deel van de hersenstam. De laatste ontstaat onder de hersenen in de schedeldoos en gaat door het occipitale foramen om zich bij het bovenste deel van het wervelkanaal te voegen, waar het zal worden verlengd door het ruggenmerg (1). De hersenstam bestaat uit drie delen: de middenhersenen, de brug en de medulla oblongata. Deze laatste bevindt zich dus tussen de brug en het ruggenmerg.

Interne structuur. De hersenstam, inclusief de medulla oblongata, bestaat uit een grijze substantie omgeven door een witte substantie. Binnen deze witte stof bevinden zich ook grijze stofkernen waaruit 10 van de 12 hersenzenuwen tevoorschijn komen (2). Onder de laatste komen de trigeminuszenuwen, abducente zenuwen, gezichtszenuwen, vestibulocochleaire zenuwen, glossofaryngeale zenuwen, vaguszenuwen, accessoire zenuwen en hypoglossale zenuwen geheel of gedeeltelijk uit de medulla oblongata. Andere motorische en sensorische zenuwvezels worden ook gevonden in de structuur van de medulla oblongata in de vorm van uitsteeksels zoals piramides of olijven (2).

Externe structuur. Het achterste oppervlak van de medulla oblongata en de brug vormen de voorwand van de vierde ventrikel, een holte waarin cerebrospinale vloeistof circuleert.

Passage van motorische en sensorische paden. De medulla oblongata vormt een doorgangsgebied voor vele motorische en sensorische paden.

Cardiovasculair centrum. De medulla oblongata speelt een essentiële rol bij de hartregulatie. Het moduleert de frequentie en kracht van de samentrekkingen van het hart. Het moduleert ook de bloeddruk door de diameter van bloedvaten te beïnvloeden (2).

Ademhalingscentrum. De medulla oblongata initieert en moduleert het ademhalingsritme en de amplitude (2).

Andere functies van de medulla oblongata. Andere rollen worden geassocieerd met de medulla oblongata zoals slikken, speekselvloed, hikken, braken, hoesten of niezen (2).

Bulbair syndroom verwijst naar de verschillende pathologieën die de medulla oblongata aantasten. Ze kunnen van degeneratieve, vasculaire of tumoroorsprong zijn.

Beroerte. Cerebrovasculair accident, of beroerte, manifesteert zich door obstructie, zoals de vorming van bloedstolsels of het scheuren van een cerebraal bloedvat.3 Deze aandoening kan de functies van de medulla oblongata beïnvloeden.

Hoofd trauma. Het komt overeen met een schok aan de schedel die hersenbeschadiging kan veroorzaken. (4)

Ziekte van Parkinson. Het komt overeen met een neurodegeneratieve ziekte, waarvan de symptomen in het bijzonder een tremor in rust zijn, of een vertraging en vermindering van het bewegingsbereik. (5)

Multiple sclerose. Deze pathologie is een auto-immuunziekte van het centrale zenuwstelsel. Het immuunsysteem valt de myeline aan, het omhulsel dat de zenuwvezels omgeeft en veroorzaakt ontstekingsreacties. (6)

Tumoren van de medulla oblongata. In de medulla oblongata kunnen goedaardige of kwaadaardige tumoren ontstaan. (7)

trombolyse. Deze behandeling wordt gebruikt bij een beroerte en bestaat uit het opbreken van de trombi of bloedstolsels met behulp van medicijnen.

Medicijnen. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie, kunnen verschillende behandelingen worden voorgeschreven, zoals ontstekingsremmende medicijnen.

Chirurgische behandeling. Afhankelijk van het type pathologie dat wordt gediagnosticeerd, kan chirurgische ingreep worden uitgevoerd.

Chemotherapie, radiotherapie. Afhankelijk van het stadium van de tumor kunnen deze behandelingen worden voorgeschreven.

Fysiek onderzoek. Eerst wordt een klinisch onderzoek uitgevoerd om de door de patiënt waargenomen symptomen te observeren en te beoordelen.

Medische beeldvorming examen. Om hersenstamschade vast te stellen, kan met name een cerebrale en spinale CT-scan of een cerebrale MRI worden uitgevoerd.

biopsie. Dit onderzoek bestaat uit een steekproef van cellen.

Lumbale punctie. Met dit onderzoek kan het hersenvocht worden geanalyseerd.

Thomas Willis is een Engelse arts die wordt beschouwd als een van de pioniers van de neurologie. Hij was een van de eersten die een concrete beschrijving van de hersenen presenteerde, met name door zijn verhandeling cerebrale anatoom. (8)