La sedimentatiesnelheid is een test die de meet sedimentatiesnelheidof vrije val van rode bloedcellen (rode bloedcellen) in een bloedmonster dat na een uur in een rechtopstaande buis is achtergelaten.

Deze snelheid is afhankelijk van de concentratie van eiwit in het bloed. Het varieert met name in het geval van:ontsteking, wanneer de niveaus van ontstekingseiwitten, fibrinogeen of zelfs immunoglobulinen toenemen. Het wordt daarom over het algemeen gebruikt als een marker van ontsteking.

Deze test wordt vaak tegelijk besteld met dehemogram (of bloedbeeld). Het wordt steeds vaker vervangen door tests zoals het meten van CRP of procalcitonine, waarmee ontstekingen nauwkeuriger kunnen worden beoordeeld.

De sedimentatiesnelheid kan in verschillende situaties worden berekend, met name voor:

• zoek naar ontstekingen
• het activiteitsniveau van bepaalde inflammatoire reumatische aandoeningen zoals reumatoïde artritis beoordelen
• een afwijking van immunoglobulinen detecteren (hypergammaglobulinemie, monoklonale gammopathie)
• voortgang bewaken of myeloom detecteren
• bij nefrotisch syndroom of chronisch nierfalen

Deze test is snel, goedkoop maar niet erg specifiek en zou volgens de aanbevelingen van de Hoge Autoriteit voor Gezondheid in Frankrijk niet langer systematisch moeten worden geïndiceerd in bloedonderzoek.

Het onderzoek is gebaseerd op een eenvoudig bloedmonster, dat bij voorkeur op een lege maag wordt gedaan. De bezinkingssnelheid moet een uur na afname worden afgelezen.

Het resultaat wordt uitgedrukt in millimeters na een uur. De snelheid van sedimentatie varieert per geslacht (sneller bij vrouwen dan bij mannen) en leeftijd (sneller bij ouderen dan bij jongeren). Het neemt ook toe tijdens de zwangerschap en bij het nemen van bepaalde behandelingen met oestrogeen en progestageen.

Na een uur zou het resultaat bij jonge patiënten over het algemeen minder dan 15 of 20 mm moeten zijn. Na 65 jaar is het over het algemeen minder dan 30 of 35 mm, afhankelijk van het geslacht.

We kunnen ook een benadering hebben van de normale waarden, die lager moeten blijven dan:

– voor mannen: VS = leeftijd in jaren / 2

– voor vrouwen: VS = leeftijd (+10) / 2

Wanneer de sedimentatiesnelheid sterk wordt verhoogd (ongeveer 100 mm per uur), kan de persoon lijden:

• een infectie,
• een kwaadaardige tumor of multipel myeloom,
• chronische nierziekte,
• ontstekingsziekte.

Andere niet-inflammatoire aandoeningen zoals bloedarmoede of hypergammaglobulinemie (bijvoorbeeld veroorzaakt door HIV of hepatitis C) kunnen ook de BSE verhogen.

Integendeel, een afname van de sedimentatiesnelheid is te zien bij:

• hemolyse (abnormale vernietiging van rode bloedcellen)
• hypofibrinemie (daling van fibrinogeenspiegels),
• hypogammaglobulinemie,
• polycytemie (die sedimentatie voorkomt)
• het nemen van bepaalde ontstekingsremmende medicijnen in hoge doses
• enz.

In gevallen waar de sedimentatiesnelheid matig hoog is, bijvoorbeeld tussen 20 en 40 mm / h, en de test niet erg specifiek is, is het moeilijk om de aanwezigheid van een ontsteking te bevestigen. Andere tests zoals CRP- en fibrinogeentesten zullen waarschijnlijk nodig zijn.