Oude Egyptenaren waren vegetariërs: nieuwe mummiestudie

Aten de oude Egyptenaren zoals wij? Als je vegetariër bent, zou je duizenden jaren geleden aan de oevers van de Nijl je meteen thuis hebben gevoeld.

In feite is het eten van grote hoeveelheden vlees een recent fenomeen. In oude culturen kwam vegetarisme veel vaker voor, met uitzondering van nomadische volkeren. De meeste gevestigde volkeren aten groenten en fruit.

Hoewel bronnen eerder hebben gemeld dat de oude Egyptenaren voornamelijk vegetarisch waren, was het tot recent onderzoek niet mogelijk om te bepalen in welke verhouding deze of andere voedingsmiddelen waren. Hebben ze brood gegeten? Heb je op aubergine en knoflook geleund? Waarom hebben ze niet gevist?

Een Frans onderzoeksteam ontdekte dat door de koolstofatomen te onderzoeken in de mummies van mensen die tussen 3500 v.Chr. in Egypte leefden. en 600 AD e., je kunt erachter komen wat ze aten.

Alle koolstofatomen in planten worden door fotosynthese gewonnen uit koolstofdioxide in de atmosfeer. Koolstof komt ons lichaam binnen als we planten of dieren eten die deze planten hebben gegeten.

Het zesde lichtste element in het periodiek systeem, koolstof, komt in de natuur voor als twee stabiele isotopen: koolstof-12 en koolstof-13. Isotopen van hetzelfde element reageren op dezelfde manier, maar hebben een iets andere atoommassa, waarbij koolstof-13 iets zwaarder is dan koolstof-12. Planten zijn verdeeld in twee groepen. De eerste groep, C3, is het populairst bij planten als knoflook, aubergine, peren, linzen en tarwe. De tweede, kleinere groep, C4, omvat producten zoals gierst en sorghum.

Gewone C3-planten nemen minder van de zware koolstof-13-isotoop op, terwijl C4 meer opneemt. Door de verhouding van koolstof-13 tot koolstof-12 te meten, kan het verschil tussen de twee groepen worden bepaald. Als je veel C3-planten eet, zal de concentratie van koolstof-13-isotoop in je lichaam lager zijn dan wanneer je voornamelijk C4-planten eet.

De mummies die door het Franse team werden onderzocht, waren de overblijfselen van 45 mensen die in de 19e eeuw naar twee musea in Lyon, Frankrijk, werden gebracht. "We hebben het iets anders aangepakt", legt Alexandra Tuzo, hoofdonderzoeker aan de Universiteit van Lyon, uit. “We hebben veel met botten en tanden gewerkt, terwijl veel onderzoekers haar, collageen en eiwitten bestuderen. We werkten ook aan meerdere periodes, waarbij we verschillende mensen uit elke periode bestudeerden om een ​​grotere tijdspanne te bestrijken.”

De onderzoekers publiceerden hun bevindingen in het Journal of Archaeology. Ze maten de verhouding van koolstof-13 tot koolstof-12 (evenals verschillende andere isotopen) in de botten, het glazuur en het haar van de overblijfselen en vergeleken deze met metingen bij varkens die een controledieet kregen van verschillende verhoudingen van C3 en C4 . Omdat het metabolisme van het varken vergelijkbaar is met dat van de mens, was de isotopenverhouding vergelijkbaar met die van mummies.

Haar absorbeert meer dierlijke eiwitten dan botten en tanden, en de verhouding van isotopen in het haar van mummies komt overeen met die van moderne Europese vegetariërs, wat bewijst dat de oude Egyptenaren voornamelijk vegetariërs waren. Zoals het geval is met veel moderne mensen, was hun dieet gebaseerd op tarwe en haver. De belangrijkste conclusie van het onderzoek was dat groep C4-granen zoals gierst en sorghum een ​​klein deel van het dieet uitmaakten, minder dan 10 procent.

Maar er werden ook verrassende feiten ontdekt.

"We ontdekten dat het dieet overal consistent was. We hadden veranderingen verwacht”, zegt Tuzo. Dit toont aan dat de oude Egyptenaren zich goed aanpasten aan hun omgeving toen het Nijlgebied vanaf 3500 voor Christus steeds droger werd. e. tot 600 na Christus e.

Voor Kate Spence, een archeologe en oud-Egyptische specialist aan de Universiteit van Cambridge, kwam dit niet als een verrassing: "Hoewel dit gebied erg droog is, verbouwden ze gewassen met irrigatiesystemen, wat erg efficiënt is", zegt ze. Toen het waterpeil in de Nijl zakte, trokken boeren dichter bij de rivier en bleven het land op dezelfde manier bewerken.

Het echte mysterie is de vis. De meeste mensen zouden aannemen dat de oude Egyptenaren, die in de buurt van de Nijl woonden, veel vis aten. Ondanks significant cultureel bewijs was er echter niet veel vis in hun dieet.

“Er is veel bewijs van visserij op Egyptische muurreliëfs (zowel met een harpoen als een net), ook vis is aanwezig in de documenten. Er is een schat aan archeologisch bewijs van visconsumptie uit plaatsen als Gaza en Amama”, zegt Spence, eraan toevoegend dat sommige soorten vis om religieuze redenen niet werden geconsumeerd. "Het is allemaal een beetje verrassend, aangezien uit de isotopenanalyse blijkt dat de vissen niet erg populair waren."