De elektrocardiograaf registreert de elektrische activiteit van het hart en beoordeelt de gezondheidstoestand door eventuele afwijkingen in het functioneren te detecteren. Het uitgevoerde onderzoek, het elektrocardiogram genoemd, is een van de essentiële hartonderzoeken die tijdens elk cardiologisch consult worden uitgevoerd.

De activiteit van het hart wordt onderworpen aan een elektrische zenuwimpuls die de samentrekking en ontspanning op een automatische en periodieke manier induceert. Deze zenuwimpuls, afkomstig van de sinusknoop die zich bovenaan de rechterboezem bevindt, wordt doorgegeven aan naburige hartspiercellen in de vorm van elektrische golven die naar de punt van het hart gaan (linksonder).

De elektrocardiografen registreren deze elektrische hartgolven en vertalen ze in een curve, waarvan de analyse waardevolle informatie verschaft over de frequentie en aard van de geregistreerde signalen en het mogelijk maakt om een ​​nauwkeurige kaart van het hart en zijn werkingsmechanisme op te stellen: dit is het elektrocardiogram (ECG).

Samenstelling:

Elektrocardiografen bestaan ​​uit 3 elementen:

• de monitor, uitgerust met een scherm, die de elektrische hartimpulsen registreert;
• elektroden, wegwerpbaar of herbruikbaar;
• kabels om de elektroden op de monitor aan te sluiten.

De verschillende formaten

Elektrocardiografen bestaan ​​in verschillende formaten:

• vast in kast;
• draagbaar op kar (7 tot 10 kilogram);
• ultradraagbaar (minder dan 1 kilogram en werkt op een oplaadbare batterij).

Door het ECG te ontcijferen kan de arts de hartslag kennen en verschillende pathologieën diagnosticeren die verband houden met aritmieën, een misvorming van het hart, een fysiologische aandoening of een hartziekte:

• tachycardie;
• bradycardie;
• aritmie;
• extrasystole;
• draaipunt;
• ventriculaire fibrillatie ;
• ischemie;
• infarct;
• pericarditis (ontsteking van het hartzakje);
• klepziekte (geassocieerd met atriale en / of ventriculaire hypertrofie);
• enz.

Het ECG-spoor

De elektrocardiograaf registreert de elektrische golven van het hart door middel van elektroden die op specifieke locaties op de huid van de patiënt zijn geplaatst. De elektroden werken in paren. Door de combinaties van elektroden te variëren, verkrijgen we verschillende leads, 12 in totaal, waarmee het ECG kan worden getraceerd.

Het ECG is een grafiek getekend op ruitjespapier, waarvan de verticale as overeenkomt met de amplitude van het elektrische signaal (met 1 mV = 1 cm) en de horizontale as met de duur ervan (1 sec = 25 mm). Alle grafieken zijn hetzelfde gekalibreerd voor vergelijkingsdoeleinden.

Interpretatie van het ECG

• De P-golf is de eerste geregistreerde golf: het elektrische signaal, afkomstig van de sinusknoop, bereikt de atria die samentrekken om het bloed naar de ventrikels te laten stromen;
• Het volgende QRS-complex is opgedeeld in 3 golven: Q en S die de ontspanning van de atria en hun vulling symboliseren, en R die overeenkomt met de ventriculaire contractie die het uitstoten van bloed naar de slagaders mogelijk maakt. QRS helpt ook bij het bepalen van de elektrische as van het hart;
• De T-golf is de laatste golf: deze komt overeen met de relaxatie van de ventrikels;
• Het PQ-segment is de tijd die de elektrische golf nodig heeft om van de atria naar de ventrikels te reizen: dit is atrioventriculaire geleiding;
• Het ST-segment vertegenwoordigt het einde van de ventriculaire contractie;
• Het QT-interval komt overeen met de duur van de ventriculaire systole, dat wil zeggen een volledige cyclus van contractie/relaxatie van de ventrikels.

