Eiceldonatie: hoe werkt het?

Het Biomedicine Agency schat dat er elk jaar 1 eiceldonoren nodig zijn om aan de behoeften van wachtende koppels te voldoen. Een vraag die waarschijnlijk ook zal toenemen met de uitbreiding van de toegang tot geassisteerde voortplanting en de wijziging van de anonimiteitsvoorwaarden voor gametendonoren. Wie kan vandaag profiteren van een eiceldonatie in Frankrijk? Wie kan er een maken? Onze reacties.

Wat is eiceldonatie?

Een vrouw kan ermee instemmen een deel van haar eieren te doneren zodat een andere vrouw moeder kan worden. De eicel is de vrouwelijke voortplantingscel. Elke vrouw heeft normaal gesproken duizenden eicellen in haar eierstokken. Elke maand ontwikkelen zich er ongeveer tien om te resulteren in de ovulatie van een enkele eicel, die kan worden bevrucht door een sperma. In Frankrijk, de donatie is vrijwillig en gratis. Voorwaarden voor anonimiteit werden gewijzigd door de goedkeuring op 29 juni 2021 door de Nationale Assemblee van de bio-ethiekwet. Vanaf de 13e maand die volgt op de afkondiging van deze wet, moeten gametendonoren daarom instemmen met: niet-identificerende gegevens (motivaties voor de donatie, fysieke kenmerken) maar ook identificeren worden overgedragen als uit deze donatie een kind wordt geboren en hij daarom vraagt ​​als hij meerderjarig is. Anderzijds kan er geen afstamming worden vastgesteld tussen het kind dat voortkomt uit de donatie en de donor.

Wat zijn de voorwaarden voor het doneren van eieren?

In Frankrijk, de eiceldonatie wordt beheerst door de bio-ethische wet van 29 juli 1994, die bepaalt dat: de donor moet de wettelijke leeftijd hebben, jonger dan 37 jaar en in goede gezondheid verkeren. Met de herziening van de bio-ethische wetten van juli 2011 werd de voorwaarde voor donoren om ten minste één kind te hebben gekregen, opgeheven. Een nieuwe bepaling die tot doel heeft het aantal donaties te verhogen, is nog steeds onvoldoende.

Wie kan profiteren van eiceldonatie?

De eicellen worden geschonken aan stellen die geen kinderen kunnen krijgen, hetzij omdat de vrouw van nature geen eicellen heeft, hetzij omdat haar eicellen genetische afwijkingen vertonen die overdraagbaar zijn op de foetus, of als ze een behandeling heeft ondergaan waarbij haar eicellen zijn vernietigd, maar ook sinds de zomer van 2021 op paren van vrouwen en alleenstaande vrouwen. In alle gevallen moet het ontvangende paar in de vruchtbare leeftijd zijn. De man en de vrouw voeren hun aanpak uit binnen een strikt medisch en wettelijk kader vanmedisch begeleide voortplanting (MAP).

Waar te raadplegen voor een eiceldonatie?

Alleen in Frankrijk 31 medisch begeleide voortplantingscentra (AMP) zijn bevoegd om donoren of ontvangers te ontvangen en monsters te nemen.

Eiceldonatie: wat zijn de vooronderzoeken voor de donor?

Naast een volledig klinisch onderzoek, de donor moet een bloedtest ondergaan om infectieziekte uit te sluiten (hepatitis B en C, AIDS, cytomegalovirus, HTLV-virus 1 en 2, syfilis), een karyotype (een soort chromosoomkaart) en een Bekken echografie waarmee de arts zijn ovariële reserve kan beoordelen. Afhankelijk van het centrum kan hij ook gevraagd worden om een ​​geneticus en/of een psycholoog te raadplegen.

Alleen dan zal het worden ingeschreven op a donorlijst, met haar fysieke en genetische kenmerken, haar medische geschiedenis, haar bloedgroep… Het zijn allemaal elementen die de arts dan zal moeten corresponderen (men spreekt van “pairing”) met het profiel van de ontvanger. Omdat je kunt niet zomaar een eicel aan elke ontvanger doneren.

Eiceldonatie: onderzoeken voor de ontvanger

De ontvanger, en mogelijk haar echtgenoot, zal ook een bloedtest moeten doen om een ​​mogelijke infectieziekte (hepatitis B en C, cytomegalovirus, aids, syfilis) uit te sluiten. De vrouw zal ook profiteren van een volledig klinisch onderzoek om in het bijzonder de kwaliteit van zijn baarmoederslijmvlies. Wat zijn echtgenote betreft, hij zal een spermagram om het aantal, de kwaliteit en de mobiliteit van zijn sperma te beoordelen.

Wat moet de donor doen?

Na haar toestemming te hebben gegeven, volgt ze een ovariële stimulatie behandeling door onderhuidse injecties van hormonen, elke dag gedurende ongeveer een maand. Tegelijkertijd moet ze zich onderwerpen aan een nauwlettend toezicht met dagelijkse echografie en bloedonderzoek voor een paar dagen. De ontvanger van haar kant krijgt een hormonale behandeling in de vorm van tabletten om het baarmoederslijmvlies voor te bereiden op de implantatie van het embryo.

Hoe werkt eiceldonatie?

Het passeren van in-vitrofertilisatie is verplicht. De arts prikt alle mogelijke eicellen (gemiddeld 5 tot 8) rechtstreeks uit de eierstokken van de donor, onder verdoving. De rijpe eicellen worden onmiddellijk in vitro (in een reageerbuis) bevrucht met het sperma van de echtgenoot van de ontvanger. Twee of drie dagen later worden een of twee embryo's in de baarmoeder van de ontvanger geplaatst. Als er nog andere embryo's over zijn, worden deze ingevroren. De ontvanger kan ze binnen vijf jaar hergebruiken wanneer ze maar wil.

Zijn er bijwerkingen bij eiceldonatie?

De behandeling wordt over het algemeen goed verdragen en de stimulatie, ter voorbereiding op de donatie, verkleint niet de kans dat de donor weer zwanger wordt. De bijwerkingen zijn precies hetzelfde als bij ovariële stimulatie.

Wat is het slagingspercentage voor eiceldonatie?

Sommigen brengen de figuur naar voren van 25-30% van de zwangerschappen bij ontvangers, maar de resultaten zijn voornamelijk afhankelijk van de eicel kwaliteit en daarmee de leeftijd van de donor. Hoe ouder ze is, hoe kleiner de kans op zwangerschap.