Eetstoornissen, ook wel eetstoornissen of eetgedrag (TCA), duiden op ernstige stoornissen in het eetgedrag. Het gedrag wordt als "abnormaal" beschouwd omdat het verschilt van de gebruikelijke eetgewoonten, maar vooral omdat het negatieve gevolgen heeft voor de fysieke en mentale gezondheid van het individu. ACT's treffen veel meer vrouwen dan mannen en beginnen vaak in de adolescentie of vroege volwassenheid.

De bekendste eetstoornissen zijn anorexia en boulimia, maar er zijn er nog meer. Zoals elke psychische stoornis, zijn eetstoornissen moeilijk te identificeren en te categoriseren. De meest recente versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-V, gepubliceerd in 2014, stelt een herziening voor van de definitie en diagnostische criteria van eetstoornissen.

Zo wordt eetbuien, dat wordt gekenmerkt door het dwangmatig eten van een onevenredige hoeveelheid voedsel, nu als een aparte entiteit erkend.

Op dit moment onderscheiden we volgens de DSM-V:

• nerveuze anorexia (restrictief type of geassocieerd met te veel eten);
• boulimia nervosa;
• vreetbui syndroom;
• selectieve voeding;
• pica (inname van oneetbare stoffen);
• merycisme (verschijnsel van "rumineren", dat wil zeggen regurgitatie en rematication);
• andere TCA, gespecificeerd of niet.

In Europa wordt ook een andere classificatie gebruikt, de ICD-10. TCA zijn ingedeeld in de gedragssyndromen:

• Anorexia nervosa;
• Atypische anorexia nervosa;
• Boulimia;
• Atypische boulimia;
• Overeten geassocieerd met andere fysiologische stoornissen;
• Braken geassocieerd met andere psychische stoornissen;
• Andere eetstoornissen.

Aangezien de classificatie van de DSM-V de meest recente is, zullen we deze in dit blad gebruiken.