Internationale adoptie in Frankrijk stelt jaarlijks een paar honderd adoptanten in staat om eindelijk hun ouderschapswens in vervulling te laten gaan. Dit menselijke avontuur vereist echter dat kandidaten vele stappen zetten voordat ze het gewenste resultaat bereiken, hoe mooi het ook is. Terugkeer op de belangrijkste stappen van adoptie in het buitenland.

Net als de adoptie van een kind in Frankrijk, stelt internationale adoptie adoptanten vaak op de proef van een echte administratieve hindernisbaan. Hoewel het over het algemeen korter is dan in Frankrijk (gemiddeld 4 jaar in plaats van 5), is dit laatste over het algemeen ook soms complex.

Vanuit puur praktisch oogpunt confronteert internationale adoptie adoptanten immers met bijkomende procedures (en kosten): reizen naar het geadopteerde land, officiële vertaling van documenten, juridische bijstand van een advocaat, enz.

Interlandelijke adoptie wordt ook bemoeilijkt door de juridische context waarin deze plaatsvindt. Franse adoptanten moeten er dus niet alleen voor zorgen dat hun procedures in overeenstemming zijn met de Franse wetgeving, maar ook met de lokale wetgeving die van kracht is in het land van adoptie en het Verdrag inzake de bescherming van kinderen en samenwerking op het gebied van interlandelijke adoptie in Den Haag, indien de adoptiestaat is ondertekenaar.

Het proces van internationale adoptie in Frankrijk verloopt altijd in 5 hoofdfasen:

Accreditatie verkrijgen

 Of de aspirant-adoptieouders nu hebben besloten om te proberen te adopteren in Frankrijk of in het buitenland, de initiële procedure blijft hetzelfde. Het verkrijgen van goedkeuring is een conditio sine qua non voor het vervolg van de procedure. Dit laatste kan echter aanzienlijk variëren als de adoptanten:

• Frans en woonachtig in Frankrijk,
• Frans en woonachtig in het buitenland,
• buitenlanders die in Frankrijk wonen.

 Daarom kan het goed zijn om informatie in te winnen bij de Kinderbijstand (ASE) van uw afdeling.

De samenstelling van het dossier in Frankrijk

Deze stap is gebaseerd op een fundamentele voorlopige beslissing: de keuze van het land van adoptie. In feite zijn, afhankelijk van het gekozen land, niet alleen de lokale procedures niet identiek, maar zijn de instanties die bevoegd zijn om adoptieverzoeken te behandelen ook niet dezelfde.

 Als zodanig zijn er twee gevallen:

• Si het geadopteerde land is partij bij het Verdrag van Den Haag (CHL 1993), adoptanten zullen een goedgekeurde Franse operator moeten gebruiken, ofwel:

  – een door de staat erkende privaatrechtelijke vereniging op het gebied van adoptie of OAA (Body Authorised for Adoptie),

  – het Franse adoptiebureau.

• Als het geadopteerde land de CHL 1993 niet heeft ondertekend, adoptanten kunnen ervoor kiezen om een ​​van deze twee soorten structuren te gebruiken of om een ​​individueel adoptieproces uit te voeren dat niet zonder risico's is (corruptie, documentenfraude, gebrek aan garanties over de adoptie van kinderen, opschorting van adoptieprocedures door de soevereine staat).

Inschrijving bij de Internationale Adoptiemissie:

De International Adoption Mission (MAI) is de centrale Franse autoriteit op het gebied van adoptie in het buitenland. Elke internationale adoptieprocedure moet daarom aan hem worden gemeld, via de adoptie-instantie of door de adoptanten zelf als ze een individuele procedure hebben ondernomen. Ze moeten dan niet alleen alle documenten met betrekking tot de goedkeuring meedelen, maar ook het MIA-informatieformulier invullen (link hieronder toegankelijk).

