De term "vetnecrose" betekent focale necrose van vetweefsel als gevolg van de werking van verschillende factoren. Vetnecrose komt voor in de alvleesklier, in het retroperitoneale vetweefsel, tussen het vet van het omentum, mesenterium, in het vetweefsel van het mediastinum, in het epicardiale vet, in de vetlaag onder de pariëtale pleura, in het onderhuidse vetweefsel en in het beenmerg.
De anatomische structuur van de hangers in de sigmoïde dikke darm suggereert hun volvulus en de ontwikkeling van ontsteking en necrose. De oorzaak van hangende volvulus kan zijn dat ze aan het pariëtale peritoneum of andere organen zijn gesoldeerd. Veel onderzoeken van oudere mensen met constipatie hebben geleid tot de conclusie dat hun sigmoïde colon vergroot is en dat vethangers daarom tegen de voorste buikwand worden gedrukt.
De spieren van de voorste buikwand hebben als gevolg van hypotrofische veranderingen hernia's op de meest kwetsbare plaatsen, vettige suspensies van de vrije rand van de sigmoïde colon vallen in de holte of fossa van het pariëtale peritoneum, raken ontstoken en eraan gesoldeerd. Vervolgens kan necrose ontstaan.
Er zijn verschillende soorten vetnecrose
· Enzymatische vetnecrose is een gevolg van acute pancreatitis en schade aan de pancreas, wordt gevormd wanneer pancreasenzymen de kanalen verlaten in de omliggende weefsels. Pancreaslipase breekt triglyceriden in vetcellen af tot glycerol en vetzuren, die op hun beurt een interactie aangaan met plasmacalciumionen om calciumzeep te vormen. Witte, dichte plaques en knobbeltjes verschijnen in vetweefsel. Als lipase in de bloedbaan terechtkomt, kan vetnecrose in veel delen van het lichaam worden gedetecteerd.
· Niet-enzymatische vetnecrose gediagnosticeerd in de borstklier, het onderhuidse vetweefsel en in de buikholte, wordt dit traumatische vetnecrose genoemd. Het veroorzaakt een toename van het aantal macrofagen met schuimig cytoplasma, neutrofielen en lymfocyten. Het proces van vorming van bindweefsel (fibrose) kan optreden, vaak verward met de vorming van een tumor.
Het is bekend dat vetnecrose niet verandert in een kwaadaardige tumor, maar deze kan simuleren. Vette necrose van de borstklier treedt op als gevolg van trauma, waardoor kleine bloedvaten beschadigd raken, de bloedtoevoer verloren gaat. Deze pathologie kan optreden tijdens bestralingstherapie, met snel gewichtsverlies.
De ziekte kan pijnloos verlopen of met een gevoel van pijn bij palpatie. Het wordt gekenmerkt door een toename van lymfeklieren en de vorming van kuiltjes in de huid. De behandeling bestaat uit het verwijderen van de focus van vetnecrose door sectorale resectie.
Ontstekingsziekte of necrose van het onderhuidse vetweefsel komt vooral voor bij pasgeborenen.
Tot op heden zijn de redenen niet opgehelderd. De belangrijkste lokalisatie van de pathologie wordt waargenomen op de billen, dijen, rug, bovenarmen en gezicht. De vorming van dit proces wordt voorafgegaan door een dichte zwelling van de huid. Necrose kan in dit geval focaal of wijdverbreid zijn. Het wordt bepaald door de aanwezigheid van pijnlijke knooppunten van huidskleur of roodachtig met een paarse tint en onregelmatige vorm.
Op de plaatsen van laesies kan willekeurige neutralisatie van pathologische verschijnselen optreden, waarvan geen sporen overblijven. Als er calciumzouten worden gevormd in het gebied dat is aangetast door necrose, komt de vloeistof naar buiten en kunnen zich kleine littekens vormen. In zeldzame gevallen zijn de volgende symptomen mogelijk: verlaging van de bloeddruk, uitputting, braken en koortsachtige toestanden.
Analyses wijzen op een verhoging van de calciumconcentratie in het bloedplasma en een abnormaal verhoogd niveau van lipiden. Vetnecrose bij kinderen ontstaat als gevolg van geboortetrauma, verstikking, de invloed van lage temperaturen of een verlaging van de lichaamstemperatuur. In de studie zijn histologische veranderingen erg belangrijk, uitgedrukt door verdikking van fibreuze septa, afzetting van kristallen in vetcellen en granulomateuze celinfiltraten.
De ziekte is spontaan, dus behandeling is niet vereist, het is niet raadzaam om met een naald te aspireren van fluctuerende huidelementen, dit kan een infectie veroorzaken en dan zijn onvoorziene complicaties mogelijk. Er is ook gedissemineerde vetweefselnecrose, waarbij het vetweefsel rond de gewrichten necrotisch wordt.
In dit geval stijgt de lichaamstemperatuur altijd, ontwikkelt zich artritis en worden de gewrichten vernietigd. Gedissemineerde necrose van vetweefsel komt ook voort uit het feit dat pancreasenzymen het bloed of de lymfe binnendringen. Het sterftecijfer bij dit type vetweefselnecrose is erg hoog, u moet er altijd aan denken dat u eventuele symptomen van een slechte gezondheid aan uw arts moet melden. Alleen tijdige medische zorg draagt bij aan het behoud van de gezondheid.