Als men het vaakst denkt aan het isolement van ouderen als we het hebben over gezinsvervreemding, kan dit ook kinderen en werkende volwassenen treffen. Focus op een bijzonder wijdverbreide westerse plaag.

Vanaf het eerste kloppen van zijn hart, in de baarmoeder van zijn moeder, neemt de baby zijn emoties waar, zijn sereniteit of juist zijn stress. Na een paar maanden hoort hij de stem van zijn vader en de verschillende intonaties van zijn naasten. Het gezin is daarom zowel de bakermat van emoties als ook en vooral van sociale en morele oriëntatiepunten. Affectieve stimuli en ouderlijk respect voor het kind zijn allemaal factoren die zijn volwassen persoonlijkheid zullen beïnvloeden.

Ditzelfde patroon herhaalt zich zolang de kinderen besluiten op hun beurt ouders te worden. Er ontstaat dan een sterke emotionele en morele keten tussen leden van dezelfde familie, waardoor isolement vaak moeilijk te verdragen is.

Expatriëring, vluchtelingencrisis, banen die aanzienlijke gezinsvervreemding vereisen, gevallen van isolement zijn veel talrijker dan we denken. Deze afgelegen ligging kan in bepaalde gevallen leiden tot: trog. Wanneer het wordt gediagnosticeerd, kunnen ondersteuning en gezinshereniging effectieve oplossingen zijn.

Kinderen kunnen ook isolatie of familievervreemding ervaren. Echtscheiding of scheiding van de twee ouders kan inderdaad leiden tot gedwongen scheiding van een van de twee ouders (vooral wanneer de laatste een expat is of in een zeer afgelegen geografisch gebied woont). Het internaat tijdens de studie wordt door sommigen ook ervaren als een bijzonder moeilijke gezinsvervreemding om mee te leven.

Ouderen worden ongetwijfeld het meest getroffen door isolement. Dit kan eenvoudig worden verklaard door een langzame en voortschrijdende onthechting van de sociale omgeving, buiten het gezinskader.

Ouderen werken inderdaad niet meer en geven er over het algemeen de voorkeur aan zich aan hun gezin te wijden (vooral met de komst van kleine kinderen). De collega's die ze bijna dagelijks ontmoetten, worden vergeten of in ieder geval worden ontmoetingen steeds zeldzamer. Contacten met vrienden zijn ook minder frequent, aangezien deze laatste ook door hun familieberoep worden ingenomen.

Jaren gaan voorbij en sommige lichamelijke handicaps verschijnen. Ouderen isoleren zich steeds meer en zien hun vrienden steeds minder. Boven de 80 is ze, naast haar familie, vaak tevreden met een paar uitwisselingen met buren, handelaars en enkele dienstverleners. Na 85 jaar neemt het aantal gesprekspartners af, vooral wanneer de oudere afhankelijk is en niet zelfstandig kan bewegen.

Net als sociaal isolement, is gezinsisolatie progressief. Kinderen zijn actief, wonen niet altijd in dezelfde stad of regio, terwijl kleine kinderen volwassen zijn (vaak nog student). Of het nu thuis of in een instelling is, er zijn oplossingen om ouderen te helpen de eenzaamheid terug te dringen.

Als ze thuis willen blijven, kan de geïsoleerde bejaarde geholpen worden door:

• Lokale servicenetwerken (maaltijdbezorging, medische thuiszorg, enz.).
• Vervoersdiensten voor ouderen om de gezelligheid en mobiliteit te bevorderen.
• Vrijwilligersverenigingen die gezelschap bieden aan ouderen (huisbezoeken, spelletjes, leesworkshops, koken, turnen, etc.).
• Sociale clubs en cafés om ontmoetingen tussen ouderen aan te moedigen.
• Thuishulp voor huishoudelijk werk, boodschappen doen, honden uitlaten, etc.
• Buitenlandse studenten die een kamer in het huis bezetten in ruil voor gezelschap en kleine diensten.
• De EHPA's (Establishments Housing Elderly People) bieden aan om een ​​zekere autonomie te behouden (bijvoorbeeld het atelierleven) en tegelijkertijd te genieten van de voordelen van een begeleid collectief leven.
• De EHPAD (Accommodatie Inrichting Afhankelijke Ouderen) verwelkomen, begeleiden en opvangen van ouderen.
• De USLD's (Long-Term Care Units for the Elderly in Hospital) zorgen voor de meest afhankelijke mensen.

Er zijn veel verenigingen die ouderen en geïsoleerden te hulp schieten, aarzel niet om navraag te doen bij uw gemeentehuis.

Verschillende instellingen maken het ook mogelijk om eenzaamheid te vermijden en tegelijkertijd directe familie te ontlasten die niet altijd beschikbaar is.

Eenzaamheid of vervreemding van het gezin is een buitengewoon moeilijke periode om mee te leven, zeker als het onomkeerbaar lijkt (vandaar de vrij terugkerende klachten van ouderen die aan eenzaamheid lijden). Door effectieve maatregelen te nemen om hen te helpen, kunnen ze in sereniteit ouder worden en hun angsten verminderen.