De procedure in het buitenland

 De procedures in het aangenomen land kunnen variëren in tijd en formaliteiten, afhankelijk van de lokale wetgeving, maar ze omvatten altijd dezelfde hoofdstappen:

• Uiterlijk of matching stelt u in staat het adoptiegezin en het te adopteren kind met elkaar te verbinden. Het vormt echter geen garantie voor adoptie.
• de afgifte van een machtiging om de adoptieprocedure voort te zetten,
• het adoptievonnis, wettelijk of administratief, ter bevestiging van de eenvoudige of volledige adoptie,
• afgifte van het certificaat van overeenstemming waardoor de Franse justitie het buitenlandse vonnis kan erkennen,
• afgifte van het paspoort van het kind in zijn land van herkomst.

Indien de adoptieprocedure wordt uitgevoerd in een van de ondertekenende landen van het Verdrag van Den Haag van 1993, worden deze stappen begeleid door de erkende instantie. Aan de andere kant is een individuele benadering in een niet-ondertekenend geadopteerd land riskanter omdat deze procedurele waarborgen ontbreken!

De terugkeer naar Frankrijk

 Zodra het paspoort van het kind is afgegeven, gaat het administratieve proces van internationale adoptie verder, in het land van adoptie en vervolgens in Frankrijk. Adoptanten moeten dan:

• een visum aanvragen: de terugkeer naar Frankrijk van een in het buitenland geadopteerd kind moet altijd worden voorafgegaan door een aanvraag voor een adoptievisum voor lang verblijf bij de consulaire autoriteiten van het land van adoptie. Het zal ook dienen als verblijfsvergunning voor de eerste 12 maanden van de aanwezigheid van het kind in Frankrijk.
• erkenning van het vonnis verkrijgen: de stappen die worden ondernomen om de in het buitenland gegeven adoptiebeslissing in Frankrijk te laten erkennen, zijn zowel afhankelijk van het type als het land van adoptie.

  – Bij volledige adoptie, moet een verzoek om een ​​transcriptie van het vonnis worden gericht aan het Nantes Tribunal de Grande Instance (TGI). Als het vonnis is uitgesproken door een bevoegde rechtbank (of administratie) in een ondertekenende staat van de CHL van 1993, is de transcriptie automatisch. Als het land van herkomst van het kind geen ondertekenaar is, wordt de beslissing gecontroleerd vóór elke transcriptie, die echter niet automatisch is.

  – Bij eenvoudige adoptie; de ouders moeten de tenuitvoerlegging van de beslissing vragen aan de TGI waarvan hun woonplaats afhankelijk is. Deze procedure, altijd uitgevoerd met de hulp van een advocaat, heeft tot doel een in het buitenland uitgevaardigde officiële beslissing uitvoerbaar te maken in Frankrijk. Vervolgens kan een verzoek tot eenvoudige adoptie worden ingediend bij de TGI en pas nadat dit verzoek is ingewilligd, kunnen de adoptanten verzoeken om omzetting van het arrest eenvoudige adoptie in volledige adoptie.

Opmerking: gezien de complexiteit, omvang en traagheid (soms meer dan een jaar voor exequatur) van deze procedures, kan de bevoegde prefect beslissen om het kind een circulatiedocument voor minderjarige vreemdeling (DCEM) te verlenen, waardoor het in Frankrijk kan blijven voor de duur van de procedure.

Zodra de beslissing is erkend, kunnen de ouders de nodige formaliteiten vervullen om het geadopteerde kind de Franse nationaliteit te laten verwerven en sociale uitkeringen te laten genieten.

Naast de administratieve procedure zelf, vereist de opvang van een in het buitenland geadopteerd kind een bepaalde voorbereiding (psychologisch, praktisch, enz.). Het doel: hem een ​​omgeving bieden die is aangepast aan zijn behoeften en er zeker van zijn dat het kind en de adoptanten klaar zijn om samen een gezin te vormen.

Eerste essentiële stap: het adoptieproject.

Als de toekomstige ouders er noodzakelijkerwijs over moeten nadenken tijdens hun goedkeuringsaanvraag, moet dit project gerijpt worden vanuit de adoptiewens en gedurende de hele procedure. Zijn belang: adoptanten in staat stellen hun verwachtingen, hun bekwaamheden, hun grenzen, enz. te formaliseren.

