De linker hartkamer (ventrikel: van het Latijnse ventriculus, wat kleine buik betekent) is een structuur van het hart die dient als een doorgangspunt voor zuurstofrijk bloed naar het lichaam.

Positie. Gelegen ter hoogte van het middelste mediastinum in de thorax, is het hart verdeeld in een rechter en een linker deel. Elk van deze delen heeft twee kamers, een atrium en een ventrikel (1). De linker ventrikel strekt zich uit van de atrioventriculaire opening (tussen het atrium en de ventrikel) naar de apex van het hart (2).

Algemene structuur. De linker hartkamer vormt een holte begrensd door (1):   

• het interventriculaire septum, de wand die het scheidt van de rechter hartkamer, op het middelste gedeelte;
• het atrioventriculaire septum, een kleine wand die het scheidt van het rechter atrium, op het midden- en bovenoppervlak;
• de mitralisklep, een klep die hem scheidt van het linker atrium, op zijn bovenoppervlak;
• de aortaklep, de klep die hem scheidt van de aorta, aan de onderkant.

Interne structuur. De linker hartkamer bevat de vlezige trabeculae (vlezige kolommen), evenals de papillaire spieren. Deze zijn verbonden met de mitralisklep door de peeskoorden (1).

Gevel. De wand van de linker ventrikel is drie keer dikker dan die van de rechter ventrikel. Het bestaat uit drie lagen (1):

• het endocardium, een binnenste laag bestaande uit endotheelcellen die op bindweefsel rusten;
• het myocardium, een middelste laag bestaande uit dwarsgestreepte spiervezels;
• het hartzakje, de buitenste laag die het hart omhult.

Vascularisatie. De linker hartkamer wordt gevoed door de kransslagaders (1).

Bloedpad. Bloed circuleert in één richting door het hart en het bloedsysteem. Het linker atrium ontvangt zuurstofrijk bloed uit de longaderen. Dit bloed gaat vervolgens door de mitralisklep om de linker hartkamer te bereiken. Binnen de laatste stroomt het bloed dan door de aortaklep om de aorta te bereiken en door het lichaam te worden verdeeld (1).

Ventriculaire samentrekking. De doorgang van bloed door de linker hartkamer volgt de hartcyclus. De laatste is verdeeld in twee fasen: systole, fase van spanning en diastole, fase van ontspanning (1) (3).

• Ventriculaire systole. Ventriculaire systole begint aan het einde van de diastole, wanneer de linker hartkamer is gevuld met bloed. De mitralisklep sluit, waardoor de druk in de linker hartkamer toeneemt. De druk die door het bloed wordt uitgeoefend, leidt tot samentrekking van de linker hartkamer, waardoor de aortaklep opengaat. Het bloed wordt dan via de aorta afgevoerd. De linker hartkamer loopt leeg en de aortaklep sluit.
• Ventriculaire diastole. Ventriculaire diastole begint aan het einde van de systole, wanneer het linkerventrikel leeg is. De druk in het ventrikel daalt, waardoor de mitralisklep opengaat. De linker hartkamer vult zich dan met bloed, afkomstig uit het linker atrium.

Bepaalde pathologieën kunnen de linker hartkamer en zijn structuren aantasten. Ze kunnen de oorzaak zijn van onregelmatige hartslagen, hartritmestoornissen genoemd, te snelle hartslagen, tachycardieën genaamd, of eenvoudigweg pijn op de borst.

Valvulopathie. Het duidt alle pathologieën aan die de hartkleppen aantasten, in het bijzonder de druivenklep en de aortaklep. Het verloop van deze pathologieën kan leiden tot een verandering in de structuur van het hart met verwijding van de linker hartkamer. Symptomen van deze aandoeningen kunnen zijn: hartgeruis, hartkloppingen of ongemak (4) (5).

Hartinfarct. Ook wel hartaanval genoemd, myocardinfarct komt overeen met de vernietiging van een deel van het myocardium. De oorzaak van deze pathologie is de obstructie van een kransslagader die het myocard voedt. Verstoken van zuurstof, sterven myocardcellen af ​​en worden ze afgebroken. Deze vernietiging resulteert in een disfunctie van de hartcontractie die kan leiden tot het stoppen van het hart. Een hartinfarct manifesteert zich met name door abnormale hartritmes of hartfalen (6).

Angina pectoris. Ook wel angina genoemd, angina pectoris komt overeen met een drukkende en diepe pijn in de thorax. Het komt het vaakst voor tijdens inspanning, maar kan ook optreden tijdens perioden van stress en minder vaak in rust. De oorzaak van deze pijn is een onvoldoende toevoer van zuurstof naar het myocardium. Dit is vaak te wijten aan pathologieën die de kransslagaders aantasten, die verantwoordelijk zijn voor de irrigatie van het myocardium (7).

pericarditis. Deze pathologie komt overeen met een ontsteking van het pericardium. De oorzaken kunnen divers zijn, maar de oorsprong is vaak een bacteriële of virale infectie. Deze ontstekingsreacties kunnen ook vochtafvoer veroorzaken, wat leidt tot tamponnade (1). Dit laatste wordt gekenmerkt door compressie van het hart door de vloeistof, waardoor het niet normaal kan functioneren.

Medische behandeling. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie, kunnen verschillende medicijnen worden voorgeschreven, zoals anticoagulantia, anti-aggreganten of zelfs anti-ischemische middelen.

Chirurgische behandeling. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie kan een chirurgische ingreep worden uitgevoerd. Het aanbrengen van een klepprothese kan bijvoorbeeld worden uitgevoerd bij bepaalde gevallen van klepziekte.

Fysiek onderzoek. Eerst wordt een klinisch onderzoek uitgevoerd om met name de hartslag te bestuderen en de door de patiënt waargenomen symptomen zoals kortademigheid of hartkloppingen te beoordelen.

Medische beeldvorming examen. Om een ​​diagnose vast te stellen of te bevestigen, kan een cardiale echografie of zelfs een doppler-echografie worden uitgevoerd. Ze kunnen worden aangevuld met een coronaire angiografie, een CT-scan, een hartscintigrafie of zelfs een MRI.

elektrocardiogram. Met deze test kunt u de elektrische activiteit van het hart analyseren.

Elektrocardiogram d'efort. Deze test maakt het mogelijk om de elektrische activiteit van het hart tijdens lichamelijke inspanning te analyseren.

De 20e-eeuwse Zuid-Afrikaanse chirurg Christiaan Barnard staat bekend om het uitvoeren van de eerste succesvolle harttransplantatie. In 1967 transplanteerde hij een hart van een jonge vrouw die stierf bij een auto-ongeluk naar een man met coronaire hartziekte. Deze patiënt zal na de operatie overleven, maar zal 18 dagen later bezwijken aan een longontsteking (8). Sinds deze eerste succesvolle transplantatie is de medische vooruitgang voortgezet, zoals blijkt uit recente experimenten met transplantaties van een kunsthart.