Hartslag is het aantal QRS-complexen per minuut. Het is normaal gesproken 60 tot 100 slagen per minuut (slagen per minuut) in rust.

ECG-afwijkingen

ECG's bieden een schat aan informatie over de gezondheid van het hart. Veranderingen in de duur, amplitude, richting van de golven en/of het verschijnen van extra signalen zijn allemaal tekenen van hartafwijkingen.

In sommige gevallen kan de cardioloog ook een ambulante Holter-opname bestellen van 24 tot 48 uur, waarin de patiënt zijn perioden van activiteit en rust moet noteren, evenals alle andere informatie die licht kan werpen. interpretatie van het ECG. De Holter kan de detectie van intermitterende hartproblemen mogelijk maken.

De stadia van de operatie

Het onderzoek, dat niet-invasief en pijnloos is, duurt ongeveer 10 minuten. Het kan worden uitgevoerd in het ziekenhuis, op het kantoor van de cardioloog of arts, thuis of zelfs buitenshuis door spoedeisende artsen.

De patiënt ligt met zijn armen langs zijn zijden, zijn benen gestrekt. Het moet ontspannen zijn om elektrische interferentie door de samentrekking van andere spieren te voorkomen. De elektroden, gecoat met geleidende gel, worden op de huid van de patiënt geplaatst, die schoon, droog en zo nodig geschoren moet zijn om een ​​optimale hechting mogelijk te maken. Hun positionering volgt zeer nauwkeurige regels:

• Aan de polsen en enkels worden 4 frontale elektroden geplaatst: ze laten toe de elektrische as van het hart te kennen.
• Er worden 6 precordiale elektroden op de thorax geplaatst: 2 om de elektrische activiteit van de rechter ventrikel te bestuderen, 2 om de interventriculaire wand en de punt van het hart te bestuderen, en 2 voor de linker ventrikel.

Er kunnen maximaal 18 elektroden worden geplaatst om een ​​ECG te maken. De plaatsingspunten zijn altijd hetzelfde zodat de geproduceerde ECG's vergeleken kunnen worden.

Wanneer gebruiken?

Het ECG kan worden gedaan als routineonderzoek om de goede werking van het hart te controleren, als vervolgonderzoek tijdens de behandeling, voor een preoperatieve opwerking of als diagnostisch onderzoek bij pijn, duizeligheid of hartkloppingen. hart.

Een ECG kan ook worden gemaakt als onderdeel van een stresstest, bijvoorbeeld bij een sporter. In dit geval moet de patiënt gedurende 10 tot 30 minuten een aanhoudende inspanning leveren. Er zijn minder elektroden en de ademhalingsfrequentie en bloeddruk worden parallel gemeten.

Te nemen voorzorgsmaatregelen:

Er is geen contra-indicatie of specifieke voorbereiding van de patiënt voor het uitvoeren van een ECG.

De operator moet ervoor zorgen dat de elektrocardiograaf correct is afgesteld: geen interferentie, stabiele basislijn, correcte kalibratie (10 mm / mV), goede papierstroomsnelheid (25 mm / sec), consistente trace (elektroden mogen niet worden omgekeerd).

De selectiecriteria

Het gebruik van elektrocardiografen is voorbehouden aan medisch personeel.

Bij de aanschaf van een elektrocardiograaf moet met verschillende punten rekening worden gehouden:

• zittend of ambulant gebruik;
• gebruik voor metingen in rust of stresstests;
• scherm: grootte, kleur, aantal weer te geven tracks, touchscreen of niet;
• afdrukken van ECG's;
• voeding: lichtnet, oplaadbare batterij, batterijen;
• geheugencapaciteit voor het opslaan van opnamen;
• connectiviteit: Bluetooth-verbinding, USB;
• het bestaan ​​van software voor gegevensinterpretatie;
• accessoires: printpapier, elektrodensets, kabels, draagtas, enz. ;
• prijs: enkele honderden tot enkele duizenden euro's;
• verificatie van normen (CE-markering).