Even cruciaal: de voorbereiding van het kind op zijn nieuwe gezin.

Afgezien van de zeer concrete moeilijkheden die men zich gemakkelijk kan voorstellen voor het kind bij zijn aankomst in een nieuw land (een vreemde taal leren, cultuurschok, enz.), moet hij niet alleen vrede kunnen hebben met zijn eigen geschiedenis (voorafgaand aan de de adoptie), maar ook om te worden begeleid bij het creëren van een nieuwe familiegeschiedenis (degene die hij samen met de adoptanten zal opbouwen). Zodra de match is gemaakt, is het daarom essentieel voor adoptanten om hun verblijf, of in ieder geval contact met het kind, indien mogelijk, te vergroten en verbindingen en bruggen te slaan tussen deze verschillende levensfasen. Het produceren van een levensboek dat het kind in staat stelt zijn afkomst te begrijpen, video's, video's, foto's en muziek te vermenigvuldigen, is daarom net zo belangrijk als de voorbereiding van de ouders zelf op adoptie.

Toezicht op de gezondheid van kinderen

Deze opvolging van het kind in het adoptieproces maakt ook deel uit van de essentiële voorbereidingen voor een succesvolle adoptie. Hiervoor hebben adoptanten verschillende tools:

• het dossier van het kind : verplicht volgens de artikelen 16-1 en 30-1 van het Haags Verdrag, het bevat informatie over zijn identiteit, zijn adoptievermogen, zijn sociale achtergrond, zijn persoonlijke en gezinsontwikkeling, zijn medisch verleden en met name dat van zijn biologische familie.
• de medische keuring heeft tot doel het gezin in staat te stellen het kind in de beste omstandigheden te ontvangen, rekening houdend met zijn bijzonderheden. Het is niet alleen de gezondheidstoestand van het kind die moet worden beïnvloed, maar ook zijn of haar erfelijkheid en noodzakelijke levensomstandigheden, die van land tot land sterk verschillen. Het wordt geleverd door een plaatselijke arts en moet worden "gecontroleerd" door de ouders (zie het advies van de AFA over de vragen die moeten worden gesteld over de gezondheid van kinderen in hun land).

Opmerking: officiële organisaties raden adoptanten ook ten zeerste aan om zich te informeren over de belangrijkste pathologische risico's voor kinderen op basis van hun oorsprong en de risico's die ze bereid zijn (of niet) te accepteren bij het voorstellen van matching (handicap, virose, enz.)

Kandidaten voor adoptie hebben soms de indruk, gezien de adoptieprocedures in Frankrijk van afdelingen van de staat, dat internationale adoptie, bij gebrek aan een gemakkelijke oplossing, het middel zou kunnen zijn om tot adoptie te leiden die meer in overeenstemming is met hun "adoptieideaal". ” (heel jong kind, culturele mix, enz.). In feite hameren officiële instanties systematisch op de huidige realiteit van adoptie in het buitenland bij adoptanten:

• Het proces duurt lang: ook al is het iets korter dan bij adoptie in Frankrijk, de periode voor het verkrijgen van een internationale adoptie blijft gemiddeld 4 jaar, met mogelijke variaties afhankelijk van het land van adoptie.
• internationale adoptie daalt fors sinds het begin van de jaren 2000. Zo werden in 2016 slechts 956 visa voor “internationale adoptie” afgegeven aan kinderen. Ondanks een lichte stijging in vergelijking met vorig jaar als gevolg van de opheffing van de opschorting van internationale adopties in de DRC, is de reële evolutie met 11% gedaald.
• Net als in Frankrijk, kinderen die baat kunnen hebben bij adoptie in het buitenland zijn steeds vaker broers of zussen, zijn ouder of hebben moeilijkheden (handicap, enz.). Meer dan één op de twee internationale adopties in 2 (2016%) was echter van een kind van 53 tot 0 jaar.