Maar hoe te zijn? Je mening voor je houden en een soort "grijze muis" zijn die zich aanpast aan omstandigheden en mensen? Nee, ik denk dat veel mensen daar verre van willen. Het is voldoende om de gulden middenweg te vinden. Iedereen heeft het recht om te bestaan en zijn mening te uiten. Het belangrijkste hier is om geen fanatisme te bereiken, wanneer de verklaring verandert in een doel om de gesprekspartner te overtuigen. Dit is niet waarvoor ze kwamen. Negeer mij.
Waarom ben ik tegen controverse? Omdat het mij lijkt een is zeker om te winnen. Hij zal ofwel de gesprekspartner overtuigen, of het zaad van twijfel zaaien, wat deze gesprekspartner helemaal niet nodig heeft. Dit komt door het feit dat in de regel een van de gesprekspartners emotioneel en psychologisch sterker is dan de andere. En dit is acceptabel en normaal. Zolang er een grens is.
Begrijp dat als iemands overtuiging niet overeenkomt met zijn innerlijke gevoelens, of als hij gewoon heeft besloten om iets te proberen, maar langzaam beseft dat het niet van hem is, er een zaadje van twijfel zal worden gezaaid, zelfs als hij gewoon de mening van iemand anders uitdrukt. Als het nodig is, dan gebeurt het. Maar geschillen brengen hem alleen maar in een bepaalde staat van eeuwige spanning en onbegrip. Elke keer zal hij worden overtuigd. Elke keer zullen verschillende standpunten opwegen tegen. Men kan tegenwerpen: wat is dit voor iemand zonder vaststaande opvattingen? Dit gebeurt vaak bij mensen die net hun eigen weg beginnen te zoeken, net op zoek zijn naar iets van zichzelf. Deze brief geldt in principe meer voor hen. Mensen met min of meer gevestigde opvattingen zijn moeilijker op een dwaalspoor te brengen.
Het heeft geen zin om ruzie te maken. Het is logisch om je hart te volgen en je omgeving te veranderen. Begrijp dat zelfs een alcoholist, als hij in een samenleving van geheelonthouders terechtkomt en er alleen in bestaat, vroeg of laat zal stoppen met drinken. Of ren weg van zulke mensen naar mensen die dicht van geest zijn. En daar is niets abnormaals aan. We zijn afhankelijk van onze omgeving. Hoe dan ook. De enige vraag is of we afhankelijk zijn van de naaste mensen/mensen die autoriteit voor ons zijn. Of we zijn afhankelijk van volledig externe wonderdenkers of kennissen. Het komt immers vaak voor dat zelfs individuen van internet ons aan het twijfelen kunnen brengen. Het lijkt erop, wie zijn ze?! Maar om de een of andere reden hebben ze op de een of andere manier invloed.
Dus ik wil nog een keer zeggen dat Het is erg belangrijk om in gedachten te communiceren met mensen die dicht bij je staan. Hoe vreemd en onbegrijpelijk deze 'geest' ook mag zijn... Hoe absurd je opvattingen ook zijn, je hebt mensen nodig die je begrijpen! De mens heeft een mens nodig! Wees daarom niet bang om bondgenoten te zoeken! Wees niet bang om over jezelf te praten, over je gedachten en opvattingen, anders ben je altijd waar je moet zijn en niet waar je wilt.
En ja, ik moedig iedereen gewoon aan om hun hart te volgen! Maar alleen naar het hart, niet naar de hersenen of geslachtsdelen of iets anders! Alleen het hart kan ons allemaal naar vrede leiden, naar een soort van geluk en rust. En ja, ik kan zeggen dat deze tool universeel is. Het zal uiteindelijk altijd leiden tot iets waar je blij van wordt. Naar iets dat je zal motiveren, dat een mens in je zal voeden, naar iets dat je zal helpen het ware geluk te vinden en de ware essentie te begrijpen. Elk pad en elke manoeuvre zal tot iets goeds leiden, als we maar vanuit het hart handelen. En vanuit het hart betekent met liefde voor de mensen om ons heen. Dat wil zeggen, met de wens om het niet alleen goed te doen voor jezelf, maar ook voor anderen.
Iedereen heeft zijn eigen pad. Iedereen heeft zijn eigen ervaring. Iedereen heeft zijn eigen gedachten. We zullen nooit mensen vinden met absoluut identieke opvattingen. Dit is hoe de wereld werkt. En met een goede reden, denk ik. Maar we hebben altijd één ding gemeen: het nastreven van geluk. Dus geluk kan alleen worden bereikt door de roep van je hart te volgen. Met liefde, begrip en compassie voor anderen. Waarom is het belangrijk? Want als je, zoals je misschien denkt, je hart volgt, een bank gaat beroven, geloof me, dan doe je geen goed aan anderen, en aan jezelf... ook twijfelachtig. Maar als je doet waar je van houdt, bijvoorbeeld, behandel je de tanden van mensen, dan je zult goed doen voor anderen. Begrijp je het verschil?
Natuurlijk was het gemakkelijker om het hart te volgen, we hebben mensen nodig die zullen ondersteunen, die zullen helpen en begeleiden, die ook iets van jou willen leren. Daarom moeten er altijd mensen in de omgeving boven je zijn, en gelijk aan je, en onder je - maar een klein beetje - zodat iedereen elkaar begrijpt en niet weg wil lopen voor al deze te diepzinnige toespraken. Waarom is de directe omgeving belangrijk? Want als die er niet is, zullen er altijd mensen zijn die je willen overtuigen! "Dit is dom, dit is vreemd, dit zal niet nuttig zijn, dit is niet winstgevend" enzovoort.
Oordeel zelf: de gemiddelde mens zal een dronkaard niet begrijpen die overigens gelukkig is waar hij is. Maar hij zal een persoon niet begrijpen die niet drinkt, niet rookt, en zelfs bijvoorbeeld een vegetariër. Is iedereen goed in zijn of haar positie? Ja. Dus waarom de zaken ingewikkeld maken met argumenten? Om iedereen een slecht gevoel te geven? Je hebt altijd de mogelijkheid om niet over controversiële onderwerpen te praten met iemand die je niet begrijpt. Het maakt niet uit of het een vriendin, zus of moeder is. Ja, het maakt niet uit. Het is natuurlijk belangrijk om deze mensen te respecteren, maar dat weerhoudt ons er niet van om afstand van hen te nemen. Niemand zal hierdoor worden benadeeld.
We hebben allemaal verschillende paden. En het is normaal dat we samenkomen en ons verspreiden. Alleen uw echtgenoot is de persoon die voor altijd is. Nou, zo zou het moeten zijn. Waarom? Omdat je er altijd bent, kunnen je paden alleen divergeren als ze elkaar aanvankelijk niet kruisen. En als je het niet eens was over fysieke aantrekkingskracht, dan zullen je paden op de een of andere manier altijd zoveel mogelijk samenvallen. Geen wonder dat ze zeggen dat man en vrouw één zijn. Het is juist. En met de rest.. Daar, hoe het leven zal lopen. Zelfs kinderen kunnen op een dag in hun opvattingen een heel andere richting uitgaan. En daar is niets mis mee.
En tot slot wil ik nogmaals zeggen dat de meningen van verschillende denkende mensen radicaal kunnen verschillen. En nu zijn al deze woorden een andere mening van een denkend persoon. En je hebt het recht om het niet met hem eens te zijn. U hebt het recht om in uw mening te blijven. Laten we geen ruzie maken - laten we elkaar nog steeds respecteren en proberen te begrijpen, in ieder geval een klein beetje.