Plat gezicht, korte snuit, rimpels en huidplooien, donkere, uitpuilende ogen, kleine halfhangende driehoekige oren, dit zijn de eerste fysieke kenmerken van de Mops die hem onderscheidt.

Poil : kort, zandkleurig, bruin of zwart.

Maat (schofthoogte): ongeveer 30 cm.

Gewicht : het ideale gewicht ligt tussen 6 en 8 kg.

Classificatie FCI : Nr 253.

Zoveel controverse rond de oorsprong van het Mops-ras, een van de oudste ter wereld! Tegenwoordig wordt echter algemeen aangenomen dat het zijn oorsprong vindt in het Oosten en meer bepaald in China. Manuscripten die dateren uit 600 voor Christus vermelden dus honden met een "plat gezicht" waarvan wordt gezegd dat ze de voorouders zijn van de Mopshond. Het zouden kooplieden van de Verenigde Oost-Indische Compagnie zijn die het in de XNUMXe eeuw in de ruimen van schepen naar Europa brachten. Hij was toen meteen populair in Nederland waar hij het koninklijk hof veroverde en in heel Europa de “Hollandse Mastiff” werd genoemd. Volgens sommige theorieën is het ras het resultaat van een kruising tussen de Pekingees en de Bulldog en weer anderen beschouwen het als een afstammeling van de Franse Mastiff.

De Mopshond is een intelligente en vrolijke, ondeugende en ondeugende hond. Hij past zich heel goed aan het gezinsleven in een appartement aan en deelt graag gezinsactiviteiten. Hoe meer hij wordt beschouwd, hoe gelukkiger hij is.

De mopshond heeft gezondheidsproblemen, waarvan er vele rechtstreeks verband houden met de morfologie van zijn gezicht.

Mops meningo-encefalitis: deze neurologische pathologie (waarvan een auto-immuun oorsprong wordt vermoed) resulteert in een ontsteking van de hersenhelften. Het volgende ziektebeeld dient te waarschuwen: verslechtering van de algemene toestand, depressieve toestand, visusstoornissen, parese/paralyse en toevallen. Er is geen curatieve behandeling en het nemen van ontstekingsremmende medicijnen verhindert niet de chronische progressie van de ziekte die eindigt in coma en de dood. Jonge vrouwen lijken meer blootgesteld. (1)

Ademhalingspathologieën: zoals de Franse Bulldog, de Engelse Bulldog, de Pekinees..., wordt gezegd dat de Mopshond "brachycefalisch" is in verwijzing naar zijn verkorte schedel en verpletterde neus. Deze honden vertonen ademhalings- en spijsverteringsstoornissen die rechtstreeks verband houden met dit morfotype. We spreken van obstructief luchtwegsyndroom of brachycefalisch syndroom. Het omvat snurken, moeite met ademhalen, lichaamsbeweging en hitte-intolerantie, en braken en oprispingen. Laserchirurgie verwijdt de opening van de neusgaten (neuscorrectie) en verkort het zachte gehemelte (palatoplastiek). (2)

Dermatologische infecties: de rimpels en plooien van zijn huid die zijn succes maken, zijn ook zijn zwakte door de mopshond kwetsbaar te maken voor bacteriële infecties met streptokokken en stafylokokken die zich daar nestelen. Hij is bijzonder vatbaar voor pyodermie van de gezichtsplooi die zich tussen de neus en de ogen bevindt. Erytheem, pruritus en pestgeur komen eruit voort. De behandeling bestaat uit het aanbrengen van lokale antiseptica, het nemen van antibiotica en soms het operatief verwijderen van de plooi.

Pseudo-hermafrodisme : de mannelijke Mopshond is soms het slachtoffer van een erfelijke afwijking van zijn geslachtsdelen. Het heeft alle kenmerken van een mannetje, maar deze worden verdubbeld door de geslachtskenmerken die specifiek zijn voor het vrouwtje. Zo kan de aangedane mannelijke Mopshond worden voorzien van een vulva. Dit gaat gepaard met problemen aan zijn mannelijke organen zoals testiculaire ectopie (abnormale positie van een zaadbal) en hypospadie. (3)

De mopshond heeft geen specifieke opvoedingsproblemen en wordt beschouwd als een gemakkelijk in de omgang dier. Zijn meester moet speciale aandacht besteden aan zijn gezondheid, in het bijzonder aan zijn ademhalingsproblemen.