Thuisbevalling: getuigenis van Cécile

7:20 uur: begin weeën

Donderdag 27 december, 7:20 ben ik wakker. Er verschijnt pijn in mijn onderbuik. Ik begin er aan te wennen, het werkt al een tijdje in afwachting van de bevalling. Het is pijnlijker dan normaal en langer. Vijf minuten later beginnen we dezelfde cyclus opnieuw, en nog een, enz. Ik sta op, ik laat een bad lopen. Het gaat door, maar beetje bij beetje komen de samentrekking en de pijn samen. Twee uur dat het samentrekt… Trouwens… “Gelukkige verjaardag mijn hart! Maar maak je niet zo druk! ”. We geven de kinderen ontbijt, we kleden ze aan. Dan bel ik Catherine, de verloskundige. Ze zal er rond 11 uur zijn...

Ondertussen haal ik René en Romy uit bed. Zij zijn degenen die voor de kinderen zorgen tijdens de bevalling. We maken gebruik van de tijd die verstrijkt tussen twee weeën om de eetkamer te organiseren. We maken ruimte zodat ik kan bewegen wanneer ik wil. René arriveert en vertrekt met de kinderen. We blijven tussen ons in, we draaien rondjes, dus we ruimen wat op (tussen twee weeën door), gewoon om niet teveel te ‘denken’, dingen te laten gebeuren…

11:40 uur: de verloskundige arriveert

Catharina arriveert. Ze zet haar apparatuur in een hoek en onderzoekt me: “Tussen 4 en 5 is het niet slecht…”, zegt ze. Heel snel, de weeën komen dichterbij, intenser. Ik loop tussen twee. Ze raadt me aan mezelf te ondersteunen door tijdens de weeën naar voren te leunen... De baby heeft zijn rug tegen mijn rug, daarom eindigen de weeën met de rug. Als ik mijn gedrag verander, ziet ze meteen dat de baby in het bekken grijpt... Ik bevestig, want daar veranderen de sensaties echt! Ze masseert mijn rug met essentiële oliën, Pierre helpt me de weeën te ondersteunen als ik voorover leun. Rond 14 uur, Ik vind eindelijk mijn positie. Ik begin moeite te krijgen om op de been te blijven, dus leun ik op de bank. Op je knieën. Het stelt me ​​in staat om de positie naar voren te leunen. Eigenlijk verlaat ik deze functie niet meer…

13 uur .: Ik verlies water

Daar ga ik, heel duidelijk, een nieuwe fase in. Ik heb de indruk dat het erg lang duurt, terwijl in feite alles heel snel gaat. Het is pas vanaf dit moment dat Catherine erg aanwezig zal zijn. Tot dan toe was ze heel discreet gebleven. Om mij heen valt alles op zijn plaats: een ruimte voor na de geboorte, een bak met warm water (voor het perineum… geluk!)… Nou, ik geef toe, ik heb niet alles gevolgd, hè !! Peter houdt mijn hand vast, maar eigenlijk moet ik me op mezelf concentreren. Ik sluit mezelf een beetje op. Catherine moedigt me aan, legt me uit dat ik mijn baby moet vergezellen, niet om hem tegen te houden. Het is heel moeilijk om te doen ... Accepteer het stap voor stap los te laten. Het doet pijn ! Soms wil ik huilen, andere keren om te schreeuwen. Ik merk dat ik bij elke wee zit te zeuren (letterlijk, geen slecht humeur toont...) en het probeer te begeleiden. Ik vertrouw Catherine en duw, zoals ze me adviseert (“het verlicht om te duwen…”). Als ze tegen me zegt: "kom op, het is het hoofd", denk ik dat het hoofd begint te tonen. Mijn benen trillen, ik weet niet hoe ik mezelf moet vasthouden. Op dat moment heb ik niet veel in de hand… “Als je kunt loslaten, leg je hand, dan voel je het!” Ik kan niet, ik heb het gevoel dat ik val als ik de bank loslaat!. Een samentrekking… Een lange samentrekking die brandt, maar die me dwingt het hoofd los te laten (om het te duwen…), en de schouders… Lichamelijk een grote opluchting: het lichaam is eruit. En ik hoor hem schreeuwen... maar dan meteen!

13:30 uur .: Mélissa is er!

Het is 13:30 uur... Ik pak mijn baby. Ik weet niet eens hoe ik het goed moet opnemen. Pierre staat "Het is Mélissa!". Met mijn baby gaat het goed. Ik heb hem in mijn armen... De volgende uren. We wassen Mélissa niet. We vegen het af. Ik zit op de bank, geholpen door Pierre en Catherine. Ik heb het allemaal tegen me, ik geef het kusjes, de streling. Als het koord stopt met kloppen, snijdt Peter het door. Ik heb mijn dochter rond 14 uur aan de borst gelegd...

Wil je er met ouders over praten? Om je mening te geven, om je getuigenis te geven? We ontmoeten elkaar op https://forum.parents.fr. 

Laat een reactie achter