Sommige vrouwen besluiten hun anticonceptie onder controle te houden door gebruik te maken van zogenaamde natuurlijke methoden

Natuurlijke anticonceptie is tegengesteld aan de zogenaamde "conventionele" anticonceptiemethoden, dat wil zeggen methoden die werken dankzij de werking van hormonen (zoals de pil of het implantaat), koper (zoals het spiraaltje, vaak "IUD" genoemd) of zelfs met een condoom. Deze methoden, waarvoor geen medisch consult nodig is, kunnen direct thuis worden toegepast. Er zijn verschillende redenen waarom vrouwen natuurlijke anticonceptie gebruiken.

Meestal wordt deze beslissing gemotiveerd door een afwijzing van zogenaamde klassieke methoden zoals de pil, omdat ze geen hormonen meer willen nemen en last hebben van de bijwerkingen van de laatste. Natuurlijke methoden zijn echter veel minder effectief dan het spiraaltje of de pil. Er zijn in feite veel meer ongewenste zwangerschappen met deze anticonceptiemethoden dan met de methoden die worden erkend en aanbevolen door de medische wereld. Voor vrouwen die de pil niet meer willen slikken, kan bijvoorbeeld het koperspiraaltje een goed hormoonvrij en zeer effectief alternatief zijn. Er zijn 4 belangrijke natuurlijke anticonceptiemethoden, die hieronder worden vermeld.

Deze anticonceptiemethode dankt zijn naam aan Kyusaku Ogino, een Japanse chirurg en gynaecoloog. Het bestaat uit het niet hebben van seks op de dagen dat de vrouw het vruchtbaarst is. Tijdens elke menstruatiecyclus zijn er inderdaad een paar dagen waarop de kans op zwangerschap groter is, wat overeenkomt met de pre-ovulatoire periode (dus vóór de eisprong).

Deze methode vereist dat men vooraf meerdere cycli heeft bestudeerd om te kunnen bepalen in welke periode men het meest vruchtbaar is. Daarom moet u elke maand een zeer regelmatige cyclus hebben en uw ovulatieperiode zorgvuldig noteren. Deze parameters maken deze methode het minst betrouwbaar. Dit komt omdat het risico op zwangerschap relatief hoog is tijdens het gebruik ervan. Bovendien kan het behoorlijk beperkend zijn, omdat het elke maand een periode van onthouding vereist.

De ontwenningsmethode is om tijdens de geslachtsgemeenschap geen ejaculatie in de vagina te laten plaatsvinden. Alvorens te genieten, moet de man zich daarom terugtrekken zodat het sperma niet in contact komt met de slijmvliezen en er dus een risico op bevruchting bestaat. Deze methode, die misschien betrouwbaar lijkt, is in feite niet erg effectief vanwege de moeilijkheid in de praktijk. Het houdt inderdaad in dat de man zijn verlangen en zijn opwinding perfect weet te beheersen en zijn ejaculatie onder controle moet kunnen houden.

Daarnaast kan terugtrekken frustrerend zijn voor partners: het feit dat de man zich terugtrekt aan het einde van zijn erectie kan als storend worden ervaren, en ook voor de vrouw. Daarnaast moet er ook aan worden toegevoegd dat de pre-ejaculatievloeistof, die vóór de ejaculatie wordt geproduceerd, ook sperma kan bevatten, waardoor verwijdering achteraf niet nodig is.

Als ze in de ovulatieperiode zit, dat wil zeggen de gunstigste periode voor de bevruchting, ziet de vrouw haar lichaamstemperatuur iets stijgen ten opzichte van de rest van de tijd. Dit is dan 0,2 0,5 graad hoger. Deze methode bestaat dus uit het dagelijks meten van zijn temperatuur en het elke dag registreren van de waarde, om te kunnen bepalen wanneer we ovuleren. Hier hetzelfde probleem als bij de Ogino-methode: het gaat niet alleen om het uitvoeren van een dagelijks gebaar, maar ook om regelmatige cycli. Bovendien moet worden opgemerkt dat men zelfs buiten de ovulatieperiode behoorlijk zwanger kan worden, zelfs als men minder vruchtbaar is, waardoor deze methode een onbetrouwbare manier is om een ​​mislukte zwangerschap te voorkomen. gewenst.

De laatste methode, genoemd naar een paar Australische artsen, John en Evelyn Billings, vereist minimale kennis en verdere observatie. Het bestaat uit het analyseren van de consistentie van het baarmoederhalsslijm van de vrouw. Deze stof, die in de baarmoederhals wordt geproduceerd, fungeert als een natuurlijke barrière voor sperma en voorkomt dat ze naar de baarmoeder gaan. Tijdens de ovulatieperiode is dit slijm daarom relatief poreus en laat het sperma gemakkelijk door. Omgekeerd verdikt het en belemmert het hun doorgang. Deze methode bestaat dus uit het elke ochtend aanraken van het slijm met uw vingers om de consistentie te analyseren en zo de periode van de cyclus te bepalen waarin u zich bevindt. Het grootste probleem is dat andere factoren het uiterlijk van het slijm kunnen veranderen. Net als bij de voorgaande methoden is bij deze techniek dan ook niets volledig betrouwbaar.