Hypokinesie: definitie, oorzaken en behandelingen

Hypokinesie is een bewegingsstoornis die overeenkomt met een motorische achteruitgang in bepaalde delen van het lichaam of organen. Een persoon met hypokinese heeft een onvermogen om bepaalde spierbewegingen uit te voeren. Hypokinesie verschilt van akinesie of dyskinesie, die respectievelijk overeenkomen met spierbewegingsstoornis en abnormale spierbeweging. Bradykinesie combineert de twee elementen: hypokinesie en akinesie.

Ventriculaire hypokinesie is een afname van het bewegingsbereik van de hartkamers. Het is daarom in verband gebracht met hartfalen.

Chronisch hartfalen (CHF) is een afname van de efficiëntie van de hartkamers (de kamers omgeven door de hartspier, het myocard, die verantwoordelijk zijn voor het rondpompen van bloed). Dit is dus een hypokinesie van de hartkamers. De ventrikels (links en rechts) zijn verantwoordelijk voor de circulatie van zuurstofrijk bloed in het lichaam en veneus bloed in de longen. Concreet wordt hartfalen uitgedrukt door het onvermogen van het hart om voldoende bloed te pompen om alle organen van het lichaam van zuurstof te voorzien. De symptomen zijn daarom vermoeidheid en snelle kortademigheid bij inspanning. Deze symptomen kunnen variëren en in intensiteit afnemen of toenemen, afhankelijk van de ernst van de ventriculaire hypokinesie.

Hartfalen is een ernstige complicatie van bepaalde hart- en vaatziekten en aandoeningen van de luchtwegen, die vooral mensen boven de 75 jaar treft.

Publiek in gevaar

Door de algemene vergrijzing van de bevolking komen we steeds vaker hartfalen tegen bij oudere patiënten, ook omdat de cardiovasculaire en respiratoire aandoeningen die aan de basis liggen van deze ziekte beter worden behandeld. Zo veroorzaken myocardinfarcten op korte termijn minder sterfgevallen, maar leiden de gevolgen ervan tot nieuwe gevallen van CHF.

Ondersteuning en behandeling

Een medische zorg is mogelijk door een betere levenshygiëne, het voorschrijven van medicijnen om de hartspier te ondersteunen en de arteriële hypertensie te verminderen. Het is meestal een behandeling die levenslang moet worden gevolgd, zodra de diagnose is vastgesteld.

Hypokinesie is een teken van de ziekte van Parkinson, een neurodegeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door de progressieve vernietiging van neuronen in de hersenen. Deze ziekte manifesteert zich door drie karakteristieke symptomen:

• stijfheid;
• tremoren;
• en stoornissen en verminderde beweging.

De ziekte van Parkinson is de meest voorkomende oorzaak van het syndroom van Parkinson, gedefinieerd door de associatie van bradykinesie (vertraging in de uitvoering van een beweging en afname van snelheid) mogelijk geassocieerd met een afname van de amplitude (hypokinesie) en een gebrek aan initiatie (akinesie).

Verschillende moeilijkheden in het dagelijks leven kunnen dan ontstaan: moeilijkheden bij het uitvoeren van eenvoudige handelingen, precieze gebaren, gecoördineerde en repetitieve bewegingen. Een persoon met hypokinese kan een onvermogen ervaren om bepaalde bewegingen te bewegen en/of een groot gevoel van vermoeidheid, blokkering en soms stilte. Er kunnen ook problemen met schrijven en spraakstoornissen optreden.

Behandelingen

Er kunnen verschillende therapeutische wegen worden overwogen om de progressie van de ziekte te beperken en de symptomen te verlichten. Met name de volgende elementen kunnen worden gebruikt om de schadelijke effecten te beperken:

• het handhaven van matige fysieke activiteit;
• ontspanning (yoga, meditatie);
• revalidatie, dankzij verschillende specialisten (fysiotherapeuten, ergotherapeuten, logopedisten);
• geneesmiddelen gebruiken zoals L-dopa, dopamine-agonisten of anticholinergica;
• psychologische follow-up, bij een gevoel van onbehagen of terugtrekking.

Net als bij de ziekte van Parkinson zijn er gevallen van hypokinesie bij mensen met vasculaire dementie. Het kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een zware beroerte of een meervoudige hartaanval.

Vasculaire dementie omvat alle dementiesyndromen die vasculaire insufficiëntie gemeen hebben. Deze degeneratie is de tweede meest voorkomende vorm van dementie na de ziekte van Alzheimer, dwz ongeveer 10-20% van de vormen van dementie.

We vinden vergelijkbare symptomen en therapeutische mogelijkheden als bij de ziekte van Parkinson.

Hypokinesie van de ventrikels

Een afname van de bewegingsamplitude van het linkerventrikel wordt ook geclassificeerd als hypokinesie. Zones van hypokinesie tijdens echocardiografie duiden op een acuut of eerder myocardinfarct (postinfarct cardiosclerose), myocardischemie, verdikking van de myocardwanden. Overtredingen van de lokale contractiliteit van de segmenten van de linker ventrikel bij patiënten met coronaire hartziekte worden beoordeeld op een vijfpuntsschaal:

1. Normale contractie.
2. Matige hypokinesie.
3. Ernstige hypokinesie.
4. Akinesie (gebrek aan beweging).
5. Dyskinesie (een segment van het myocardium beweegt niet in de goede richting, maar in de tegenovergestelde richting).

Hypokinesie van het rechterventrikel wordt gedetecteerd bij patiënten met acute longembolie (PE). Studies hebben aangetoond dat de aanwezigheid van hypokinesie van het rechterventrikel bij patiënten met acute PE het risico op overlijden binnen een maand verdubbelt. Dit feit maakt het mogelijk om hoogrisicopatiënten te identificeren die stabiel lijken te zijn.

Behandeling van hypokinesie

Hoe hypokinesie moet worden behandeld, hangt af van de onderliggende ziekte, waarvan een symptoom een ​​afname van motorische activiteit is. In de vroege stadia van de ziekte van Parkinson zijn dopaminerge geneesmiddelen geïndiceerd. De arts moet medicijnen voorschrijven en de effectiviteit ervan beoordelen. Met de progressie van de ziekte en de ineffectiviteit van conservatieve therapie kan een chirurgische behandeling (neurostimulatie of destructieve chirurgie) nodig zijn.