Honden die twee keer per jaar ruien, verliezen hun haar in de lente en vallen om de meest geschikte vacht voor het seizoen te bekleden. Sommige honden, zoals Noordse honden, hebben zeer langzame scheuten. Bij het minste maaien duurt het even voordat het weer aangroeit. Krullende honden zoals poedels verharen zo onopvallend en haargroei zo lang dat het lijkt alsof ze nooit haar verliezen.

Honden kunnen onder stress ook een grote hoeveelheid haar verliezen, op een diffuse manier, in één keer.

In deze gevallen spreken we niet van alopecia en is het volkomen normaal dat een hond zijn haar verliest.

Een hond die zijn haar verliest, kan worden aangetast door verschillende en soms ook bijkomende ziekten. Veel ziekten bevorderen door het ontstaan ​​van ontstekingen van de huid en jeuk de ontwikkeling van bacteriën en daarmee bacteriële superinfectie.

Parasitaire ziekten die ontstekingen en jeuk veroorzaken (hondenkrabben) kunnen haaruitval veroorzaken. Er kan melding worden gemaakt van hondenschurft of hondenvlooien als voorbeeld van een parasitaire plaag die alopecia veroorzaakt. Een hond die zijn haar verliest, kan ook besmet zijn met een inwendige parasiet, leishmaniasis, die algemene laesies (depressie, gewichtsverlies) en huidlaesies veroorzaakt.

schimmelinfecties

Ziekten die verband houden met de aanwezigheid van een schimmel, zoals ringworm, veroorzaken zeer typische alopecia: ze zijn rond, er zijn gebroken haren en jeuken over het algemeen niet. Houd er rekening mee dat ringworm een ​​zoönose is en cirkelvormige laesies veroorzaakt op de huid van mensen die met de getroffen hond samenleven. Mensen of andere huisdieren zoals cavia's kunnen ringworm doorgeven aan honden.

Bacteriële infecties

Bacteriële infecties, ook wel pyodermie genoemd, veroorzaken zeer jeukende, harige, rode en soms sijpelende laesies. Ze kunnen worden geassocieerd met parasitaire of schimmelinfecties.

Aan hondenallergie gerelateerde ziekten zoals atopische dermatitis of voedselallergieën veroorzaken aanzienlijke ontstekingen van de huid en oren (we spreken van hondenoorontsteking). Secundair kan pyodermie of schimmelinfectie ontstaan.

Genetische ziekten

Bepaalde genetische of aangeboren ziekten zoals alopecia van de jurken verdund of alopecia X.

Endocriene ziekten

Endocriene ziekten zoals hypothyreoïdie bij honden (schildklierhormonen worden niet in voldoende hoeveelheden uitgescheiden) veroorzaken typische "rattenstaart" en flankalopecia.

Er zijn andere alopecia's die niet gerelateerd zijn aan ziekten zoals de hond die zijn haar verliest wanneer hij een halsband of een te strak elastiek draagt, op de plaats van een injectie door de dierenarts en tenslotte alopecia van de staartklieren van een hele reu honden.

Raadpleeg uw dierenarts. In het geval van onverklaarbare haaruitval bij de hond, zal de dierenarts een volledige anamnese afnemen om de geschiedenis van de hond te kennen (seizoensgebonden of cyclische aspect van alopecia, jeuk, frequentie van antiparasitaire behandelingen, injecties, trips, enz.). Hij zal uitzoeken of de hond andere, meer algemene symptomen heeft. Polydipsie (hond die veel water drinkt) en depressie kunnen bijvoorbeeld doen denken aan endocriene ziekte of leishmaniasis.

Hij zal dan een volledig onderzoek van het lichaam van het dier doen, op zoek naar parasieten zoals vlooien. De locatie van haaruitval kan het naar een bepaalde ziekte leiden. Hij zal ook hun uiterlijk, kleur, de aanwezigheid van sijpelen en andere huidlaesies zoals puistjes of schubben opmerken.

De dierenarts heeft veel aanvullende onderzoeken om de oorsprong van de dermatologische laesies te bepalen:

• Trichogramma: het scheert de hond en bekijkt het haar onder de microscoop
• Huidschrapen: met een bot scalpelmesje schraapt hij de huid tot deze een beetje gaat bloeden. Dit diepe schrapen maakt het mogelijk om de parasieten die diep in de huid van de hond zijn geïnstalleerd, te accentueren.
• De scotch-test of het overtrekpapier: met een plakband of een glasplaatje neemt hij cellen door ze op de huid te drukken. Na een snelle kleuring zal hij ze onder een microscoop bekijken op zoek naar immuniteitscellen, bacteriën of gisten. Op de tape kan hij ook het microscopische uiterlijk van dode haren waarnemen
• Wood's lamp: met deze UV-lamp die hij over de laesies laat gaan, zoekt hij naar een ringworm, de vervelende haren worden fluorescerend onder deze lamp. Soms is deze test negatief ondanks de aanwezigheid van een ringworm, bij twijfel kan de dierenarts een mycocultuur van de haren maken op een speciale kweekgel en minimaal een week checken of er schimmels ontstaan.
• Bloedonderzoek: om organen te controleren op schade, te controleren op endocriene ziekte of leishmaniasis-infectie (een algemene parasitaire ziekte die huidletsels veroorzaakt)

De behandelingen zijn uiteraard afhankelijk van de gevonden ziekte. Er zijn maar weinig behandelingen effectief bij alopecia van genetische of aangeboren oorsprong.

Een uitwendige antiparasitaire behandeling wordt toegepast, zelfs als de resultaten niet wijzen op de aanwezigheid van een parasiet. Sommige parasieten zoals hondenschurft veroorzaken jeukende haaruitval en kunnen zelfs voor veterinaire dermatologen moeilijk te vinden zijn.

Bepaalde voedingssupplementen zoals omega-3 vetzuren of vitamines kunnen invloed hebben op bepaalde soorten honden die hun haar verliezen (vooral wanneer ze een tekort aan voeding hebben of hondendiarree hebben).