De Berner Sennenhond valt op door zijn schoonheid en zijn krachtige maar toch zachte uiterlijk. Het is een zeer grote hond met lang haar en bruine amandelogen, hangende driehoekige oren en een pluimstaart.

• Poil : driekleurige vacht, lang en glanzend, glad of licht golvend.
• Maat (schofthoogte): 64 tot 70 cm voor mannen en 58 tot 66 cm voor vrouwen.
• Gewicht : van 40 tot 65 kg.
• Classificatie FCI : Nr 45.

Zoals de naam al doet vermoeden, komt deze hond oorspronkelijk uit Zwitserland en meer bepaald uit het kanton Bern. De etymologie van de Duitse naam Berner Sennenhond betekent "Bern cowherd dog". In de voor-Alpen ten zuiden van Bern begeleidde hij lange tijd de kuddes koeien en fungeerde hij als trekhond door de melk die bij het melken van koeien werd verkregen, naar de gehuchten te vervoeren. Zijn rol was overigens ook de bewaking van de boerderijen. Het was aan het begin van de XNUMXe eeuw dat boeren in de regio belangstelling begonnen te krijgen voor de raszuivere fokkerij en deze presenteerden op hondenshows in heel Zwitserland en tot aan Beieren.

De Berner Sennenhond is van nature uitgebalanceerd, kalm, volgzaam en matig actief. Hij is ook aanhankelijk en geduldig met de mensen om hem heen, inclusief kinderen. Zoveel kwaliteiten die het tot een zeer populaire gezinsgenoot over de hele wereld maken.

Hij is eerst wantrouwend tegenover vreemden die hij kan signaleren door luid te blaffen, maar rustig, dan snel vriendelijk. Het kan dus als waakhond fungeren in de gezinscontext, maar dit mag niet zijn primaire functie zijn.

Deze familiehond weet ook onvermoede kwaliteiten te onthullen die verband houden met zijn erfgoed als berghond: hij wordt soms gebruikt als gids voor slechtziende mensen en als lawinehond.

De Berner Sennenhond is vatbaar voor pathologieën die verband houden met zijn zeer grote omvang, zoals heup- en elleboogdysplasie en torsiemaagsyndroom. Ze lopen ook een hoog risico op kanker en hebben een kortere levensverwachting dan de meeste andere rassen.

Levensverwachting en doodsoorzaken: Een studie uitgevoerd door de Zwitserse veterinaire autoriteiten op 389 in Zwitserland geregistreerde Berner Sennenhonden onthulde de lage levensverwachting: 8,4 jaar gemiddeld (8,8 jaar voor vrouwen, tegen 7,7 jaar voor mannen). Dit onderzoek naar de doodsoorzaken van Berner Sennenhonden bevestigde de hoge prevalentie van neoplasie (kanker. Zie histiocytose) bij Berner Sennenhonden, meer dan de helft van de honden volgde (58,3%). 23,4% van de sterfgevallen had een onbekende oorzaak, 4,2% degeneratieve artritis, 3,4% spinale aandoeningen, 3% nierschade. (1)

L'Histiocytose: deze ziekte, zeldzaam bij andere honden maar die vooral Berner Sennenhonden treft, wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van tumoren, goedaardig of kwaadaardig, verspreid in verschillende organen, zoals de longen en de lever. Vermoeidheid, anorexia en gewichtsverlies moeten alarm slaan en leiden tot histologisch (weefsel) en cytologisch (cel) onderzoek. (1) (2)

Maagtorsieverwijdingssyndroom (SDTE): Net als andere zeer grote honden loopt de Berner Sennenhond risico op SDTE. De uitzetting van de maag door voedsel, vocht of lucht wordt gevolgd door draaien, vaak na het spelen na het eten. Elke manifestatie van opwinding en angst en elke vergeefse poging om over te geven, moet de meester waarschuwen. Het dier loopt het risico op maagnecrose en vena cava-occlusie, wat resulteert in shock en overlijden bij gebrek aan onmiddellijk medisch ingrijpen. (3)

Een verenigd huis, een aanwezige entourage, een omheinde tuin en elke dag een goede wandeling zijn de voorwaarden voor het geluk en welzijn van deze hond. De eigenaar moet ervoor zorgen dat hij aandacht en zelfs genegenheid krijgt, om zijn gewicht onder controle te houden en om plotselinge spelletjes na de maaltijd te verbieden om de risico's van maagkrampen die typisch zijn voor grote honden te voorkomen. De eigenaar moet er vooral op letten zijn hond tijdens zijn groeijaren niet te dwingen om lichamelijke oefeningen te doen (trap op en af ​​gaan, bijvoorbeeld, zou verboden moeten zijn).