Osteosclerose is een toename, gelokaliseerd of diffuus, in botdichtheid. De diagnose is meestal gebaseerd op symptomen en een reeks röntgenonderzoeken. De meest voorkomende symptomen zijn botfragiliteit, morfologische afwijkingen en bloedafwijkingen. Er is geen behandeling voor osteosclerose, die over het algemeen onomkeerbaar is, maar een dieet en regelmatige lichaamsbeweging kunnen het ontstaan ​​en de ontwikkeling ervan voorkomen. 

Definitie

Osteosclerose wordt gekenmerkt door verdikking van het trabeculaire bot, wat resulteert in een verhoogde botdichtheid. Ook wel poreus bot genoemd, trabeculair bot is het centrale deel van de botten. Het bestaat uit overspanningen in de vorm van platen of kolommen die met elkaar zijn verbonden en omgeven door weefsel bestaande uit vetten en stamcellen, en sterk gevasculariseerd. Het sponsachtige bot vertegenwoordigt slechts 20% van het volwassen skelet, het vormt voornamelijk de kleine botten (wervels).

Types

Er zijn twee soorten osteosclerose:

• Gelokaliseerd, ter hoogte van een klein deel van het skelet;
• Diffuus, wanneer het een groot deel van het skelet aantast (bijvoorbeeld de hele wervelkolom).

Oorzaken

Botlaesies

Osteosclerose kan optreden als reactie op botbeschadiging zoals een botbreuk, botontsteking, botkanker of artrose.

osteopetrose

Osteopetrose is de meest bekende vorm van osteoclerose. Osteopetrose is een zeldzame erfelijke ziekte die voornamelijk wordt veroorzaakt door disfunctie van osteoclasten, de cellen die verantwoordelijk zijn voor het vernietigen van oud bot. Omdat het lichaam geen oude botcellen recyclet, leidt dit tot een verhoogde botdichtheid en een veranderde botvorm. Er zijn verschillende vormen van osteopetrose die in verloop variëren van overlijden in utero tot de vorm die volledig asymptomatisch blijft.

Botdysplasieën

Osteosclerose kan optreden tijdens botdysplasie, een ontwikkelingsstoornis van het bot die resulteert in een afwijking in vorm, volume of functie. Botdysplasie kan de botten van de schedel, het gezicht, de lange botten van het lichaam of het hele skelet aantasten. 

Osteosclerose kan zich ook manifesteren in de context van bredere pathologieën waarbij ook botdysplasie betrokken is, in het bijzonder hyperostose (ziekte van Caffey, melorheositis), syndroom van Worth, hyperostotische Lenz-Majewski-dwerggroei, ziekte van Pyle, ziekte van Engelmann of pycnodysostose, een pathologie die wordt gekenmerkt door osteosclerose van de skelet, kleine gestalte en botfragiliteit.

Metabole ziekten

Osteosclerose kan zich ook manifesteren bij bepaalde stofwisselingsziekten zoals:

• Vergiftiging met lood, arseen, beryllium of bismut;
• Een overmatige hoeveelheid vitamine A en D;
• Osteosclerose geassocieerd met hepatitis C-virus;
• Fluorose, een pathologie die verband houdt met een teveel aan fluoriden;
• Pseudohypoparathyreoïdie, een groep van zeer zeldzame ziekten die wordt gekenmerkt door een defect in de expressie van bijschildklierhormoon, een hormoon dat het calciumgehalte in het bloed regelt;
• Osteomalacie, een gegeneraliseerde osteopathie bij volwassenen, voornamelijk gekoppeld aan vitamine D-tekort en gekenmerkt door een defect in botmineralisatie;
• Nierfalen;
• Rachitis, ziekten die worden gekenmerkt door onvoldoende verkalking van botten en kraakbeen en als gevolg van vitamine D- en calciumtekort.

   

Andere oorzaken

Osteosclerose kan zich in andere gevallen manifesteren:

• Ioniserende straling of intraveneuze drugsvergiftiging;
• Lymfomen
• Leukemieën;
• Sarcoïdose, een systemische ontstekingsziekte met onbekende oorzaak; 
• de ziekte van Paget, een goedaardige, gelokaliseerde botziekte die wordt gekenmerkt door versnelde botombouw;
• Bepaalde kankers van het bloed (ziekte van Vaquez) of van het ruggenmerg (myelofibrose);
• bloedarmoede;
• Osteomyelitis, een infectie van het bot die meestal wordt veroorzaakt door bacteriën;

Diagnostisch

De diagnose is meestal gebaseerd op symptomen en een reeks röntgenonderzoeken:

• Conventionele radiologie maakt het mogelijk om dichte en misvormde botten te markeren;
• Computertomografie maakt het mogelijk om mogelijke zenuwcompressies in de schedel te diagnosticeren;
• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) meet de activiteit van het beenmerg;
• Botscintigrafie kan de dichtste gebieden identificeren die op de afbeeldingen ondoorzichtiger lijken.

In sommige gevallen kunnen bloedonderzoeken en bloedstollingstesten nodig zijn om een ​​diagnose te stellen. Osteosclerose kan op alle leeftijden voorkomen, zowel bij mannen als bij vrouwen.

Osteosclerose kan asymptomatisch zijn, maar het kan ook leiden tot de ontwikkeling van verschillende symptomen, afhankelijk van de oorzaak.

Botfragiliteit

De verdikking van de botten verzwakt de botstructuur, de botten breken gemakkelijker.

Morfologische afwijkingen

Wanneer het een genetische oorsprong heeft, kan osteosclerose een afwijking in de botgroei veroorzaken die morfologische vervorming van de botstructuren veroorzaakt (prominent voorhoofd; groeiachterstand; toename van het volume van de schedel, handen of voeten, enz. .)

Bloedafwijkingen

De toename van de botdichtheid leidt tot een afname van de hoeveelheid beenmerg, wat kan leiden tot een verminderde productie van bloedcellen, wat kan leiden tot bloedarmoede (veroorzaakt ernstige vermoeidheid), infecties of bloedingen.

Verhoogde intracraniale druk

Wanneer osteosclerose de botten van de schedel aantast, vooral bij sommige osteopetrose, kan dit leiden tot verhoogde intracraniale druk en samendrukking van de hersenzenuwen, wat gezichtsverlamming, verminderd gezichtsvermogen en/of gehoor veroorzaakt.

Er is geen behandeling voor osteosclerose, die meestal onomkeerbaar is. Het is echter mogelijk om te overwegen:

• Het nemen van corticosteroïden om de botten te versterken;
• Beenmergtransplantatie voor osteopetrose die zich manifesteert in de kindertijd;
• Plastische chirurgie om ernstige botafwijkingen te corrigeren, vooral van het gezicht en de kaak.

Bovendien moeten fracturen, bloedarmoede, bloedingen, tekorten (calcium en vitamine) en infecties geval per geval worden behandeld. Afvallen helpt de belasting van de botten te beperken. 

Dieet

Vitamine- en calciumtekorten kunnen worden voorkomen met diëten op basis van:

• Voedingsmiddelen die rijk zijn aan calcium: zuivelproducten, groene groenten, bepaalde soorten fruit, noten en ingeblikte vis zoals sardines;
• Voedingsmiddelen rijk aan vitamine D zoals vette vis, eieren en lever

Lichamelijke activiteit

Gewichtdragende oefeningen zoals wandelen, hardlopen, dansen, balspelen en stevig wandelen worden in verband gebracht met een verminderd risico op osteoporose. Krachttraining is ook nuttig. Ten slotte verbeteren yoga en pilates kracht en balans.