Geef je kind een huisdier

Een handig huisdier voor het kind

De zorg voor een huisdier geeft het kind een gevoel van nut. Hij weet dat het afhangt van zijn zorg en wordt erdoor gewaardeerd. Deze moeten uiteraard worden aangepast aan de leeftijd van het kind. Als hij niet alleen kan gaan wandelen, kan het zijn dat hij verantwoordelijk is voor het omdoen en opbergen van zijn riem op weg naar huis.

Een huisdier stelt het kind gerust

Boris Cyrulnik, psychiater en etholoog, gelooft dat het dier "het kind goed doet omdat het een stimulerende, rustgevende emotie bij hem oproept en dit een gevoel van pure liefde bij hem oproept". Inderdaad, het dier is een vriend, in alle eenvoud. De communicatie met hem is gemakkelijk en natuurlijk en vooral de vriendschap is compleet, wat enorm helpt om het kind gerust te stellen.

De psychologische rol van een huisdier voor een kind

Het kind vertrouwt heel natuurlijk zijn verdriet, zijn zorgen en zelfs zijn opstanden toe aan zijn dier, dat een belangrijke psychologische rol speelt door het naar buiten brengen van gevoelens te vergemakkelijken.

Bovendien wordt hij al snel een pijler in het leven van het kind: hij is altijd aanwezig wanneer we hem nodig hebben, troostend in momenten van verdriet en vooral, hij veroordeelt of veroordeelt zijn kleine meester niet.

Het kind ontdekt het leven met een huisdier

Omdat het leven van het dier relatief kort is, kan het kind de belangrijkste stadia sneller ontdekken: geboorte, seksualiteit, veroudering, dood. Hij leert ook veel over opvoeding: inderdaad, als ze worden berispt, helpen de stommiteiten van een kat of een hond het kind te begrijpen waarom zijn eigen ook wordt gestraft.

Het kind neemt de verantwoordelijkheid met een huisdier

Dankzij zijn huisdier begrijpt het kind het concept van verantwoordelijkheid. Het is natuurlijk absoluut noodzakelijk dat hij een duidelijk onderscheid maakt tussen het kopen van speelgoed en het adopteren van een dier. Daarom is het soms handig om niet te snel te beslissen, maar ook om het kind echt mee te nemen in de beslissing. Zo kunnen we samen met hem een ​​“adoptiecharter” opstellen met de rechten en plichten van elke persoon. Aan te passen natuurlijk aan zijn leeftijd. Voordat het 12 jaar oud is, kan een kind eigenlijk niet echt verantwoordelijkheid nemen voor een dier, maar hij kan bepaalde acties ondernemen, zoals het borstelen, het water verversen, het afvegen als hij thuiskomt van een wandeling...

Het kind leert loyaliteit van een huisdier

Een dier adopteren betekent een verbintenis voor de lange termijn aangaan (gemiddeld tussen de twee en vijftien jaar). Voed hem, verwen hem, zorg voor zijn gezondheid, borstel zijn haar, verwissel zijn kattenbak of zijn kooi, verzamel zijn uitwerpselen... evenveel genoegens als beperkingen die niet kunnen worden opgeheven. Tegelijk met stabiliteit leert het dier het kind het begrip trouw.

Het kind leert respect voor anderen met een huisdier

Zelfs zeer aanhankelijk, wordt het dier gerespecteerd door zijn eigen middelen (vluchten, krabben, bijten) die het kind de goedkeuring van zijn daden geven en hem leren zijn reacties te respecteren. Wees voorzichtig, afhankelijk van de leeftijd weet een kind niet altijd hoe het de signalen die het dier hem stuurt, moet interpreteren en je moet hem helpen de behoefte aan kalmte te respecteren of juist stoom af te blazen van zijn metgezel.

Een kind houdt ook van een dier vanwege de kracht die het het geeft. Zijn positie als leraar, zeer lonend en lonend, is ook erg betrokken. Het is deze dubbele actie die, evenwichtig, het samenleven van een kind en een huisdier boeiend maakt.