Zuivelproducten vinden hun oorsprong in verkrachte, lijdende en uitgebuite moeders. Stel je nu je pasgeboren baby voor.
Nadat hij zijn hele leven in de warme schoot van zijn moeder heeft doorgebracht, wordt hij op een gegeven moment verbannen naar een vreemde, koude wereld. Hij is verbaasd, gedesoriënteerd, voelt de zwaarte van zijn eigen lichaam, hij roept naar degene die al die tijd alles voor hem is geweest, wiens stem hij kent, op zoek naar troost. In de natuur, zodra het natte, glibberige pasgeboren lichaam op de grond zakt, draait de moeder zich om en begint het meteen te likken, een handeling die de ademhaling stimuleert en troost biedt. De pasgeborene heeft een natuurlijk instinct om de tepel van de moeder op te zoeken, rijk aan voedingsstoffen en rustgevend, alsof hij geruststellend is: 'Het is oké. Mam is hier. Ik ben veilig". Dit hele natuurlijke proces is volledig verstoord op commerciële boerderijen. Een pasgeboren kalf wordt direct na het passeren van het geboortekanaal door modder en ontlasting gesleept. De arbeider sleept hem bij de voet door de modder, terwijl zijn arme moeder hem verwoed achterna rent, hulpeloos, in wanhoop. Als de pasgeborene een stier blijkt te zijn, is hij een "bijproduct" voor de zuivelfabriek, die geen melk kan produceren. Ze gooien hem in een donkere hoek, waar geen beddengoed of stro is. Een korte ketting om zijn nek, deze plek zal de komende 6 maanden zijn thuis zijn totdat hij op een vrachtwagen wordt geladen en naar de slachtbank wordt gebracht. Zelfs als de staart om "hygiënische" redenen niet is afgesneden, zal het kalf er nooit mee kwispelen. Er is niets dat hem zelfs maar in de verste verte gelukkig zal maken. Zes maanden geen zon, geen gras, geen briesje, geen moeder, geen liefde, geen melk. Zes maanden "waarom, waarom, waarom?!" Hij leeft erger dan een gevangene van Auschwitz. Hij is gewoon een slachtoffer van de moderne holocaust. Ook vrouwelijke kalveren zijn gedoemd tot een ellendig bestaan. Ze worden gedwongen om slaven te zijn, net als hun moeders. Eindeloze cyclussen van verkrachting, beroving van hun kind, gedwongen melkwinning en geen compensatie voor een leven van slavernij. Eén ding dat moederkoeien en hun kinderen, of het nu stieren of vaarzen zijn, zeker zullen krijgen: slachten.
Zelfs op "biologische" boerderijen krijgen koeien geen pensioen met weelderige groene velden waar ze tot hun laatste adem kunnen herkauwen. Zodra een koe stopt met het werpen van kalveren, wordt ze meteen in een overvolle vrachtwagen gestuurd om te worden geslacht. Dit is het ware gezicht van zuivelproducten. Het is kaas op een vegetarische pizza. Dit is een melkachtige snoepvulling. Is het de moeite waard als er humane, meelevende veganistische alternatieven zijn voor elke zuivelfabriek?
Neem de juiste beslissingen. Geef vlees op. Geef zuivel op. Geen enkele moeder verdient het om een kind en een leven te worden onthouden. Een leven dat in de verste verte niet lijkt op een natuurlijk bestaan. Mensen veroordelen haar tot kwelling om de afscheidingen van haar uier te eten. Geen enkel eten zal die prijs ooit waard zijn.